Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ραδιο-φονικές και τηλεοπτικές αθλιότητες για στήριξη των φονικών Μνημονίων ΑΠΟ ΤΙΠΟΤΑ 3

Ραδιο-φονικές και τηλεοπτικές αθλιότητες για στήριξη των φονικών Μνημονίων

Ουρές στα χριστουγεννιάτικα συσσίτια
Η φωτογραφία  μπορεί να είναι περυσινή (σ.σ.παραμονή Χριστουγέννων  για λίγο φαγητό έξω  από το Ιδρυμα Αστέγων του  Δήμου) , αλλά περιγράφει   την εικόνα  της  απόγνωσης... ..


Να ακούς από ραδιοφωνικούς ή τηλεοπτικούς παραγωγούς, ότι
  • οι μισθοί των εργαζόμενων στην Ελλάδα ήταν υπερβολικοί  και όχι μόνο καλώς μειώθηκαν, αλλά υπάρχουν περιθώρια και για άλλες μειώσεις... 
Και ακόμη, ότι 
  • θα πρέπει να απολυθούν και άλλοι υπάλληλοι από το Δημόσιο και τους ΟΤΑ, ώστε οι επιχειρηματίες να αναλάβουν κρίσιμους τομείς του Δημόσιο. 
Και ακόμη, ότι 
  • οι συντάξεις ήταν υπερβολικά υψηλές και ότι είναι δικαιολογημένες οι μειώσεις και μπορούν να μειωθούν και άλλο....
Να λέγονται αυτά δημόσια...
Αυτά που δεν τολμά να τα πει ΔΗΜΟΣΙΑ ούτε ο Σόιμπλε ούτε ο  Τόμσεν... 
Και να ακούονται από το ελληνικό  ραδιόφωνο...
Την ίδια στιγμή που
  •  4 εκατομ. Ελλήνων πολιτών είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας, 
  •  υπάρχουν 1,5 εκατομ. άνεργοι, 
  •  η Ελλάδα είναι στις πρώτες χώρες με αυξημένα ποσοστά πάφτωχων παιδιών, 
  • που δεν επαρκούν τα συσσίτια για τους νεόπτωχους. , που οργανώνουν οι Δήμοι και η Εκκλησία ..
Τότε αυτό, λέγεται πρόκληση και περιφρόνηση προς την ανθρώπινη αγωνία και τον πόνο των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, που δεν συνδέονται, ούτε με τραπεζίτες , ούτε με πολιτικά/κομματικά γραφεία. 
Ντροπή  ρε...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα