Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο Αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός και ο αλυτρωτισμός των Σκοπιανών, απειλή για τη σταθερότητα στα Βαλκάνια.


άρθρο  Του Χρήστου Καπούτση

      «Ζωντανεύουν» εφιαλτικές μνήμες της ιστορίας της Βαλκανικής, τα πρόσφατα αιματηρά γεγονότα στην πόλη Κουμάνοβο της π. Γ.Δ.Μακεδονίας, όπου έχασαν τη ζωή τους 25 άνθρωποι, (15 αστυνομικοί,  8 αντάρτες και 2 άμαχοι), κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών, ανάμεσα σε ομάδα αλβανών εθνικιστών και των δυνάμεων ασφαλείας της FUROM.
Το κράτος της FUROM παραπαίει, κυρίως λόγω της εθνικιστικής πολιτικής της κυβέρνησης Ν. Γκρουέφσκι, αλλά και της εσωτερικής υπονόμευσης από την αλβανική μειονότητα, που αποτελεί το 30% του συνολικού πληθυσμού.  Επίσης,  η μη ένταξη της π.Γ.Δ. Μακεδονίας, στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., αποδυναμώνει τις κρατικές δομές , οι Δημοκρατικοί θεσμοί υπολειτουργούν, ενώ ενθαρρύνεται η δράση εθνικιστών στο έδαφος της.   Πιθανή κατάρρευση  του κράτους των Σκοπίων, θα προκαλέσει  σκηνές ανάλογες της Μέσης Ανατολής,  καθώς θα πυροδοτήσει ένα νέο ντόμινο διαμελισμού και ενόπλων συρράξεων στα Βαλκάνια.  
Ο  Αμερικανός πρεσβευτής στα Σκόπια Τζες Μπέιλι, επέρριψε ευθύνες στην Κυβέρνηση των Σκοπίων,
για τη χαοτική κατάσταση στο κράτος και σε επίσημο ανακοινωθέν, επισημαίνει ότι, «η συνεχιζόμενη απραξία της Κυβέρνησης δημιουργούν σοβαρές υπόνοιες,  για την πρόοδο της ΠΓΔΜ προς τον στόχο της ένταξης στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ». Είναι η πρώτη φορά που η αμερικανική διπλωματία επιρρίπτει ευθύνες στην Σκοπιανή Κυβέρνηση για την αδιαλλαξία,  που επιδεικνύει στις διαπραγματεύσεις , για το όνομα και την επίλυση της διαφοράς με την Ελλάδα.
 Είχε προηγηθεί ανακοίνωση του προέδρου της Δημοκρατίας της π.Γ.Δ. Μακεδονίας Γκιόργκι Ιβάνοφ, που επέρριπτε ευθύνες στην Ελλάδα για την κατάσταση στη χώρα του. Υποστήριξε ότι,  λόγω της διμερούς διαφοράς για το όνομα, η Ελλάδα προβάλλει «βέτο» και εμποδίζει την ένταξη της στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Στόχος του προέδρου της ΠΓΔΜ,  ήταν να στρέψει την προσοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και διεθνών οργανισμών στα Σκόπια, ώστε να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις για την ευρωατλαντική πορεία της ΠΓΔΜ, αλλά και για το θέμα της ονομασίας, ασκώντας πιέσεις στην  Ελλάδα.
Η Ελληνική Κυβέρνηση απορρίπτει κατηγορηματικά τη θέση του Σκοπιανού Προέδρου,  επικαλούμενη  εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διεθνών οργανισμών,  όχι μόνο για τα εκρηκτικά προβλήματα δημοκρατίας,  που οφείλονται στην αυταρχική διακυβέρνηση του κ. Γκρούεφσκι, αλλά και για τις διακρίσεις εις βάρος των Αλβανών κατά παράβαση της συμφωνίας της Αχρίδας. 
«Το πρόβλημα με τα Σκόπια δεν είναι το όνομα, αλλά αυτό που κρύβεται πίσω από το όνομα: ο αλυτρωτισμός», δήλωσε πρόσφατα ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.  Μάλιστα,  στη συνάντηση  με τον Σκοπιανό ομόλογό του Νίκολα Πόποσκι στο περιθώριο της άτυπης Διάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης  στη Ρίγα της Λετονίας, ο Ν. Κοτζιάς του επισήμανε,  ότι η Ελλάδα,  ενδιαφέρεται για μία λύση στο ζήτημα της ονομασίας, που δεν  θα κρύβει αλυτρωτικές τάσεις από την πλευρά των σκοπιανών, «θάβοντας» τα σενάρια που διακινούν εθνικιστικοί κύκλοι των Σκοπίων, που έχουν βλέψεις σε βάρος  της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας . Ο Ν. Κοτζιάς  πρότεινε διμερή διάλογο και τη δημιουργία Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, χωρίς όμως να βρει θετική ανταπόκριση από τον Σκοπιανό υπουργό Εξωτερικών.
Πάντως, η ιδεολογία του «μακεδονισμού», δηλαδή   η διά της βίας ταύτιση των Σλάβων της περιοχής των Σκοπίων με τους αρχαίους προγόνους μας «Μακεδόνες» και η προβολή αλυτρωτικών αξιώσεων, είναι τα θεμελιώδη συστατικά στοιχεία, που συγκρατούν  στη ζωή το κρατικό  μόρφωμα της FYROM. Παρεμπιπτόντως, τι να έχουν απογίνει άραγε,  οι απόγονοι και οι τεράστιες περιουσίες του ελληνόφωνου πληθυσμού,  που  κατοικούσε κατά πλειονότητα στην περιοχή της Πελαγονίας, που περιλαμβάνει την Οχρίδα (Αχρίδα), το Μοναστήρι, τη Γευγελή, και τη Στρώμνιτσα;

Ο αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός

Το Κουμάνοβο, είναι μία πόλη της FYROM με περισσότερους από 80.000 κατοίκους και  απέχει 40 χλμ. από τα Σκόπια.  Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του,  είναι αλβανικής καταγωγής.  Βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Σερβία, και ειδικά με την Σερβική περιοχή του Πρέσεβο,  όπου επίσης η πλειοψηφία των κατοίκων είναι αλβανοί. Στην άλλη πλευρά του κράτους της π.Γ.Δ. Μακεδονίας είναι το ΤΕΤΟΒΟ, που συνορεύει με το ΚΟΣΣΟΒΟ, όπου και εκεί, στην ενιαία γεωγραφική περιοχή,  η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι αλβανικής καταγωγής.
Το πολυπληθές Αλβανικό στοιχείο στην π.ΓΔΜακεδονίας , είναι σαφές ότι  δεν κινείται μεμονωμένα και ασύνδετα. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι οι αλβανικές παραστρατιωτικές ομάδες, που δρουν στο εσωτερικό της χώρας, κινούνται στο όνομα της «Μεγάλης Αλβανίας», ενθαρρύνονται όμως,  από εξω-βαλκανικά κέντρα εξουσίας, που προωθούν διάφορα σενάρια αποσταθεροποίησης της Βαλκανικής.
Είναι σαφές ότι τα Σκόπια περισφίγγει η θηλιά  της «Μεγάλης Αλβανίας», την οποία το 2012 ο πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα όρισε «από την Πρέβεζα μέχρι το Πρέσεβο, από το Τέτοβο μέχρι το Σαντζάκ και από τα Σκόπια μέχρι την Πρίστινα». Πρόσφατα, ο ηγέτης της ισλαμικής κοινότητας των Σκοπίων Σουλεϊμάν Ριτζέτι κήρυξε: «Η ένωση των αλβανικών εδαφών είναι θέλημα Αλλάχ».
Ψηφίδα στον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό,  εκτός του θέματος της Τσαμουριάς, μπορεί να χαρακτηριστεί  και η  ρηματική διακοίνωση που επέδωσε το υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας  στον Έλληνα πρέσβη Λεωνίδα Ροκανά, με την οποία απαιτεί την τροποποίηση του προγράμματος υποθαλάσσιων ερευνών της Ελλάδας στο Ιόνιο για υδρογονάνθρακες, διότι,  “Παραβιάζεται η αλβανική υφαλοκρηπίδα”!   Τα Τίρανα, ενώ είχαν συμφωνήσει στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, στη συνέχεια άλλαξαν στάση και θεωρούν ότι τα Διαπόντια Νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, υιοθετώντας πλήρως τη θέση που υποστηρίζει η Τουρκία,  για τα νησιά του Αιγαίου. 
Τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας, γίνονται συνεχείς συσκέψεις  αρμοδίων παραγόντων  των  υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας και της ΕΥΠ, καθώς εκτιμούν ότι,  παρόμοια επεισόδια πυροδοτούν τον αλβανικό εθνικισμό , αλλά και αναζωπυρώνουν τις εστίες έντασης του  αλυτρωτισμού των εθνικών μειονοτήτων,  που είναι διάσπαρτες στα κράτη της Βαλκανικής.  Και θα πρέπει οι ελληνικές αρχές να μην αιφνιδιαστούν …
 

  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα