Από τις πλατείες με αγάπη

Από τις πλατείες με αγάπη

Καθ’ οδόν άδοντες (ενώ τα σπίτια μας καίγονταν) προς τα Σούσα πηγαίναμε. Και στην αιχμαλωσία της Βαβυλώνος μας έσερναν. Τώρα, καθ’ οδόν συνασπιζόμενοι προς τις Βρυξέλλες βαδίσαμε. Βαδίσαμε απ’ τις πλατείες του κόσμου, απ’ τη Μαδρίτη ως την Κωνσταντινούπολη, και φθάσαμε στο άντρο των διαπραγματεύσεων. Για να ακούσουμε την ηχώ της φωνής μας. Να μιλάει στους Δυνατούς για την οργή μας.

Ετσι θα έγραφα, προσπαθώντας να μιμηθώ το ύφος της, αν η κατάσταση ήταν μόνον δραματική. Το δράμα όμως έχει και τις πλάκες του - και ένας εύθυμος με τη θλίψη του τύπος, όπως η αφεντιά μου, δεν μπορεί παρά να χαριεντίζεται με τα ευτράπελα - ξέρετε καλύτερη ψυχοθεραπεία; Το ίδιο και ο τοπ τεν ποπ σταρ Βαρουφάκης (ο οποίος όσον περνούν οι ημέρες γίνεται όλο και πιο δικός μου άνθρωπος). Ανέκαθεν τον συμπαθούσα, τώρα όμως αρχίζω να τον λατρεύω. Ποιος

άλλος (σε όλην τη Γηραιά Ηπειρο) θα έλεγε ότι «η Αγκελα Μέρκελ είναι με διαφορά η πιο έξυπνη πολιτικός στην Ευρώπη, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για αυτό»; Μόνον ο Γιάννης! Ο Γιάννης είναι μετρ. Υπερβαίνει ακόμα κι εκείνον τον Μιχαήλ Ψελλό, ο οποίος ήταν τέτοιος μάστορας του λόγου, ώστε να γράφει «λιβέλους» που οι ενδιαφερόμενοι τους εξελάμβαναν ως «επαίνους». Μη σας πω «ύμνους». Οπως ο ύμνος που -πάλι ο Γιάνης- ανέπεμψε στον κ.Σόιμπλε, όπως το σφαχτό αναπέμπει την τσίκνα στους θεούς. «Ισως (ο κ. Σόιμπλε) να είναι ο μοναδικός Ευρωπαίος πολιτικός με πνευματική ουσία, ένας πιστός ευρωπαϊστής και βαθιά φεντεραλιστής» (σ.σ.: οι υπογραμμίσεις δικές μου για να τις ευχαριστηθώ εις βάθος). Αντε τώρα