Οι προτεραιότητες για μια αποτελεσματική Εθνική Στρατηγική

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας (Ουκρανία, Μαύρη Θάλασσα, Βαλκάνια, Αιγαίο, Μεσογειακές ακτές Βορείου Αφρικής, Λιβύη, Αίγυπτος, Ισραήλ, Παλαιστινιακά εδάφη, Συρία, Ανατολική Μεσόγειο, Κύπρος, Τουρκία, Ιράκ, Ισλαμικό Κράτος, Κουρδιστάν), συντελούνται  κοσμογονικές αλλαγές. Είναι σε εξέλιξη ένοπλες συγκρούσεις, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, εντυπωσιακές αλλαγές στις διακρατικές συμμαχίες. Το διακύβευμα είναι η αξιοποίηση του Ενεργειακού πλούτου,  ο έλεγχος των  αξόνων μεταφοράς της ενέργειας, η γεωοικονομία και η πολιτική επιρροή των υπερδυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία) που επιδιώκουν να την κατοχυρώσουν  μέσω της στρατιωτικής τους υπεροχής, αλλά  και η γεωπολιτική σταθερότητα, ως αποτέλεσμα καθυπόταξης λαών, κινημάτων , αλλά και εκμαυλισμού συνειδήσεων.

Ένα κράτος με το μέγεθος και τη Γεωγραφική  θέση της Ελλάδας, είναι υποχρεωμένο, να διαμορφώσει μια ευέλικτη και αποτελεσματική Εθνική Στρατηγική, που θα στηρίζεται στους εξής πυλώνες.  Οικονομία (ένα καταχρεωμένο κράτος δεν μπορεί να ασκήσει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με αποκλειστικό γνώμονα τα Εθνικά του συμφέροντα), κοινωνική συνοχή (οι ανισότητες, η φτώχεια και εξαθλίωση πολιτών αποδομούν την κρατική εξουσία),  ενεργή και μάλλον επιθετική Διπλωματία (λόγω του ασταθούς και συγκρουσιακού διεθνούς περιβάλλοντας),  που για να είναι αξιόπιστη, θα πρέπει να στηρίζεται σε ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.

Επομένως ο πρωθυπουργός  Α. Τσίπρας

με τις ηγεσίες των συναρμόδιων Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών, θα πρέπει καταρχήν να αντιληφθούν  την διεθνοπολιτική πραγματικότητα  και να εκπονήσουν άμεσα, μια συνεκτική και μακρόπνοη Εθνική Στρατηγική, που θα προασπίζεται και θα προωθεί τα Εθνικά μας συμφέροντα, τα οποία και απειλούνται πολλαπλώς στον σημερινό γεωπολιτικό κυκεώνα της  ευρύτερης γεωγραφικής  «γειτονίας μας».  Η Ελληνική Κυβέρνηση προασπιζόμενη τα Εθνικά μας συμφέροντα, έχει μια επιλογή. Όχι μόνο  να μην συμμετέχει, αλλά και να καταγγέλλει τις αμερικανο-νατοϊκές ή άλλες στρατιωτικές  επεμβάσεις ή επιδρομές σε κυρίαρχα κράτη, όπως έγινε στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και τη Λιβύη.  Ειδικά για τη Συρία, θα πρέπει η Ελληνική Διπλωματία να είναι ιδιαίτερα ευέλικτη διότι, Ρωσία και ΗΠΑ “αδειάζουν” την Τουρκία.  Η Ουάσινγκτον μέσω του υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, κάλεσε τη Ρωσία σε διάλογο για την από κοινού επίλυση του συριακού , προκαλώντας πανικό στην Τουρκία, με τον Τ. Ερντογάν και Α. Νταβούτογλου να μεταβαίνουν επειγόντως στη Μόσχα.  Κυρίως όμως, στη διαμάχη ΗΠΑ- ΤΟΥΡΚΙΑΣ για το κουρδικό, η Ελλάδα πρέπει να υποστηρίζει σταθερά την   ίδρυση ανεξαρτήτου Κουρδικού Κράτους. Επιλογή, που σαφώς θα επιβαρύνει περαιτέρω τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Πάντως, το δύσκολο «κομμάτι στο πάζλ» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής θα είναι,  να μην διαταραχθούν οι ελληνορωσικές σχέσεις, καθώς επίσης και οι σχέσεις της Ελλάδας με το Ιράν και τον Αραβικό Κόσμο.  Θα πρέπει να αποκτήσει και ρεαλιστικό πολιτικό-διπλωματικό  περιεχόμενο, η επιθυμία του Κρεμλίνου «να ενισχύσει τη ρωσο-ελληνική συνεργασία η οποία είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές σε πολλούς τομείς, κυρίως το εμπόριο, την οικονομία, την ενέργεια και τον ανθρωπιστικό τομέα», όπως αναφέρεται στο συγχαρητήριο  τηλεγράφημα προς  τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για την νέα εκλογική του νίκη, που απέστειλε  ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ο καλύτερος τρόπος,  για να αποφύγει ένας Λαός  έναν πόλεμο,  είναι να μην  τον αποκλείει , αλλά  να προετοιμάζεται ακόμη και για το κακό ενδεχόμενο.

Μία από τις οδυνηρές συνέπειες των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας,  που απορρέουν από τα μνημόνια (1,2,3), είναι η καθήλωση της μαχητικής ισχύος των Ενόπλων μας Δυνάμεων.  Το Στράτευμα, λόγω των περικοπών στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δεν έχει προχωρήσει στην αγορά κρίσιμων για την εθνική μας Άμυνα οπλικών συστημάτων, δεν έχει πρόσβαση σε οπλικά συστήματα με τεχνολογία αιχμής και το κυριότερο, ήδη έχουν προκύψει σοβαρά προβλήματα  στη συντήρηση και τη καλή λειτουργία μαχητικών αεροσκαφών και πολεμικών πλοίων. Και αυτή η διαπίστωση έχει αρνητικές επιπτώσεις στην Διπλωματία. Για παράδειγμα, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα μπορούσαν  να εγγυηθούν την ασφαλή μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου , μέσω του ελληνικού θαλάσσιου ή χερσαίου χώρου προς την Κεντρική Ευρώπη, ως μέρος μιας καλοσχεδιασμένης πολιτικής,  που θα είχε ως στόχο να αναδειχτεί η Ελλάδα σε ενεργειακό διαμετακομιστικό κόμβο.  

Επομένως, θα πρέπει να ιεραρχηθούν οι ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων με βάσει τις εισηγήσεις των Γενικών Επιτελείων , να κοστολογηθούν πλήρως και ενταχθούν στον νέο αναμορφωμένο προϋπολογισμό. Υπό την απαρέγκλιτη προϋπόθεση ότι, ικανοποιούνται επιτακτικές ανάγκες για την Εθνική μας Άμυνα και όχι για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις  του ΝΑΤΟ ,  της Ε.Ε., ή της συμμαχίας των «προθύμων» κρατών.  Ασφαλώς, περαιτέρω μείωση τα αμυντικών δαπανών στον ήδη ελλειμματικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας,  με πρόσχημα  να ικανοποιηθούν «Δίκαια κοινωνικά αιτήματα»,  δεν είναι μόνο φτηνός λαϊκισμός,  αλλά τραγικό λάθος,  που μπορεί να αποβεί μοιραίο για την πορεία και την Εξέλιξη του Ελληνισμού.

Επειδή όμως, ακόμη και τα πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα, στα χέρια αδιάφορων, ανεκπαίδευτων ή ανίκανων χειριστών, δεν είναι παρά μόνο άχρηστα παλιοσίδερα, θα πρέπει να υπάρχει αληθινή και όχι παραπλανητικά μέριμνα για το στρατιωτικό προσωπικό. 

Η εντατικοποίηση της στρατιωτικής εκπαίδευσης (διακλαδικές ασκήσεις, βολές κ.ά),  η επιμόρφωση και η ενημέρωση των στρατιωτικών για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, θα πρέπει να είναι συνεχής και να συνοδεύεται από ανάλογες οικονομικές παροχές. Δεν είναι δυνατόν, θεωρητικά και πρακτικά,  να απαιτεί η Κυβέρνηση από πενόμενα στελέχη να προσφέρουν κάθε ικμάδα των δυνάμεων τους για την Ασφάλεια της Χώρας. Ο Πατριωτισμός , δεν είναι πλέον ανιδιοτελής, αλλά κοστίζει….  Γι’ αυτό και οι στρατιωτικοί είναι επαγγελματίες και όχι εθελοντές.

Τέλος η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, θα πρέπει να έχει την οξυδέρκεια και την προνοητικότητα, να ξεριζώσει επιτέλους το καρκίνωμα του κομματισμού  από το Στράτευμα.  Είναι αθλιότητα ο διαχωρισμός των στελεχών του Στρατεύματος σε δικούς μας και στους άλλους με βάση την κομματική ταυτότητα (υπαρκτή ή ανύπαρκτη). Ένα θα πρέπει να είναι το κριτήριο για τις προαγωγές και τις τοποθετήσεις σε θέσεις κλειδιά του στρατιωτικού μηχανισμού η Αξιοκρατία, που δυστυχώς παραμένει ζητούμενο….