Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανάλυση Ουκρανία: Σκληρό γεωπολιτικό «πόκερ» για δυνατούς «παίχτες»


του Χρήστου Καπούτση

Οι πιο σκληρές μάχες δεν είναι αυτές που γίνονται στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις της Ουκρανίας, αλλά αυτές που γίνονται στα διπλωματικά παρασκήνια και στα τηλεοπτικά στούντιο.
Η αλήθεια είναι ότι οι εικόνες που μεταδίδουν από το Κίεβο τα Δυτικά ΜΜΕ,  δείχνουν αγωνιστές πολίτες της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, να μετέχουν σε  αυθόρμητες εκδηλώσεις και να παλεύουν   για δημοκρατία και  για κράτος δικαίου.  Είναι όμως έτσι;  Μήπως οι τηλεοπτικές εικόνες και τα ρεπορτάζ  από την  ΟΥΚΡΑΝΙΑ, είναι ιδωμένα από μια φιλοδυτική οπτική γωνία;  Για παράδειγμα , δεν αναφέρουν ότι των αντικυβερνητικών επεισοδίων πρωτοστατεί το ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα, που μάλιστα, στα τελευταία επεισόδια οι οπαδοί του κατείχαν και στρατιωτικό οπλισμό, τον οποίο χρησιμοποίησαν σε βάρος των αστυνομικών δυνάμεων.
Υπενθυμίζουμε ότι, πριν από περίπου δέκα  χρόνια, η περίφημη «Πορτοκαλί Επανάσταση»  οργανώθηκε με τεράστια πολιτική και οικονομική στήριξη από τις  «γνωστές» αμερικανικές Μ.Κ.Ο. Αποτέλεσμα των επεισοδίων τότε, ήταν να ακυρωθούν τα αποτελέσματα  των προεδρικών εκλογών και να επιβάλουν την φιλοδυτική Τζούλια Τιμοσένκο ως επικεφαλής του κράτους.

Από  γεωστρατηγικής απόψεως, η προοπτική  ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην Ε.Ε , θα απομονώνει  τη Ρωσία και θα εξουδετερώσει τον ρόλο της στην νοτιοανατολική Ευρώπη.
Για την Μόσχα,  ο έλεγχος της Ουκρανίας ανοίγει το δρόμο για έναν πιο δραστήριο γεωπολιτικό ρόλο στην ανατολική Ευρώπη, στην Ευρασία και  ειδικά στη Μαύρη Θάλασσα και την ΑΝ. ΜΕΣΌΓΕΙΟ.  Επισημαίνουμε ακόμη , ότι  στην Κριμαία , βρίσκεται ο Ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας . Και ακόμη, στην ασφαλέστερη μεταφορά του ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ευρώπη, αφού ΟΛΟΙ οι ενεργειακοί αγωγοί διέρχονται από ουκρανικό έδαφος.
Από την πλευρά τους Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες  προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο Μόσχας – Κιέβου,  προκειμένου η ΟΥΚΡΑΝΙΑ να ακολουθήσει έναν φιλοδυτικό  προσανατολισμό, ώστε η Ε.Ε. να έχει πρόσβαση στην αγορά της Ουκρανίας και το ΝΑΤΟ να καταγράψει την παρουσία του στο «μαλακό υπογάστριο»  της Ρωσίας, με την δημιουργία στρατιωτικών βάσεων.
 Στην ίδια γεωστρατηγική σκακιέρα παίζει το δικό της παιχνίδι και η αμερικανική κυβέρνηση, η οποία συστηματικά επεκτείνει τη στρατιωτική της παρουσία στην Ασία, με απώτερο στόχο να περικυκλώσει την Κίνα και να υπονομεύσει την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή.  Αλλά υπάρχει και ένα «υπόγειος» πόλεμος για την Ουκρανία, της Γερμανικής Ευρώπης με τις ΗΠΑ. Θυμίζω ότι , η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, Victoria Nuland, καθώς συζητιόνταν  η πολιτική στρατηγική των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας με τον πρέσβη των ΗΠΑ στο Κίεβο και πως αντιλαμβάνεται τη γεωπολιτική μάχη μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, είτε, το «Fuck the Εuropeans»! Αυτή ακριβώς, είναι η αντίληψη των αμερικανών για τους Ευρωπαίους, όπως την εξέφρασε  η Βικτώρια Νούλαντ. 

Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι, στην πραγματικότητα,  δεν υφίσταται  ένας ενιαίος ουκρανικός λαός. Είναι μάλλον,  δύο συμπαγείς και αντιμαχόμενοι πληθυσμοί,  που από τα αρχαιότατα χρόνια προσπαθούν να συμβιώσουν μέσα στα γεωγραφικά όρια της κοινής τους πατρίδας. Το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας κατοικείται κυρίως από Ρώσους που είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, οι οποίοι φυσικά επιζητούν μια στενότερη σχέση με την «μητέρα πατρίδα» τη ΡΩΣΙΑ. Και  το δυτικό τμήμα από γερμανικά φύλα, που είναι Καθολικοί και Ουνίτες και  θέλουν στενότερους δεσμούς με την Ευρώπη και τη Γερμανία.
Αυτό που είναι βέβαιο,  είναι το αβέβαιον της προοπτικής συνύπαρξης δύο τόσο εχθρικά διακείμενων λαών,  μέσα στα στενά όρια μιας κοινής πατρίδας της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Πιθανότατα, ένα νέο ευρωπαϊκό τείχος, θα χωρίζει την Ουκρανία σε δυο κράτη, ένα ρωσόφιλο ανατολικό κι ένα γερμανόφιλο δυτικό.  Η Δυτική Ουκρανία θα προστεθεί στους δορυφόρους της Γερμανίας,  όπως είναι η Σλοβενία, η Κροατία, η Σλοβακία, η Αυστρία και οι Βαλτικές Χώρες. Σε ότι αφορά την Ανατολική Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης και της  Κριμαίας,  δεν αποκλείεται ακόμη και η ένωσή της με τη Ρωσία.
Πιθανή λοιπόν εξέλιξη ένα νέο επώδυνο τείχος,  που θα χωρίζει στα δυο τους κατοίκους της Ουκρανίας. Και αυτή τη διαίρεση, εδαφική, κοινωνική και πολιτική των κατοίκων της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, εκμεταλλεύονται,  για να προωθήσουν τα δικά τους Γεωστρατηγικά,  οικονομικά και ενεργειακά συμφέρονται, η ΡΩΣΙΑ, οι ΗΠΑ ,  η Ε.Ε.  και η  ΓΕΡΜΑΝΙΑ, αξιοποιώντας και τις «αδυναμίες» ντόπιων διεφθαρμένων πολιτικών . Όμως τέτοιου επιπέδου ανατροπές, κρύβουν παγίδες και απρόοπτες εξελίξεις,  που ναρκοθετούν την σταθερότητα, την Ειρήνη και την ασφάλεια και παραπέμπουν σε πρακτικές κλιμακούμενης έντασης και ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ της περιόδου  1960-90.

Επικίνδυνη η στρατιωτικοποίηση  της διπλωματίας και της πολιτικής:
H στρατιωτική επέμβαση ή Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ, θα είναι το επόμενο στάδιο του πολιτικού και διπλωματικού αδιεξόδου στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ.

    Στρατιωτική άσκηση μεγάλης κλίμακας των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων   στο δυτικό τμήμα της Ρωσίας, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, διέταξε αιφνιδιαστικά ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν. Όπως μετέδωσε  το ρωσικό πρακτορείο ΙTAR-TASS, στην άσκηση των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, μετέχουν, περίπου 250.000 στρατιωτικό  προσωπικό, 1.500 άρματα μάχης,   3.000 ΤΟΜΑ, αλλά και συστοιχίες πυραύλων εδάφους-εδάφους Iskanter και παντός είδους οπλικά συστήματα, όπως και μαχητικά αεροσκάφη S-30, Su-35, SU-34, MiG-29 , καθώς και  αντιαεροπορικά συστήματα S-300, S-400, Pantsir-S1, Tor-M1.
Εκτιμάται ότι πρόκειται για μια επίδειξη στρατιωτικής ισχύος  της Ρωσίας, ως αντίδραση στη ανάμειξη της Δύσης στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ουκρανία.   Ο Υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σόιγκου, δήλωσε ότι οι ασκήσεις θα ολοκληρωθούν στις 3 Μαρτίου. Επισημαίνουμε ότι ο ΒΛ. Πούτιν δεν έχει τοποθετηθεί δημόσια για την κρίση στην Ουκρανία μετά την αποπομπή του Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σ. Λαβρώφ δήλωσε ότι ο Β. Γιανουκόβιτς είναι ο νόμιμος Πρόεδρος της Ουκρανίας, την ίδια ώρα που ο εκτελών χρέη υπουργού Εσωτερικών της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ Αρσέν Αβάχοφ  ανακοίνωσε ότι  εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για τον Γιανουκόβιτς. Η Ρωσία, εγγυάται την ασφάλεια του Γιανουκόβιτς, τον οποίο και  θεωρεί νόμιμα Πρόεδρο της Ουκρανίας. Το Σ.Α. του ΟΗΕ, απέχει επιδεικτικά από την κρίση στην Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ και Ευρώπη έχουν προειδοποιήσει τη Ρωσία, να μην στείλει Στρατό  στην Ουκρανία. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο επικεφαλής των στρατιωτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, αμερικανός Στρατηγός Φίλιπ Μπρίντλαβ, ούτε οι ΗΠΑ , ούτε το ΝΑΤΟ, έχουν σχέδιο για να «απαντήσουν» στην περίπτωση στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα