Για άλλο λόγο και όχι για το προσφυγικό, είναι το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. · Επικίνδυνη επιδείνωση της κρίσης στη Συρία. · Αναπόφευκτη η στρατιωτική σύγκρουση;

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Η  παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, σχετίζεται κυρίως με την κρίση στη Συρία και την αναμενόμενη  και μάλλον αναπόφευκτη (το προσεχές διάστημα), πολεμική σύγκρουση  της Τουρκίας και πιθανόν σε σύμπραξη με της συμμάχου της Σαουδικής Αραβίας,  με την Ρωσία και το καθεστώς Άσαντ.

Μέχρι τώρα,  υπάρχουν τρία (4) πολεμικά πλοία της Ναυτικής Δύναμης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, οι Φρεγάτες της Γερμανίας, του Καναδά, της Ιταλίας και της Ελλάδας, που πλέουν «τουριστικά»,  είτε στα διεθνή , είτε στα ελληνικά χωρικά ύδατα και η Τουρκική Φρεγάτα που πλέει κοντά  στα τουρκικά παράλια.   Ένα «επεισόδιο» είναι χαρακτηριστικό της τραγελαφικής κατάστασης που επικρατεί σχετικά με την παρουσία της Ναυτικής Δύναμης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

 Η Τουρκία, αρνήθηκε να δώσει άδεια στην γερμανική φρεγάτα «ΒΟΝΝΗ», που είναι και η ναυαρχίδα της Ναυτικής Δύναμης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο,  να πλεύσει στα τουρκικά χωρικά ύδατα, μεταξύ Λέσβου και τουρκικών παραλίων, (την  Πέμπτη 3 Μαρτίου), παρότι στο Γερμανικό πολεμικό πλοίο θα επέβαινε και η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας  Ούρσουλα Φον Λάγιεν, η οποία εξέφρασε την επιθυμία να διαμορφώσει προσωπική άποψη για την διακίνηση προσφύγων/μεταναστών.

  Φαίνεται ότι η πολυδιαφημισμένη επιχείρηση του ΝΑΤΟ , για  την εξουδετέρωση του χρυσοφόρου κυκλώματος των  διακινητών και τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία στα Ελληνικά Νησιά και την Ευρώπη, εξελίσσεται μάλλον σε  «φιάσκο», εκτός  και αν τη Δευτέρα 7 Μαρτίου,  όπου θα διεξαχθεί η Σύνοδος   Κορυφής των 28 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των χωρών - μελών της Ε.Ε. με την Τουρκία, με επίκεντρο την  αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, η Τουρκία πειστεί, προφανώς έναντι ισχυρών ανταλλαγμάτων,  να αναθεωρήσει τη στάση της και να επιτρέψει στην Ναυτική Δύναμη του ΝΑΤΟ, να συνεισφέρει στον περιορισμό των προσφυγικών ροών.  Όμως, τουρκικές εφημερίδες με πρόσβαση στο προεδρικό Μέγαρο (Τ. Ερντογάν),  αναφέρουν, ότι δεν είναι δυνατόν μια ισχυρή  ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ, να έχει μόνο έναν  σχετικά περιορισμένο ρόλο στο Αιγαίο (προσφυγικό), και να είναι αμέτοχη,  για τα τεκταινόμενα στην  φλεγόμενη ευρύτερη γεωγραφική περιοχή (Αν. Μεσόγειο – Συρία – Ιράκ- ISIS.)

Πρέπει να κατανοήσουμε η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο εντός  και εκτός συνόρων της . Το προσφυγικό, για την Άγκυρα, είναι ένα παράλληλο πρόβλημα (οι θαλασσοπνιγμένοι στα φουρτουνιασμένα νερά του Αιγαίου αποτελούν   «παράπλευρες απώλειες» για την εμπόλεμη Τουρκία),  που η Ισλαμική Κυβέρνηση της Άγκυρας το αξιοποιεί, κυρίως  ως μέσο  προς τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις ευημερούσες χώρες της  Κεντρικής Ευρώπης,  με τελικό αποδέκτη τις ΗΠΑ (ΝΑΤΟ).

Οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονται  για την αξιοποίηση του ΝΑΤΟ στην ανάσχεση των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο. Στόχος της Άγκυρας είναι η Συρία, η ανατροπή του Άσαντ και η εξουδετέρωση των κούρδων της Συρίας,  που συνεργάζονται στενά με τους Κούρδους της νοτιοανατολικής Τουρκίας και το ΡΚΚ. Η Τουρκία συμφώνησε με τη Σαουδική Αραβία και συγκέντρωσαν έναν μεγάλο αριθμό βομβαρδιστών αεροσκαφών στις αεροπορικές βάσεις στο τουρκοσυριακά σύνορα.  Στόχος τους να βομβαρδίσουν τις θέσεις των Κούρδων της Συρίας , αλλά και να καταφέρουν καίρια αεροπορικά πλήγματα στο Στρατό του Ασαντ και να καταστρέψουν ζωτικούς χώρους του κράτους της Συρίας. Όμως η Τουρκία,  έχει να αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Οι ρώσοι μετέφεραν στη Συρία υπερσύχρονα  αντιαεροπορικά συστήματα (πυραύλους S-400)  και καταδιωκτικά και βομβαρδιστικά αεροσκάφη ΣΟΥΧΟΙ- 34. Η Ρωσία κήρυξε όλη η Συρία ζώνη ελεύθερων πτήσεων και έχει προειδοποιήσει την Άγκυρα,  ότι  “αν σηκώσετε τα αεροπλάνα σας  να βομβαρδίσετε τους Κούρδους θα τα καταρρίψουμε”. Έτσι έχουν  καθηλωθεί στις αεροπορικές βάσεις  τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.  Άρα,  για να κινηθούν οι Τούρκοι στη  Συρία θα πρέπει να έχουν ισχυρή υποστήριξη. Και ποιος μπορεί να   καλύψει την υλοποίηση των τούρκικων σχεδίων, στρατιωτικά , διπλωματικά και πολιτικά ;  Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Μάλιστα η Τούρκοι , υπενθυμίζουν,  μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, ότι στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής,  διακυβεύονται Δυτικά ζωτικά Στρατηγικά συμφέροντα.  Και ποια θα πρέπει να είναι η πρώτη αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, κατά την άποψη της Τουρκίας; Μα ο έλεγχος των στενών των Δαρδανελίων, από όπου ανεβοκατεβαίνουν τα ρωσικά πολεμικά πλοία.

Επίσης, ως απάντηση της Τουρκίας, στην ενεργό πολιτικοστρατιωτική ανάμειξη της Ρωσίας στην Συριακή κρίση, είναι η στρατιωτική συνεργασία της με την δυτικόφιλη Σαουδική Αραβία.

Τουρκία και Σαουδική Αραβία, σχεδίασαν  και υλοποίησαν μια  μεγάλη στρατιωτική άσκηση, τη μεγαλύτερη που έχει γίνει στην περιοχή,  συγκεντρώνοντας έναν Στρατό   γύρω στις 250 χιλιάδες. Η άσκηση "North Thunder", όπως μεταδίδουν τα διεθνή ΜΜΕ ήταν μια  πρόβα εισβολής στην Συρία  και διαίρεσης της σε τρία κομμάτια: Tο αλαουιτικό, το κουρδικό και το σουνιτικό. 

Επίσης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η τοποθέτηση  του  επικεφαλής του ΝΑΤΟ,  στην αμερικανική Γερουσία , αφού πολλά αμερικανικά ΜΜΕ την ερμήνευσαν, ως ενημέρωση της πιθανής ανάμειξης του ΝΑΤΟ στην κρίση της Συρίας , στο πλευρό των Τούρκων και της Σαουδικής Αραβίας.

   Ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ο πτέραρχος Φίλιπ Μπρίντλοβ ,   ενημερώνοντας την επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της αμερικανικής Γερουσίας,  εξέφρασε  την εκτίμηση ότι η παρουσία της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία, αποτελεί μία «μακροπρόθεσμη υπαρξιακή απειλή για τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους κι εταίρους της». Η Μόσχα και η Δαμασκός, είπε  ο αμερικανός πτέραρχος,  χρησιμοποιούν εσκεμμένα τις ροές των Σύρων προσφύγων,  ως όπλο,  με στόχο την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης. Επίσης  πτέραρχος Φίλιπ Μπρίντλοβ , διαβεβαίωσε τους αμερικανούς Γερουσιαστές, ότι η Δαμασκός προχώρησε σε ρίψεις βαρελιών με εκρηκτικές ύλες από ελικόπτερα και η ότι ο Ρωσικός Στρατός  χρησιμοποίησε μη κατευθυνόμενες βόμβες, με στόχο να ωθήσουν  τους Σύρους εκτός των συνόρων της χώρας τους.

Κατόπιν αυτών και με την προσθήκη ότι η εκεχειρία «των μεγάλων» (ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑ) στη Συρία καταρρέει, το πιθανότερο είναι  ότι ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη Μεγάλη Σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Τουρκία , Σαουδική Αραβία, από τη μια πλευρά και από την άλλη, Ρωσία, Συρία (καθεστώς Άσαντ) και μάλλον και το Ιράν.