Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Έκρυθμη η κατάσταση στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ = ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ Ρ/Σ ΑΘΗΝΑ 984



Είναι πολύ ανησυχητικές οι πληροφορίες που φτάνουν από την ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Η κατάσταση είναι χαοτική, σε πολιτικό και πολιτειακό επίπεδο. Ενώ είναι  απόλυτα προβλέψιμη στο κοινωνικό επίπεδο, καθώς επιβεβαιώνεται ο βαθύτατος διχασμός των κατοίκων  της Ουκρανίας.
Η ΒΟΥΛΗ της ΟΥΚΡΑΝΊΑΣ, αλλάζει ΠΡΟΕΔΡΟ . Αντικαθίσταται ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ του κυβερνώντος κόμματος και τοποθετείται ως πρόεδρος ο εκλεκτός της αντιπολίτευσης. Αυτή η ΝΕΑ ΒΟΥΛΗ καθαιρεί τον εκλεγμένο  ΠΡΟΕΔΡΟ Βίκτωρα ΓΙΑΝΟυκόβιτς και απελευθερώνει  την πρώην Πρωθυπουργό   ΓΙΟΥΛΑ ΤΙΜΟΣΕΝΚΟ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Γιανουκόβιτς, δηλώνει  από άγνωστη τοποθεσία, ΟΤΙ δεν παραιτείται. Και κατηγορεί τη ΒΟΥΛΗ για πραξικόπημα, επειδή των καθαίρεσε.
Η Τιμοσένκο, μετά την αποφυλάκισή της από τις φυλακές του ΧΑΡΚΟΒΟ, όχι με ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, αλλά με απόφαση της ΒΟΥΛΗΣ, ΟΠΟΥ τις τελευταίες ώρες έχει την πλειοψηφία το κόμμα της,  (Η ΤΙΜΟΣΕΝΚΟ)   πραγματοποίησε αρχηγική εμφάνιση στην πλατεία Ανεξαρτησίας, ΟΠΟΥ και μίλησε από αναπηρικό καροτσάκι σε χιλιάδες οπαδούς της ΚΑΙ είπε ότι η ΟΥΚΡΑΝΙΑ θα ενταχθεί στην Ε.Ε..
Έχουμε και  ΑΝΟΙΧΤΉ παρέμβαση της Ε.Ε., υπέρ της ΦΙΛΟΔΥΤΙΚΗΣ αντιπολίτευσης της Ουκρανίας. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο χαιρέτισε την απελευθέρωση της Τιμοσένκο και απηύθυνε  έκκληση,  η δικαιοσύνη στην Ουκρανία να γίνει ανεξάρτητη.
Υπενθυμίζουμε ότι, το 2011 η Τιμοσένκο καταδικάστηκε σε επταετή κάθειρξη για κατάχρηση εξουσίας, εξαιτίας συμφωνίας που είχε υπογράψει για το φυσικό αέριο με τη Ρωσία.

Η αλήθεια είναι ότι οι εικόνες που μεταδίδουν από το Κίεβο τα ΔΥΤΙΚΆ ΜΜΕ,  δείχνουν αγωνιστές πολίτες της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, να μετέχουν σε  αυθόρμητες εκδηλώσεις και να παλεύουν   για δημοκρατία και  για κράτος δικαίου.  Είναι όμως έτσι;  Υπάρχουν ωστόσο και πιο ψύχραιμοι αναλυτές, που εκτιμούν, ότι όσα μεταδίδουν τα ΔΥΤΙΚΑ κυρίως ΜΜΕ από την ΟΥΚΡΑΝΙΑ, είναι ιδωμένα από μια φιλοδυτική οπτική γωνία. Για παράδειγμα , δεν αναφέρουν ότι των αντικυβερνητικών επεισοδίων πρωτοστατεί το ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα, που μάλιστα, στα τελευταία επεισόδια οι οπαδοί του κατείχαν και στρατιωτικό οπλισμό, τον οποίο χρησιμοποίησαν σε βάρος των αστυνομικών δυνάμεων.
Υπάρχουν ισχυρές απόψεις ότι,  τα όσα διαδραματίζονται στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ, είναι προσχεδιασμένα  και σχετίζονται με κορυφαία γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά θέματα.
Ο στόχος είναι να περιοριστεί η ρωσική επιρροή στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ . Και  η Ουκρανία  να περάσει στην σφαίρα επιρροής  της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Υπενθυμίζουμε ότι, πριν από περίπου δέκα  χρόνια, η περίφημη «Πορτοκαλί Επανάσταση»  οργανώθηκε με τεράστια πολιτική και οικονομική στήριξη από τις  «γνωστές» αμερικανικές Μ.Κ.Ο. Αποτέλεσμα των επεισοδίων τότε, ήταν να ακυρωθούν τα αποτελέσματα  των προεδρικών εκλογών και να επιβάλουν την φιλοδυτική Τζούλια Τιμοσένκο ως επικεφαλής του κράτους. Αλλά στις  εκλογές του 2010, η πλειοψηφία των κατοίκων της Ουκρανίας  έφερε ξανά στην εξουσία τον φιλορώσσο πολιτικό Βίκτορ Γιανούκοβιτς.
Από  γεωστρατηγικής απόψεως, η προοπτική  ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην Ε.Ε , θα απομονώνει  τη Ρωσία και θα εξουδετερώσει τον ρόλο της στην νοτιοανατολική Ευρώπη.
 Στην ίδια γεωστρατηγική σκακιέρα παίζει και η αμερικανική κυβέρνηση, η οποία συστηματικά επεκτείνει τη στρατιωτική της παρουσία στην Ασία, με απώτερο στόχο να περικυκλώσει την Κίνα και να υπονομεύσει την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή. Το ενδεχόμενο να γίνουν βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, αλλάζει τους διεθνοπολιτικούς συσχετισμούς ισχύος.  Επισημαίνουμε ότι  στην Κριμαία , βρίσκεται ο Ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας. Και ότι η Κριμαία, με ψήφισμα του τοπικού κοινοβουλίου τάσσεται υπέρ  του Γιανουκόβιτς, και υπέρ της ενίσχυσης των σχέσεων της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ με τη Ρωσία.

Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι, στην πραγματικότητα,  δεν υφίσταται  ένας ενιαίος ουκρανικός λαός. Είναι μάλλον,  δύο συμπαγείς και αντιμαχόμενοι φυλετικοί κλάδοι,  που από τα αρχαιότατα χρόνια προσπαθούν να συμβιώσουν μέσα στα γεωγραφικά όρια της κοινής τους πατρίδας. Το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας κατοικείται κυρίως από Ρώσους, οι οποίοι φυσικά επιζητούν μια στενότερη σχέση με την «μητέρα πατρίδα» τη ΡΩΣΙΑ, και το δυτικό τμήμα από γερμανικά φύλα, που θέλουν στενότερους δεσμούς με την Ευρώπη και τη Γερμανία.
Αυτό που είναι βέβαιο,  είναι το αβέβαιον της προοπτικής συνύπαρξης δύο τόσο εχθρικά διακείμενων λαών,  μέσα στα στενά όρια μιας κοινής πατρίδας της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. ΠΙΘΑΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ένα νέο επώδυνο τείχος,  που θα χωρίζει στα δυο τους κατοίκους της ΟΥΚΡΝΙΑΣ. Και αυτή τη διαίρεση, εδαφική, κοινωνική και πολιτική των κατοίκων της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, εκμεταλλεύονται,  για να προωθήσουν τα δικά τους ΓΕΩστρατηγικά,  οικονομικά και ενεργειακά συμφέρονται, Η ΡΩΣΙΑ, ΟΙ ΗΠΑ ,  Η Ε.Ε. ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ. Όμως τέτοιου επιπέδου ανατροπές, κρύβουν παγίδες και απρόοπτες εξελίξεις,  που ναρκοθετούν την σταθερότητα  και την ΑΣΦΆΛΕΙΑ και παραπέμπουν σε πρακτικές κλιμακούμενης έντασης και ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ της δεκαετίας του 1960-70.

 (Μεταδόθηκε στις 08.05 σήμερα το πρωί, ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ)





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα