Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μετά το αιματοκύλισμα στο Παρίσι τι ; ποιοι έχασαν και ποιοι κέρδισαν;

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Μετά το αιματοκύλισμα που έκαναν ολιγάριθμες   ομάδες τρομοκρατών στο Παρίσι , τι ακολουθεί;  Θα υπάρχει ανάλογη συνέχεια της δράσης τρομοκρατικών ομάδων στις Μεγάλες πόλεις της Ευρώπης; Εννοείται ,  ότι σε Ανθρωπιστικό επίπεδο,  ο Ανθρώπινος πολιτισμός και ο Άνθρωπος ως αυταξία,  υπέστησαν δεινή ήττα. Όμως σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο,  ποιοι είναι ωφελημένοι και ποιοι όχι; Τα σοκαριστικά γεγονότα στο Παρίσι, είναι απολύτως αναμενόμενο, ότι θα έχουν συνέπειες και μάλιστα σε πολλά  επίπεδα.
Το πρώτο είναι ότι, οι δυνάμεις της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ), πιθανότατα και η Ρωσία,  θα ενωθούν και θα αναλάβουν  πρωτοβουλίες και πιο συντονισμένες δράσεις,  αστυνομικού αλλά  και στρατιωτικού περιχεομένου,  προκειμένου να εξουδετερώσουν την απειλή από τους Τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους, αλλά και από άλλες και  μάλλον ανεξέλεγκτες τρομοκρατικές οργανώσεις.  Πάντως, οι στρατιωτικοί μηχανισμοί της Δύσης, αποδεικνύονται ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την διεθνή τρομοκρατία, το αντάρτικο πόλεων και γενικά τις λεγόμενες  «ασύμμετρες απειλές». Για παράδειγμα ήταν αρκετοί μόνο 8 αποφασισμένοι τρομοκράτες να μακελέψουν το Παρίσι, αχρηστεύοντας ΟΛΑ τα στρατιωτικά και αστυνομικά μέτρα εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας.
Το δεύτερο είναι ότι, η αίσθηση φόβου απλώνεται σε όλη την Ευρώπη και οι ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς και ανυπεράσπιστοι απέναντι σε οποιονδήποτε  ημιπαράφρονα τρομοκράτη.  Να αναμένουμε ενίσχυση των Κρατικών μέτρων εσωτερικής  ασφαλείας,  που συνήθως,  συνοδεύεται και από  την περιστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών.  Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία θα «αναγνωρίζονται» ως αποδεκτό καθεστώς,  από τους τρομοκρατημένους πολίτες. Η Δημοκρατία και οι θεσμοί της θα απαξιώνονται, προκειμένου να επιβληθεί ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΑΞΗ.
Τρίτον, την μετεξέλιξη της προσφυγικής κρίσης, από ανθρωπιστικό μέγεθος σε μισαλλόδοξη ισλαμοφοβία και μισανθρωπία προς κάθε τι το διαφορετικό.
Τέταρτον,  την άνοδο της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς και των κομμάτων που εκφράζουν ακραίες ρατσιστές και ξενοφοβικές απόψεις.
Πέμπτον, αναστοχασμός της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας , για βασικές επιλογές της, που δημιουργούν  προβληματικές καταστάσεις και ευρωπαίους πολίτες  να ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο και την εξαθλίωση. Θα πρέπει να αναρωτηθούν για παράδειγμα, τι έσπρωξε 11.800 ευρωπαίους (περίπου 3. 500 Γάλλοι)  , σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, να καταταγούν ως εθελοντές- μαχητές στο Ισλαμικό Κράτος ( ISIS);  
                                                        
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί