Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα «καυτά» θέματα Εξωτερικής πολιτικής στον ΟΗΕ


του Χρήστου Α. Καπούτση

Θέματα ελληνικού και διεθνούς ενδιαφέροντος συζήτησε  ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, με το γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-Μουν, κατά την χθεσινή  συνάντησή τους στην έδρα του διεθνούς οργανισμού στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο των εργασιών  της 69ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Ειδικότερα, για τα θέματα ελληνικής εξωτερικής πολιτικής οι κ. Β.Βενιζέλος και Μπαν-Κι- Μουν, επικεντρώθηκαν στο Σκοπιανό και το Κυπριακό. Και στα δυο, ο ΟΗΕ έχει ενεργό συμμετοχή στις  διπλωματικές  προσπάθειες για την οριστική διευθέτησή τους.
Στο  θέμα της ονομασίας της π.Γ.Δ. Μακεδονίας, ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ κ.Μαθιου Νίμιτς ,  έχει καταλήξει στην τελική  πρότασή του, που ωστόσο, δεν γίνεται αποδεκτή ούτε από την Αθήνα , αλλά ούτε και από τα Σκόπια. Το θέμα της ονομασίας του γειτονικού κράτους, «απασχολεί» την ελληνική διπλωματία από το 1990. Εν τω μεταξύ, 133 χώρες μέλη του ΟΗΕ  έχουν "αναγνωρίσει" τα Σκόπια ως "Μακεδονία", ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία.
 «Η θέση μας είναι πολύ καθαρή. Η εθνική θέση είναι υπέρ ενός σύνθετου ονόματος με γεωγραφικό προσδιορισμό αλλά έναντι πάντων, για εσωτερική και εξωτερική χρήση, erga omnes. Άρα περιμένουμε από την άλλη πλευρά να κάνει αντίστοιχα βήματα καλόπιστα και παραγωγικά», δήλωσε ο ΥΠΕΞ Β. Βενιζέλος μετά τη συνάντησή του με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ.

Στο Κυπριακό,  ο ΟΗΕ καταβάλει μια ύστατη διπλωματική προσπάθεια για την επίλυση του χρονίζοντος πολιτικού προβλήματος της Κύπρου, αλλά όπως υποστηρίζει η ελληνοκυπριακή πλευρά, το βασικό εμπόδιο  στη μη ευόδωση των διπλωματικών προσπαθειών είναι η παρατεταμένη Τουρκική  αδιαλλαξία.  Από την πλευρά της η Τουρκία κατηγορεί την Ελληνική Κυβέρνηση για έλλειψη πολιτικής βούλησης να συναινέσει σε λύση του Κυπριακού, στο περίγραμμα του περιώνυμου σχεδίου Ανάν.
Υπάρχουν όμως νέα δεδομένα από την δημοσιοποίηση των προθέσεων της νέας Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας (Τ. Ερντογάν – Α. Νταβούτογλου), για την Κύπρο και το Κυπριακό.
"Κατά καιρούς χαρακτηρίζουν κατοχικό τον τουρκικό στρατό στην Κύπρο. Στην πραγματικότητα, αυτός που έχει καταλάβει την Κύπρο και αυτήν τη στιγμή είναι υπό την κατοχή του, είναι οι Ελληνοκύπριοι»,  δήλωσε ο «Πρόεδρος» του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους Ντ. Έρογλου. Και λίγες ώρες αργότερα,  ο νέος πρωθυπουργός της Τουρκίας Α. Νταβούτογλου από τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη , όπου πραγματοποιούσε παράνομη επίσκεψη (σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών),  δήλωσε: «Αν ο  Πρωθυπουργός της Ελλάδας κύριος Αντώνης Σαμαράς είναι έτοιμος,  ας πάμε μαζί στο νότο, ας πιούμε μαζί τσάι και να συνομιλήσουμε. Μετά ας πάμε στο βορρά, πάλι να είμαστε μαζί. Η Μεσόγειος έχει γίνει κοινή θάλασσα πολλών πολιτισμών, πολλών εθνών. Ελάτε και ας ιδρύσουμε εδώ μαζί την ειρήνη».  Ωραίες ελκυστικές λέξεις από το πρωθυπουργό της Τουρκίας, «ειρήνη, πολιτισμός, συνεργασία,  φιλική κουβεντούλα και τσάι»,  που ωστόσο,  κρύβουν τον  ωμό ρεαλισμό της τουρκικής διπλωματίας,  που αποκάλυψε ο παρορμητικός Έρογλου.
«Η Κύπρος, για την Τουρκία, είναι ένα αεροπλανοφόρο, αγκυροβολημένο στη συγκυρία τριών ηπείρων και στη ζεύξη σημαντικών θαλάσσιων οδών. Ακόμη και αν δεν υπήρχε κανένας μουσουλμάνος Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να διατηρήσει ένα κυπριακό ζήτημα, για να μπορεί να έχει λόγο. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη απέναντι σε ένα τέτοιο νησί, που ευρίσκεται μέσα στην καρδιά του ίδιου του ζωτικού της χώρου. Μια αδυναμία της Τουρκίας που ενδεχομένως θα αποκαλυφθεί στο θέμα της ασφαλείας και της προστασίας της τουρκικής κοινότητας της Κύπρου,  μπορεί να εξαπλωθεί σαν κύμα στη  Θράκη  στη Βουλγαρία,  ακόμα και στο Αζερμπαϊτζάν και στη Βοσνία.» (Απόσπασμα από του βιβλίο ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ του Α. Νταβούτογλου).
Από το απάνθισμα των δηλώσεων Ερντογάν, Νταβούτογλου και  Έρογλου  είναι σαφές,  ακόμη και  σε όσους εκ των Ελλήνων τρέφουν αυταπάτες για την τουρκική πολιτική έναντι της Κύπρου,  ότι  η Τουρκία,   επιμένει στο  «τσιμέντωμα» και όχι σε ακύρωση της τετελεσμένων της στρατιωτικής εισβολής και κατοχής. Και το σημαντικότερο, η Άγκυρα δεν πρόκειται να αποστεί της αρπαγής της Κύπρου,  επειδή έτσι εξυπηρετούνται τα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και, τώρα, τα ενεργειακά εθνικά συμφέροντά της.
Οι μεθοδεύσεις της τουρκικής διπλωματίας, προκειμένου η Κύπρος να τεθεί υπό πολιτικό- στρατιωτική  ομηρεία είναι:
Ουσιαστική αναβάθμιση και διεθνή προβολή του κατοχικού μορφώματος και παράλληλα,  υποβάθμιση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως εξάλλου υποδηλώνει και το γνωστό επίσημο έγγραφο της Άγκυρας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που υπεβλήθη επί ελληνικής προεδρίας. Όπως είναι γνωστό, ο ΥΠΕΞ Β. Βενιζέλος  προέβηκε σε  διάβημα διαμαρτυρίας εναντίον της  Κυπριακής Δημοκρατίας (!!!),  επειδή ενοχλήθηκε από ερώτηση Ελληνοκυπρίας Ευρωβουλευτού του ΔΗΣΥ και του ΕΛΚ Ελ. Θεοχάρους, που τον κατηγόρησε (δικαιολογημένα) ότι παρέλαβε, ως προεδρεύων του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε.,  έγγραφο του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, όπου η Κυπριακή Δημοκρατία αναφερότανε ως «εκλιπούσα χώρα». Δηλαδή, μια χώρα υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε. (Τουρκία), σε επίσημε έγγραφό της προς την Ε.Ε., χαρακτηρίζει τη Κυπριακή Δημοκρατία, ισότιμο κράτος – μέλος της Ε.Ε., ως «εκλιπούσα χώρα» (ανύπαρκτη) και το έγγραφο αυτό το παραλαμβάνει, χωρίς καμιά αντίρρηση,  ο προεδρεύων του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων Έλληνας ΥΠΕΞ Β. Βενιζέλος. 
Παράλληλα με την διεθνή αναβάθμιση  του «ψευδοκράτους», η Τουρκία, με την μεθοδική επιτάχυνση της πολιτικής του εποικισμού στα κατεχόμενα, επιχειρεί και τη ανατροπή των πληθυσμιακών μεγεθών συνολικά της Κύπρου.
Σχετικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων και τη βούληση της Τουρκίας να συμβάλλει στη λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου, οι δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Τ. Ερντογάν, πάλι από τα κατεχόμενα,  είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικές: «Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει την ενσωμάτωση της τουρκοκυπριακής  κοινότητας στο ελληνοκυπριακό κράτος ως μια μειονότητα». Ο Τ. Ερντογάν έκανε σαφές «ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αποδεχθεί λύση ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας, η οποία δεν θα βασίζεται στην αρχή των δυο ισότιμων κρατών που υπάρχουν στην Κύπρο.»
Και η ελληνική απάντηση; «Στην Τουρκία εναπόκειται να συμβάλει στην επίτευξη λύσης, αναλαμβάνοντας ουσιαστικές πρωτοβουλίες που αφορούν στον πυρήνα του προβλήματος, δηλαδή την ύπαρξη των κατοχικών της στρατευμάτων, το μη σεβασμό, από πλευράς της, των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το συνεχιζόμενο εποικισμό και την αντιπαραγωγική στάση που τηρεί, μέχρι σήμερα, η τουρκοκυπριακή πλευρά στις δικοινοτικές συνομιλίες», επισημαίνει σε ανακοίνωσή του το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Σε δηλώσεις του ο Αντιπρόεδρος  της Κυβέρνησης και ΥΠΕΞ Ευάγγελος  Βενιζέλος,  μετά τη συνάντησή του με τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Ban Ki-moon, επισήμανε ότι: «Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες του προέδρου Αναστασιάδη, θεωρούμε ότι ο διορισμός του νέου ειδικού συμβούλου του Γενικού Γραμματέα του κ. Άιντε είναι μια πολύ καλή επιλογή που μπορεί να λειτουργήσει υποβοηθητικά, αλλά θέλουμε πάντα μια λύση, η οποία να κινείται στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μια λύση, η οποία να είναι βιώσιμη, δίκαιη, μια λύση που να είναι σύμφωνη με το κοινοτικό κεκτημένο και, πρωτίστως, μια λύση, η οποία να μπορεί να γίνει δεκτή από τον κυπριακό λαό, από τις δύο κοινότητες, μέσω δημοψηφίσματος. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κεκτημένο δημοκρατικής αυτοδιάθεσης.»
Κοντολογίς, η λύση του Κυπριακού , θα είναι ασφαλώς το αποτέλεσμα οδυνηρών συμβιβασμών. Προέχει βέβαια  αυτός ο συμβιβασμός να είναι λειτουργικός, βιώσιμος και να μην καταρρεύσει, το νέο  πολιτειακό σχήμα στις πρώτες δυσκολίες.  Συμβιβασμοί και υποχωρήσεις, υπό την αναγκαία προϋπόθεση φυσικά, ότι δεν θα θιγούν Ανθρώπινα και Δημοκρατικά Δικαιώματα των Κυπρίων (Ελλήνων και Τούρκων) και δεν θα «παραγραφεί» ή τερματιστεί , η τρισχιλιετής παρουσία του Ελληνισμού στο Νησί. Αν δεν υπάρξει άμεσα πολιτική λύση, έστω επώδυνη, τότε η διχοτόμηση της Κύπρου  θα είναι ίσως  η πιθανότερη κατάληξη, του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου.  Επίσης οδυνηρή εξέλιξη…




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί