Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παρεμβάσεις για τη Δυτική Θράκη

Είθισται η Τουρκική Κυβέρνηση να διορίζει επικεφαλής στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής,  διπλωματικό υπάλληλο , εθνικιστή και ανθέλληνα, ώστε να προωθεί το στόχο της Άγκυρας που είναι η αυτονομία , κατά το παράδειγμα του Κοσσόβου, της Θράκης.  Αψευδής μάρτυρας, η εμπρηστική ομιλία του Προξένου της Κομοτηνής σε πολιτιστική  εκδήλωση(!), όπου αποκάλυψε το ρόλο,  που του έχει αναθέσει το τουρκικό κράτος, για την Θράκη .  
Στην τελετή στα Ίψαλα, στα πλαίσια της διοργάνωσης ¨Αγώνας Δρόμου και Τιμής του Ατατούρκ,  μιλώντας ο Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής Αλή Ριζά Ακιντζή ανέφερε πως μεταφέρει τα χαιρετίσματα των 150 χιλιάδων Δυτικοθρακιωτών Τούρκων  και συνέχισε λέγοντας : «Απευθυνόμαστε στην λογική αυτών που επισκεπτόμενοι την δυτική Θράκη και λένε πως δεν υπάρχουν Τούρκοι, αλλά μόνο μουσουλμανική μειονότητα.  Βρε πολιτικοί που νομίζετε πως θα γράψετε μόνοι σας την ιστορία, η μειονότητα στην Θράκη είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ. Η τουρκική κοινότητα δυτικής Θράκης, έστω και ως μειονότητα, αν και καταδικασμένη να ζει μακράν της δημοκρατίας στην Ελλάδα, με περιορισμένες τις ελευθερίες της, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει γνώμη για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της. Να μην αμφιβάλει και να μην ανησυχεί κανείς για αυτό……¨»
Και η απάντηση: «Η Συνθήκη της Λωζάννης βασίζεται στην αμοιβαιότητα αφού αναφέρεται, ρητώς και κατηγορηματικώς, στους Μουσουλμάνους της Θράκης και τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Άρα, πάντα κατά την Συνθήκη της Λωζάννης, στην μεν Ελλάδα υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα, ενώ στην Τουρκία εθνική -και δη Ελληνική- μειονότητα. Το ότι η Ελλάδα, το 1991, αναγνώρισε το δικαίωμα ατομικού αυτοπροσδιορισμού, τούτο δεν σημαίνει ότι το δικαίωμα αυτό μπορεί ν’ ασκείται κατά τρόπο που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και, επομένως, την Συνθήκη της Λωζάννης.» (Προκόπης Παυλόπουλος, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί