Περιφερειακή αστάθεια λόγω Τουρκίας

ΑΡΘΡΟ  Του Χρήστου Καπούτση

Ελλάδα και Τουρκία, για διαφορετικούς λόγους,  βυθίζονται στην δίνη μιας πολυεπίπεδης εσωτερικής πολιτικής κρίσης. Οικονομική για την Ελλάδα, εθνοφυλετική και γεωθρησκευτική για την Τουρκία. Ενδεικτικό της εσωτερικής πολιτικής αστάθειας είναι ότι και οι δύο γειτονικές χώρες οδεύουν , κατά πάσα πιθανότητα, σε πρόωρες Βουλευτικές εκλογές, για δεύτερη φορά,  μέσα στο 2015! Πρόκειται για «ομοιότητες», αλλά με αντίθετο πρόσημο, που σαφώς επιδεινώνουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Η Τουρκία είναι «ο μεγάλος ασθενής», σε μια υψίστης γεωστρατηγικής αξίας γεωγραφική περιοχή , που περιλαμβάνει τη Βόρεια Αφρική (Λιβύη), την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, την Αραβική Χερσόνησο, την Κασπία, τα Βαλκάνια και εκτείνεται μέχρι την Ουκρανία. Πρόκειται για μια φλεγόμενη περιοχή, όπου οι ένοπλες συγκρούσεις κλιμακώνονται,  ο πόλεμος ενεργειακών συμφερόντων κορυφώνεται και ο ανταγωνισμός των υπερδυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) για αύξηση της πολιτικής και στρατιωτικής τους επιρροής,  γίνεται ολοένα και πιο σκληρός και ίσως να αποδειχτεί και τραγικά απρόβλεπτος κατά την εξελικτική του πορεία.

Αναμφίβολα, τα όσα συμβαίνουν, είτε στο εσωτερικό,  είτε στα σύνορα της Τουρκίας, αφορούν άμεσα την Ελλάδα και την Κύπρο.  Η δράση των Κούρδων της Τουρκίας, είτε ως νόμιμο πολιτικό κόμμα που εκπροσωπείται στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, 
είτε το ένοπλο κίνημα του ΡΚΚ με τις διασυνδέσεις του με τους ομοεθνείς του Κούρδους της Συρίας και του Ιράν, διαμορφώνουν συνθήκες εμφύλιας σύγκρουσης στην Τουρκία , με ορατό το ενδεχόμενο του εδαφικού ακρωτηριασμού της.  Οι Κούρδοι  αξιώνουν από την  Κυβέρνηση της Άγκυρας, επίσημη αναγνώριση της εθνικότητάς τους ως συνιδρυτών της Τουρκικής Δημοκρατίας και την εισαγωγή της κουρδικής γλώσσας στα σχολεία.

Επίσης, η  πολιτική των Τ. Ερντογάν και Α. Νταβούτογλου, με αιχμή την ανατροπή του προέδρου της Συρίας Άσαντ, τη συνεργασία αρχικά με τους τζιχαντιστές του ISIL, την καταστολή του  αιτήματος των Κούρδων για αυτοδιάθεση στις κουρδικές περιοχές και την ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους του Κουρδιστάν, καθώς επίσης και τις πιέσεις τους για  την εμπλοκή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στον εμφύλιο στη Συρία παρέχοντας στήριξη στους αντικαθεστωτικούς (συμπεριλαμβανομένων και των τρομοκρατικών οργανώσεων ΑΛ ΝΟΥΣΡΑ και ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ), έχει αποτύχει οικτρά. 

Το εντυπωσιακό είναι ότι, το κίνημα των σουνιτών τζιχαντιστών του ISIL, που μέχρι πρότινος υποστηριζότανε από την Άγκυρα , αξιολογείται από τις ΗΠΑ,  ως μείζονα  απειλή για τη Δύση. Οι αμερικανοί υποχρέωσαν την Τουρκία να εμπλακεί  στον πόλεμο κατά των Τζιχαντιστών.  Όμως,  οι μόνοι που πολεμούν σκληρά κατά των τζιχαντιστών είναι οι πιο πιστοί σύμμαχοί των αμερικανών στην περιοχή, οι Κούρδοι, τους οποίους όμως καταδιώκει η Πολεμική Αεροπορία της Τουρκίας.  Η ορατή απειλή της περιφερειακής αστάθειας λόγω της Τουρκίας, έχει ήδη ενεργοποιήσει τους διεθνούς οργανισμούς.

διαμελισμός της Τουρκίας

«Το ΙSIL ελέγχεται από πράκτορες της ΜΙΤ και ο Μ.Ομπάμα απείλησε την Τουρκία με διαμελισμό εάν προχωρήσει τον ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου και δεν εγκαταλείψει τους ισλαμιστές του ISIL στην Συρία και το Ιράκ» αναφέρει σε εκτενές άρθρο του ο  ανεξάρτητος Γάλλος αναλυτής Τιερί Μεισάν, που είναι αυθεντία σε θέματα κατασκοπείας, γεωπολιτικής και διπλωματίας. «Η Τουρκία εξελίχτηκε σε πυριτιδαποθήκη. Θα ήταν αρκετή μια σπίθα για να εκραγεί ένας εμφύλιος πόλεμος που κανείς δεν θα μπορέσει να σταματήσει και που θα καταστρέψει μόνιμα τη χώρα. Η Τουρκία βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα της κατάρρευσης», επισημαίνει ακόμη ο  Τιερί Μεισάν  στην  γεωστρατηγική ιστοσελίδα  που διατηρεί www.voltairenet.org.

Επίσης  δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου , που στηρίζονται σε έκθεση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών  αναφέρουν,  ότι το ΡΚΚ έχει δημιουργήσει ήδη πυρήνες ομάδων διενέργειας βομβιστικών επιθέσεων σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας όπως την  Άγκυρα, τη Κωνσταντινούπολη, τη Προύσα και τη Σμύρνη, μεταφέροντας έτσι το πεδίο μάχης από τις κουρδικές περιοχές της  Νοτιοανατολικής Τουρκίας στις τουρκικές μεγαλουπόλεις.

«ανάμειξη» της Ελλάδας

Το Κουρδικό, η αδυναμία του Ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ να σχηματίσει αυτοδύναμη Κυβέρνηση και το κίνημα του ISIL, αυξάνουν την πολιτική επιρροή των Τούρκων εθνικιστών και συνεπώς, εμβαθύνουν την διεκδικητική και επεκτατική πολιτική της Τουρκίας σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα ελληνικά συμφέροντα θα πληγούν από μια πιθανή έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, τη δημιουργία ενός αισθήματος ανασφάλειας,  μέσω μιας αναμενόμενης απόπειρας εξαγωγής της κρίσης. Η Τουρκία προβάλλει έντυνα κυριαρχικές αξιώσεις στο Αιγαίο κα την Κύπρο. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα επιδεινωθούν και  με την αυξανόμενη ροή προσφύγων στην ελληνική επικράτεια από την Τουρκία.  Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει στην στρατιωτικοποίηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, που για την υπερχρεωμένη Ελλάδα συνεπάγεται υποχρεωτική αύξηση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς,  με δραματικές όμως συνέπειες, για την πορεία της «καχεκτικής» Ελληνικής Οικονομίας.

Αλλά υπάρχει και μία ακόμη παράμετρος που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής από τη Ελληνική Κυβέρνηση και ειδικά από τα συναρμόδια υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών. Είναι η υπόγεια τακτική ακραίων εθνικιστικών κύκλων με πρόσβαση στο Ισλαμικό Κόμμα (ΑΚΡ), που επιχειρούν να εμπλέξουν την Ελλάδας στα εσωτερικά της Τουρκίας.

Ο αρθρογράφος στην εφημερίδα Zaman και  καθηγητής πολιτικών επιστημών στην πανεπιστήμιο της Άγκυρας, Gökhan Bacık, επισημαίνει σε άρθρο του, ότι  κάποιοι προσπαθούν να επαναφέρουν  στην δημοσιότητα παλιούς ισχυρισμούς σύμφωνα με τους οποίους η Ελλάδα… εξάγει «τρομοκρατία» στην Τουρκία.

Επίσης, η φιλοκυβερνητική  εφημερίδα Türkiye δημοσίευσε ένα άρθρο, (11/8), σχετικά με τις τρομοκρατικές επιθέσεις της γνώστης τουρκικής αριστερής οργάνωσης  DHKP-C. Κάποιες από αυτές τις επιθέσεις αποδίδονται  σε τρομοκράτες που υποτίθεται ότι έχουν εκπαιδευτεί σε μυστικά στρατόπεδα  στην Ελλάδα, από όπου  μπήκαν στην Τουρκία,  για να διοργανώσουν σαμποτάζ και άλλες τρομοκρατικές επιχειρήσεις.

Καταλήγοντας, η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να λάβει τα αναγκαία μέτρα, διότι, «δεν αποκρούει κανείς τον ισχυρότερο μόνο όταν του επιτεθεί, αλλά παίρνει και μέτρα εναντίον του, προκειμένου να αποτρέψει την επίθεση» (Θουκυδίδης,  Ιστορία κεφ Ζ, στ. 17-18).