Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα άστρα έχουν ευθυγραμμιστεί για τη λύση του Κυπριακού, υποστηρίζει ο ειδικός σύμβουλος του Γ.Γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό.



του Χρήστου Καπούτση

Ιδιαίτερα αισιόδοξος για την πορεία των διαπραγματεύσεων που φέρνουν την οριστική λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρο, σε προβλεπτό χρονικό ορίζοντα, είναι ο  ειδικός σύμβουλος του Γ.Γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό Έσπεν Μπαρθ Άιντα.  Το τελευταίο διάστημα επαναλαμβάνει την «αστρολογικού» περιεχομένου πρόβλεψή του ότι: «Τα άστρα έχουν ευθυγραμμιστεί για τη λύση του Κυπριακού».
Σε συνέντευξή του στον Κυριακάτικο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ,  εξηγεί με σαφήνεια τι εννοεί.
«Φ»: Είχατε πει ότι τα άστρα έχουν ευθυγραμμιστεί για τη λύση του Κυπριακού, εξακολουθείτε να το πιστεύετε; Πού στηρίζετε αυτή την αισιοδοξία σας, διότι η γενική ατμόσφαιρα έχει διαφοροποιηθεί...
 Μπαρθ Άιντα: «Βεβαιότατα ναι. Έλεγα ότι τα άστρα έχουν ευθυγραμμιστεί με την έννοια ότι η διεθνής συγκυρία γύρω από το Κυπριακό, οι προκλήσεις και ευκαιρίες για το Κυπριακό είναι ευθυγραμμισμένες αν οι ηγέτες επιλέξουν να λύσουν το πρόβλημα. Το Κυπριακό θα λυθεί μόνο αν υπάρχει η βούληση για να γίνουν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί για λύση. Τα άστρα έχουν ευθυγραμμιστεί εννοώντας ότι η ευκαιρία είναι η καλύτερη μετά από πολλά χρόνια και θα είναι μετά από πολλά χρόνια.
Έχει να κάνει με τη μαζική διεθνή στήριξη για λύση, έχει να κάνει με τις παγκόσμιες και περιφερειακές συνθήκες και οι ηγέτες πρέπει να αρπάξουν αυτή τη δυναμική». Ωστόσο, πολλοί ελληνοκύπριοι πολιτικοί , με δηλώσεις τους, εξέφρασαν έντονες αντιδράσεις,  για τα όσα ανέφερε ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα.
Την περασμένη  Κυριακή , ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, έστειλε μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες, σε ομιλία του στα αποκαλυπτήρια του μνημείου "Μνήμης και τιμής" στον αγώνα της ΕΟΚΑ στη Χλώρακα. Είπε, μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Κύπρου: «Διδασκόμενοι από τα λάθη θα πρέπει να δούμε πώς επιτέλους βλέπουμε στα μάτια τους αγωνιστές και περισσότερο τις μέλλουσες γενεές, για να μπορέσουμε να τους πούμε ότι κάποια στιγμή ανανήψαμε κάποια στιγμή αποφασίσαμε όλοι μαζί, ύστερα από 41 χρόνια, ότι δεν δεχόμαστε την απαράδεκτη κατάσταση που σήμερα επικρατεί στην κατεχόμενη πατρίδα μας. Πως κανένας δεν δέχεται την παραμονή κατοχικού στρατού, πως κανένας δεν δέχεται εγγυήσεις, πως κανένας δεν δέχεται να συνεχίσει να τουρκοποιείται η κατεχόμενη πατρίδα μας, με κίνδυνο τον οριστικό χαμό ενός μέρους της πατρίδας μας»
Και δύο  ιστορικού περιεχομένου επισημάνσεις:
Η πρώτη, από τις  μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις,  έχουν προκύψει τα εξής  δεδομένα: Ο Διεθνής παράγων (αμερικανο-βρετανική διπλωματία, ΟΗΕ και Ε.Ε.) θεωρεί δεδομένο,  ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δέχεται   (το λένε, διαπραγματευτικό κεκτημένο),  την εκ περιτροπής προεδρία, την παραμονή των τούρκων εποίκων , την αντικατάσταση (ουσιαστικά κατάργηση ως Διεθνούς υποκειμένου ) της Κυπριακής Δημοκρατίας , την ξεχωριστή ιθαγένεια στα δυο κρατίδια που θα συγκροτήσουν το νέο Κυπριακό Κράτος. 
Και η δεύτερη επισήμανση  έχει δυο υποενότητες, με ισάριθμα  μοιραία  λάθη, υπό την έννοια ότι,  «αυτό που έγινε στην  ΚΥΠΡΟ  το  1974 δεν είναι έγκλημα, είναι κάτι χειρότερο, είναι λάθος!»  (Σ.Σ. Η φράση ανήκει στον Υπουργό Εξωτερικών του Ναπολέοντα, Talleyrand, όταν ο τελευταίος αναφέρθηκε στη δολοφονία ευγενών, αντιπάλων του καθεστώτος για λόγους πολιτικούς. Ο ευφυής πολιτικός στράφηκε στον Ναπολέοντα και του είπε: «Μεγαλειότατε, αυτό που έγινε δεν είναι έγκλημα, είναι κάτι χειρότερο, είναι λάθος!» ).
1)    Το έγκλημα του ελληνικού και ελληνοκυπριακού  πραξικοπήματος του 1974, με προφανή στόχο την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
 2)    Το έγκλημα της τουρκικής εισβολής του 1974 στην Κύπρο, όχι για τον «μοναδικό στόχο» της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης, όπως προνοεί το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεως, αλλά για την στρατιωτική κατοχή και έλεγχο πέραν του ενός τρίτου του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.  (Το δικαίωμα μιας τέτοιας εισβολής είναι, εν πάση περιπτώσει, υπό απόλυτη αμφισβήτηση).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα