Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

9 πράγματα για τους ανθρώπους που αγαπούν τον σαρκασμό

  
Αν και όλοι κάνουμε ένα- δύο σαρκαστικά σχόλια που και που, ένας σαρκαστικός άνθρωπος εκφράζει το χιούμορ ως ειρωνεία κάνοντας σχόλια για τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που βιώνει.
Πολλοί από εκείνους που είναι λάτρεις του σαρκασμού αναφέρουν ότι δεν μπορούν να μην κάνουν τέτοιου είδους σχόλια. Για εκείνους είναι κάτι που έρχεται φυσικά, όπως η αναπνοή.
Βέβαια, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των ατόμων που είναι παρεξηγημένοι επειδή οι γύρω τους δεν λαμβάνουν θετικά τη στάση τους, αλλά ο σαρκασμός δεν είναι απαραίτητα ένα αρνητικό χαρακτηριστικά. Ακολουθούν μερικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζει κάποιος για τους ανθρώπους που αγαπούν τον σαρκασμό και την προσωπικότητά τους.
1. Ο σαρκασμός μπορεί να είναι σημάδια καλής υγείας του εγκεφάλου
Η έρευνα έχει δείξει ότι λίγος σαρκασμός μπορεί να είναι κάτι καλό όσον αφορά τη γνωσιακή λειτουργία του εγκεφάλου. Για την ακρίβεια, το να μην μπορεί κάποιος να διακρίνει τον σαρκασμό μπορεί αν είναι σημάδι εγκεφαλικών προβλημάτων ή ασθένειας.
2. Βοηθά να κάνετε φιλίες
Οι σαρκαστικοί άνθρωποι είναι / γίνονται ακόμα πιο σαρκαστικοί με εκείνους που αγαπούν περισσότερο και νιώθουν πιο κοντά τους, οπότε είναι σημαντικό να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που εκτιμούν το χιούμορ τους, ένα ουσιαστικό στοιχείο για τη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων.
3. Δείχνουν τρυφερότητα
Το «σε μισώ» είναι αντίστοιχο με το «σε αγαπώ» για κάποιον με κυνική αίσθηση του χιούμορ. Μπορεί να τους αρέσει να πειράζουν τους άλλους, αλλά με αυτόν τρόπο δείχνουν την τρυφερότητά τους.
4. Είναι πιο δημιουργικοί
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα αυτά τα σαρκαστικά σχόλια είναι εφευρετικά και δημιουργικά. Οι συμμετέχοντες που έκαναν σαρκαστικά σχόλια, αλλά και εκείνοι που τα λάμβαναν θετικά, πήγαν καλύτερα στα δημιουργικά τεστ. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι ο σαρκασμός μπορεί να κινητοποιήσει την αφαιρετική σκέψη του ατόμου.
5. Γνωρίζουν πως να «αποσυμπιέσουν» μία κατάσταση
Υπάρχουν φορές που ο σαρκασμός μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε άβολα, αλλά όταν μία διαμάχη λαμβάνει χώρα, ο σαρκασμός μπορεί να είναι σωτήριος, ειδικά για τα κοντινά σας πρόσωπο που γνωρίζουν ότι αυτή είναι η αίσθηση του χιούμορ σας.
6. Ο σαρκασμός είναι παντού
Οι ερευνητές μελετούν τον σαρκασμό εδώ και δεκαετίες, αλλά υπάρχει στην κουλτούρα μας πολύ περισσότερο. Επιπλέον, έρευνα έχει δείξει ότι τα παιδιά που έρχονται σε επαφή με τον σαρκασμό από μικρή ηλικία μπορούν και να τον κατανοήσουν καλύτερα πριν ακόμα πάνε στο νηπιαγωγείο.
7. Οι άνθρωποι που σαρκάζουν έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης
Ο σαρκασμός είναι ένα είδος εκγύμνασης για το μυαλό. Έρευνα έχει δείξει ότι ο εγκέφαλος πρέπει να λειτουργήσει πιο σκληρά προκειμένου να επεξεργαστεί τα σαρκαστικά σχόλια, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε όξυνση της σκέψης.
8. Παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβίωση
Εάν κάποιος δεν μπορεί να εντοπίσει τον σαρκασμό στη σύγχρονη κοινωνία είναι περισσότερο ελάττωμα παρά ένα βοηθητικό στοιχείο. Για την ακρίβεια, η έρευνα έχει δείξει ότι ο σαρκασμός μπορεί να θεωρηθεί ένα εξελικτικό σημάδι επιβίωσης, λόγω ότι παίζει σημαντικό ρόλο στις κοινωνικές συναναστροφές.
9. Είναι τυχεροί
Αστειευόμαστε! Στην κοινωνία που ζούμε και σύμφωνα με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η ζωή μας τα τελευταία χρόνια, αν δεν αντιμετωπίσουμε τη ζωή με λίγο σαρκασμό, είμαστε χαμένοι! Οπότε, όσοι το έχουν στο αίμα τους είναι πιο τυχεροί!

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά στην αμερικάνικη έκδοση της HuffPost.
Πηγή: huffingtonpost

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί