Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Μήνυμα του Χρήστου Α. Καπούτση


Έχει νόημα η αναζήτηση τώρα, του  μηνύματος  του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ,   καθώς συμπληρώθηκαν    40 χρόνια , από τα γεγονότα εκείνου του Νοέμβρη του 1973.  Άλλωστε,  η λέξη ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ενέχει και  την έννοια του αυτοπροσδιορισμού,  που περιέχει και το μήνυμα, καθώς συνειρμικά η λέξη (Πολυτεχνείο), παραπέμπει σε αντίσταση και εξέγερση (το μήνυμα). 
Το Πολυτεχνείο είναι η απόλυτη ταυτολογία της Εικόνας και του Μηνύματος.  Η εξέγερση και η αντίσταση στη βία και την αυθαιρεσία , δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο, από  ένα ΝΑΙ στη ΖΩΗ, άρα  η επιβεβαίωση ενός διαχρονικού μηνύματος. Πως όμως η εικόνα (Πολυτεχνείο) και το μήνυμα (αντίσταση και εξέγερση)   νοηματοδοτούν τις αγωνίες και τους αγώνες του σήμερα;
Έζησα από πολύ κοντά τα δραματικά γεγονότα εκείνης της βραδιάς, ως ανεξάρτητος, αστράτευτος,  μεμονωμένος και μοναχικός παρατηρητής,  και κυρίως,  με την επαναστατική αθωότητα της ηλικίας των 18 ετών. (ανυποψίαστος πήγα στην πλατεία Κάνιγγος,  στις 7 το απόγευμα της Παρασκευής 17η Νοεμβρίου 1973 , για μάθημα στο Φροντιστήριο και επέστρεψα πολιτικοποιημένος στο  ημιυπόγειο δωμάτιο που έμενα στην Πλατεία Γκύζη την επομένη στις 9 το πρωί.)

το πολιτικό πλαίσιο
       
    Την περίοδο των γεγονότων του  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, δηλαδή το Νοέμβριο του 1973 στην  πολιτική κυριαρχούσε ,  ο αρχηγός του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος, που  είχε αυτοανακηρυχθεί και «Πρόεδρος της Δημοκρατίας».  Οι άλλοι δύο της Τρόικας των πραξικοπηματιών Στυλ. Παττακός και Νικ. Μακαρέζος βρίσκονταν εκτός Κυβερνήσεως,  γιατί ήδη Πρωθυπουργός ήταν ο πολιτικός και πρώην Υπουργός σε Δημοκρατικές Κυβερνήσεις , ο και ιστορικός Σπυρίδων Μαρκεζίνης, ο δοτός πρωθυπουργός όπως έμεινε στην ιστορία.  
Τα αιματηρά γεγονότα που ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ της 17ης Νοεμβρίου 1973,  ήταν το πρόσχημα του   υπερεθνικιστή  Συνταγματάρχη τότε Δ. Ιωαννίδη, του διαβόητου Διοικητή της ΕΣΑ,  και    εκφραστή της πιο αδιάλλακτης "σκληροπυρηνικής" πτέρυγας του στρατιωτικού καθεστώτος, να κάνει ένα ακόμη στρατιωτικό πραξικόπημα, μέσα στο πραξικόπημα…
Έτσι στις 25 Νοεμβρίου 1973, λίγες μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου,  ο Ιωαννίδης επικεφαλής πολλών αξιωματικών ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, τους οποίους και έθεσε σε «κατ’ οίκον περιορισμό». 
Το καθεστώς Ιωαννίδη  με την κατάληψη της εξουσίας τοποθέτησε στην προεδρία της Δημοκρατίας τον Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη και   στην πρωθυπουργία τον Δικηγόρο Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο,  τους οποίους και όρκισε ο τότε μητροπολίτης Ιωαννίνων  Σεραφείμ, που αμέσως μετά έγινε  Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδας.
Το φθινόπωρο του 1973 είχαμε όμως και σοβαρά πολιτικο-στρατιωτικά γεγονότα στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, που επέδρασαν καταλυτικά και στις ελληνικές εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.  
Ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ, ή αλλιώς Δ' αραβοϊσραηλινός πόλεμος, έγινε το Φθινόπωρο του 1973. Ο πόλεμος που τελείωσε με στρατιωτική νίκη του Ισραήλ, παρά τις αρχικές επιτυχίες της συμμαχίας των Αραβικών κρατών υπό την Αίγυπτο και Συρία, είχε συνέπειες σε ολόκληρο τον Κόσμο. Η στρατιωτική σύγκρουση είχε όλα τα στοιχεία μιας σοβαρής διεθνούς κρίσης και ολοκληρώθηκε με μια έμμεση σύγκρουση των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, οι οποίες εφοδίασαν με πολεμικό υλικό τους εμπόλεμους συμμάχους τους.
Γενικά , ήταν ταραγμένα χρόνια. Και αν κάτι συνδέει την εποχή εκείνη με το σήμερα, είναι το αίτημα για ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, που ήταν και παραμένει και στις μέρες μας Ζητούμενο.

Μήνυμα και «μηνύματα»
  
       Το Πολυτεχνείο,  είναι αναμφίβολα ένα ηρωικό γεγονός, που συνετέλεσε, μαζί με άλλα,  εξίσου ηρωικά  ή και θλιβερά γεγονότα, όπως για παράδειγμα  η προδοσία της Κύπρου,  στην πτώση του Χουντικού καθεστώτος και στην επάνοδο της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλευτισμού στη χώρα μας.
Τα πρόσωπα,  που συνέβαλλαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο , λιγότερο ή περισσότερο,  στην εξέλιξη των γεγονότων,   τα ονομάσαμε η «γενιά του Πολυτεχνείου».  Μια γενιά- σύμβολο, κατά της τυραννίας και Φωτοδότη  της Ελευθερίας.
Ωστόσο, τα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση,  ήταν επένδυση να δηλώνεις ότι ανήκεις στη  «γενιά του Πολυτεχνείου»,  ακόμα κι αν δεν είχες  περάσει ούτε απέξω από το Πολυτεχνείο.  Σήμερα,  είναι μάλλον πολιτική θέση να λοιδορείς τη «Γενιά του Πολυτεχνείου»!  Ακραίες και ιδιοτελείς συμπεριφορές και οι δύο. Παρόλα αυτά όμως, είναι γεγονός ότι, κάποιοι   «λησμόνησαν»  σε ώριμη ηλικία, τα ιδανικά και τις αξίες,   για τα οποία αγωνιστήκαν στα πρώτα μετεφηβικά τους χρόνια.
 Η Ιδεολογία, η άδολη συστράτευση για το κοινό καλό,  από κάποιους, ρευστοποιήθηκαν  κομματικά. 
Είναι αλήθεια,  ότι λίγοι έστω, από τη γενιά του Πολυτεχνείου, αντάλλαξαν τους  αγώνες  τους για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας,   με Βουλευτικές και Καθηγητικές έδρες, με Κυβερνητικές θέσεις ή άλλα κρατικά οφίτσια. Όμως, αυτοί, ως φορείς Κυβερνητικής και κομματικής εξουσίας,  έχουν τη δική τους συμμετοχή στη δημιουργία των σημερινών αδιεξόδων,  που καταγράφονται στον πολιτικό ,  οικονομικό και κοινωνικό τομέα, άρα εισπράττουν και τη δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια.. 
Επίσης, οι κομματικοί και Κυβερνητικοί αξιωματούχοι από τη «γενιά του Πολυτεχνείου», δεν ευτύχησαν να διακριθούν,  για την συμμετοχή τους στη δημιουργία ενός  σύγχρονου και αποτελεσματικού κράτους, όπου η αξιοκρατία θα διέλυε το παρακρατικό πελατειακό σύστημα, που συνιστά διαγνωστική δυσπλασία του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος.  
Εννοείται , ότι δεν ενοχοποιούνται ΟΛΟΙ όσοι, από τη «γενιά του Πολυτεχνείου»,  έκαναν πολιτικές ή κομματικές καριέρες.  Η προσέγγιση είναι σαφώς περιπτωσιολογική.

Από την άλλη πλευρά όμως, η συντριπτική πλειοψηφία από τη  «γενιά του Πολυτεχνείου»,  εσιώπησε, παραμέρισε και άφησε  τη Δόξα στους άλλους,  ακόμη και στους απόντες.  Και όπως κάνουν οι πραγματικοί ήρωες, που διαθέτουν και περίσσευμα μεγαλοψυχίας,  δεν καταδέχτηκαν να εξαργυρώσουν την προσφορά τους, που ήταν και  παραμένει ανεκτίμητη.  Για όλους αυτούς,  ήταν αρκετή η προσωπική ικανοποίηση, ότι , σε μια δεδομένη στιγμή, όταν βρέθηκαν στη δίνη ιστορικών γεγονότων, έπραξαν το καθήκον τους, με συνέπεια, με αυταπάρνηση και με ανιδιοτέλεια.
Αυτή λοιπόν, η   ανιδιοτελής  και θυσιαστική  προσφορά ,  είναι,  που θα πρέπει να τιμώνται   ευλαβικά, κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου, ώστε ο εορτασμός της Επετείου του Πολυτεχνείου, να έχει ουσιαστικό και διδακτικό περιεχόμενο, και να μην εκφυλιστεί με τα χρόνια σε  φολκλορικό  πανηγύρι.   Αυτό είναι το ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΗΝΥΜΑ,  για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

              

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Έν...

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσω...

Η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία αποτελεί την άμεση αντίδραση της Ελλάδας

Του Χρήστου Καπούτση Εάν η Ελλάδα δεχτεί στρατιωτική προσβολή σε οποιοδήποτε σημείο της Επικράτειας, τότε, την άμεση απάντηση με στρατιωτικά μέσα, θα δώσει η   71 η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία . Αποτελεί την αιχμή του δόρατος της μαχητικής   ισχύος του Στρατού Ξηράς.   Έδρα της Ταξιαρχίας είναι η Νέα Σάντα του νομού Κιλκίς. Στην θέση της Νέας Σάντας προϋπήρχε ο οικισμός Βολοβότ, ο οποίος κατοικούνταν από Τούρκους που έφυγαν με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, για να έρθουν στη θέση τους Πόντιοι πρόσφυγες,   που προέρχονταν κυρίως από την περιοχή της Σάντας, γι’ αυτό άλλωστε έδωσαν στο νέο οικισμό την ονομασία Νέα Σάντα. Μάλιστα , με απόφαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία,   μετονομάστηκε   σε 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «ΠΟΝΤΟΣ». Η μετονομασία της Ταξιαρχίας έγινε προς τιμήν των απανταχού Ποντίων και των αγώνων που έδωσαν για την Πατρίδα.   Το στρατιωτικό προσωπικό της   7...