Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επικίνδυνη και «εξαγώγιμη» η πολιτική αστάθεια στην Τουρκία, που προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα.


άρθρο του  Χρήστου Καπούτση




Αβεβαιότητα και επικίνδυνη πολιτική αστάθεια,  σηματοδοτεί το αποτέλεσμα των Βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία.  Το κυβερνών Ισλαμικό κόμμα του ΑΚΡ, παρότι κέρδισε τις εκλογές με διαφορά 16% από το δεύτερο κόμμα το Κεμαλικό,  δεν κατόρθωσε να αποκτήσει  την πλειοψηφία των εδρών στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση και να σχηματίσει αυτοδύναμη Κυβέρνηση, για πρώτη φορά από το 2002. 
Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας και αδιαφιλονίκητος ηγέτης του Ισλαμικού κόμματος ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρείται ο μεγάλος χαμένος της εκλογικής αναμέτρησης.  Προεκλογικός στόχος του Ερντογάν ήταν, να συγκεντρώσει το ισλαμικό κόμμα τα 2/3 των ψήφων των Βουλευτών και να προκαλέσει δημοψήφισμα για αλλαγή του καθεστώτος ενισχύοντας της εξουσίες του Προέδρου, ενώ ως ελάχιστη εκλογική επιδίωξη ήταν  το ΑΚΡ να κατακτήσει τουλάχιστον την αυτοδυναμία στην Εθνοσυνέλευση και φυσικά,  να μην μπει στη Βουλή το Κουρδικό κόμμα. Απέτυχε και στα  ελάσσονα και στα μείζονα. 
  Ο δεύτερος μεγάλος χαμένος είναι ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, του οποίου το πολιτικό μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο. Ενδεχομένως η ήττα Νταβούτογλου να έχει  σοβαρές επιπτώσεις  στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, αφού μάλλον θα απαλλαγεί από τα  νεοοθωμανικά του οράματα…
Ο πραγματικός νικητής των εκλογών είναι το Κουρδικό κόμμα  (HDP), που συγκέντρωσε το  13,1% που είναι το διπλάσιο του ποσοστού του το 2011 και εξασφάλισε  80 έδρες στην Εθνοσυνέλευση.   Το HDP στήριξε και η τουρκική αριστερά.  Η βασική πολιτική θέση των Κούρδων της Τουρκίας που εκφράζεται από το HDP ,  δεν είναι ο εδαφικός ακρωτηριασμός της χώρας με την απόσχιση και αυτονομία των Κουρδικών περιοχών, τουλάχιστον προς το παρόν,  αλλά να αναγνωριστούν οι Κούρδοι, όχι ως εθνική μειονότητα, αλλά ως συνιστών στοιχείο του Τουρκικού Κράτους. Δηλαδή , αυτό  που ζητά η Τουρκία στην Κύπρο για τους τουρκοκύπριους και οι Αλβανοί στη π.Γ.Δ.Μακεδονίας.  Αυτή ακριβώς είναι και η διαφορά του HDP με το ένοπλο κουρδικό κίνημα το ΡΚΚ, που αγωνίζεται για την αυτονομία των κουρδικών περιοχών της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα απέφυγαν επιμελώς να αναπτύξουν σχέσεις με τους Κούρδους της Τουρκίας. Ωστόσο, ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ και υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένος, έχει άριστες σχέσεις με τους Κούρδους και ειδικά με τον  Στρατιωτικό τους Τομέα. Επίσης είναι γνωστές  οι σχέσεις φιλίας των Αριστερών Κούρδων, με μία τουλάχιστον συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά από αυτά,  τα πιθανότερα σενάρια είναι:
το πρώτο, να προκηρυχτούν άμεσα νέες  εκλογές. Σε αρκετά τουρκικά ΜΜΕ δημοσιεύονται «πληροφορίες»  σύμφωνα με τις οποίες ο Τ. Ερντογάν εξετάζει προτάσεις στις νέες εκλογές να ανέβει το εκλογικό όριο στο 15%,  ώστε να μην εκλεγούν  Κούρδοι Βουλευτές από το HDP και παράλληλα, το ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ θα εξασφαλίσει σίγουρη αυτοδυναμία. Με τον αποκλεισμό του Κουρδικού κόμματος συμφωνεί και το Κεμαλικό κόμμα! Θα πρόκειται για μια επιλογή,  που θα πυροδοτήσει βίαιες και μάλλον ανεξέλεγκτες αντιδράσεις του Κουρδικού πληθυσμού, αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων
και το δεύτερο, να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ, είτε με το εθνικιστικό κόμμα του Μπαχτσελί (ισχυρή συνιστώσα οι «γκρίζοι λύκοι»), είτε με το κόμμα των Κούρδων, το HDP, που θα προχωρήσει και σε Δημοψήφισμα για την ενίσχυση των εξουσιών του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας. Ο Α. Νταβούτουγλου επιθυμεί Κυβέρνηση Συνασπισμού , με τους Εθνικιστές των Γκρίζων Λύκων ! Μεγάλος συνασπισμός  των ισλαμιστών με την κεμαλική αξιωματική αντιπολίτευση  μάλλον αποκλείεται.  Ο ιστορικός πολιτικός ηγέτης Ντενίζ Μπαϊκάλ που ήταν επικεφαλής του Κεμαλικού κόμματος CHP μέχρι το 2010,   είπε ότι ο Ερντογάν καταλαβαίνει την αναγκαιότητα της συγκρότησης κυβέρνησης, των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Ωστόσο , εκτίμησε ότι, είναι μάλλον απίθανο να δούμε κυβέρνηση του Μεγάλου συνασπισμού μεταξύ του Ισλαμικού κόμματος του Ερντογάν και του μεγάλου αντιπάλου του, του κεμαλικού CHP.   Πιθανότερος είναι ένας συνασπισμός ανάμεσα στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ερντογάν και στο ακροδεξιό ΜΗΡ, που  όμως θα θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την υποτυπώδη πρόοδο που έχει σημειώσει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,  των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ιδίως των Κούρδων.  Ενδεικτικό της πολιτικής «ανωμαλίας» που έχει προκύψει στην Τουρκία, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η «περίεργη» δήλωση,  του συμπροέδρου του φιλοκουρδικού  κόμματος  HDP κ. Ντεμιτρας,  ότι κάποιοι θέλουν πόλεμο Κούρδων-Μουσουλμάνων, ενώ προειδοποιεί: ''Εδώ εμείς δεν είμαστε τελείως ανήμποροι''.  Η δήλωση  αυτή  αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του CNNTurk.
Πολλοί τουρκολόγοι υποστηρίζουν ότι, οι  εκλογές της περασμένης Κυριακής αποτέλεσαν μια επιβεβαίωση,  ότι η Τουρκία συνεχίζει να διαθέτει δημοκρατική κουλτούρα παρά τα δεινά των τελευταίων ετών.  «Πρόκειται για θρίαμβο της δημοκρατίας», είπε ο Κερέμ Οκτέμ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς στην Αυστρία. «Οι Τούρκοι δεν κάνουν επαναστάσεις, αλλά δημοκρατικές αλλαγές».  Το κόμμα του Ερντογάν ηττήθηκε, εκτίμησε το Κ. Οκτέμ,  επειδή κοσμικοί Τούρκοι, οικολόγοι, γυναίκες και αστοί διανοούμενοι ( εκείνοι που κυριάρχησαν στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2013),  συντάχθηκαν με το κουρδικό HDP.  Πάντως,  η αύξηση της  φτώχειας,   η ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού και η επίδειξη μεγαλομανίας  και  αλαζονείας από τον πρόεδρο Τ. Ερντογάν,    συνετέλεσαν  στο να κλονιστεί  η εμπιστοσύνη των μεσαίων και φτωχών κοινωνικών στρωμάτων στο ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ.
 Όπως και ναχει, το βέβαιο είναι ότι η Τουρκία, μπαίνει  σε μια περίοδο αβεβαιότητος και επικίνδυνης πολιτικής αστάθειας.  Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων, που η ασταθής Τουρκία «εξήγαγε» την  εσωτερική της Κρίση σε γειτονικά κράτη που θεωρεί αδύναμα (Ελλάδα, Κύπρο και Συρία),  επιδεικνύοντας και ενίοτε  αξιοποιώντας  την στρατιωτική της ισχύ. 

Ανησυχία σε Αθήνα και Λευκωσία
    
  Μερικές ώρες μετά την ανακοίνωση   του εκλογικού αποτελέσματος στην Τουρκία, δημιουργήθηκε η πρώτη μεγάλη ένταση στο Αιγαίο. Το τουρκικό πολεμικό σκάφος  υποκλοπών Tσαρνταλί (ÇANDARLI ) μπήκε στο Πεδίο Βολής Άνδρου και αμφισβήτησε το δικαίωμα της Ελλάδας, να πραγματοποιεί εκεί βολές το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.   Επίσης, οπλισμένα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη προέβαιναν σε δεκάδες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου. Και ακόμη, το τουρκικό Υπουργείο Έρευνας ανακοίνωσε ότι, το ιταλικό πλοίο ΟGS EXPLORA θα πραγματοποιήσει εργασίες πόντισης καλωδίου,  στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά και ανατολικά της Κρήτης μέχρι το Καστελόριζο, σε  περιοχές που ανήκουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Εύλογη είναι η ανησυχία στην Κύπρο, για πιθανή εξαγωγή της πολιτικής κρίσης  από την Τουρκία.  Ο ηττημένος Τ. Ερντογάν , πιθανόν να αντιδράσει σπασμωδικά, για να κερδίσει την τουρκική κοινή γνώμη . Η Κύπρος   είναι ο αδύνατος κρίκος και «προσφέρεται»,  για να εξωτερικεύσει την εσωτερική πολιτική κρίση της χώρας του, χωρίς μάλιστα να προκαλέσει διεθνείς αντιδράσεις.  Ασφαλώς, η πορεία των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου,  θα επηρεαστεί αρνητικά , από μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια στην Τουρκία, ειδικά στην περίπτωση που οι «γκρίζοι λύκοι» αναδειχτούν σε κυβερνητικό εταίρο. Ο σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού στην Τουρκία ή η απόφαση για πρόωρες εκλογές μπορεί να επηρεάσει την διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, δήλωσε σε συνέντευξή του στη τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης.
 Πάντως, στην Τουρκία διαμορφώνεται μια δυναμική κοινωνικών αλλαγών και πολιτικών ανατροπών.
Η  τουρκική εξωτερική πολιτική, είναι πολύ πιθανόν,  ότι  θα αλλάξει σημαντικά.
Το δόγμα Νταβούτογλου, «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» κατέρρευσε. Η συνεργασία με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους»  και την Παλαιστινιακή  Χαμάς εξέθεσαν την Τουρκία, ενώ  η αντιπαλότητα της Τουρκίας με το Ισραήλ  και με το καθεστώς ΑΛ ΣΙΣΙ της Αιγύπτου,  προκάλεσαν τη έντονη δυσαρέσκεια των ΗΠΑ. Αναμένεται ότι θα  αναθεωρηθούν  οι επιλογές της τουρκικής διπλωματίας για τη Συρία,  το Ισλαμικό Κράτος, το Ισραήλ και το Ιράν. Όμως, οι αλλαγές αυτές είναι σημαντικές,  διότι θα λειτουργήσουν ως ντόμινο διεθνοπολιτικών και Στρατηγικών εξελίξεων…


                                     
                
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα