του Χρήστου Καπούτση
Τα πολιτικά κόμματα, ειδικά εκείνα που φιλοδοξούν να κατεδαφίσουν
το υπάρχον πολιτικό, κομματικό και
κεφαλαιοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας, οφείλουν να έχουν πειστικό
πολιτικό λόγο, σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό
και κυρίως, αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Τα πολιτικά κόμματα, στα
βασικά κεφάλαια των προγραμματικών τους διακηρύξεων,
έχουν συμπεριλάβει και τα λεγόμενα Εθνικά Θέματα ή θέματα διπλωματικά,
εξωτερικής και Αμυντικής πολιτικής, σε πλήρη συνάρτηση και συνάφεια, με το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον.
Ένα κατά τεκμήριο σοβαρό
πολιτικό κόμμα, που έχει τη δύναμη να
κωφεύει στις σειρήνες στου Λαϊκισμού, του ιδεολογικού δογματισμού και του κομματικού πατριωτισμού, οφείλει να έχει λεπτομερώς
επεξεργασμένες και ρεαλιστικές Θέσεις, για το Κυπριακό, για τις ελληνοτουρκικές
σχέσεις, για το Αιγαίο, για τη δράση του ΝΑΤΟ, για τα Βαλκάνια, για τις αναθεωρητικές
πολιτικές γειτονικών κρατών (Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια), για μειονοτικά και
θρησκευτικά ζητήματα και φυσικά, για τις
γεωπολιτικές και γεωοικονομικές εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας
(Ουκρανία, Συρία, Λιβύη, Κούρδοι, ISIS, Τουρκία, τις γεωστρατηγικές στοχεύσεις ισχυρών
κρατών όπως του Ισραήλ, της Ρωσία και των ΗΠΑ). Και ακόμη, εμπεριστατωμένη κομματική
άποψη, για τις στρατιωτικές
συγκρούσεις, τη τρομοκρατία, το προσφυγικό- μεταναστευτικό, τους αγωγούς μεταφοράς ενέργειας, το εμπόριο όπλων και τη διακίνηση ναρκωτικών.
Όλα τα παραπάνω, τα εντός και εκτός
παρενθέσεων, αλληλοσυνδέονται και
απαιτούν μια ενδελεχή ολιστική πολιτική προσέγγιση.
Η εξωτερική και αμυντική
πολιτική πρέπει να είναι ευέλικτη, ρεαλιστική και αξιόπιστη, επομένως, δεν επιδέχεται ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, ούτε
φυσικά δογματικούς αφορισμούς.
Η εξωτερική και αμυντική
πολιτική, ως κομματική πρόταση, οφείλει
να έχει βασικές συνιστώσες, τον ρεαλισμό, τη διεθνή πραγματικότητα, το
συγκρουσιακό διεθνές περιβάλλον και να εξυπηρετεί με απόλυτη συνέπεια τα Εθνικά συμφέροντα της χώρας μας, μιας
χώρας, που ουδείς διανοείται να
αμφισβητήσει την Εθνική της Κυριαρχία και συνακόλουθα, τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Η κοινωνική συνοχή, η ισχυρή οικονομία, η
αποτελεσματική παρεμβατική διπλωματία και οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις,
αποτελούν αξιολογικά στοιχεία, για το διεθνές κύρος μιας χώρας.
Για την κατανόηση των
ανωτέρω, παραθέτω δύο παραδείγματα.
Α) Η πρόταση «να φύγουμε
από το ΝΑΤΟ, να κλείσουμε τη βάση στη Σούδα και να συνεργαστούμε στρατιωτικά με
τη Ρωσία», έχει μια αδιαμφισβήτητη
ηθική και πατριωτική βάση, έτσι ώστε,
πολύ δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κάποιος, που διαθέτει αριστερή
πολιτική σκέψη. Ωστόσο, απέχει πολύ από
το να συνιστά ρεαλιστική πολιτική πρόταση, στην παρούσα διεθνοπολιτική συγκυρία.
Μπορεί όμως, να είναι ο τίτλος μιας
εμπεριστατωμένης και επιστημονικά τεκμηριωμένης
πολύμοχθης μελέτης, όπου θα
αναλύονται λεπτομερώς όλες οι παράμετροι, τα συν και τα πλην (όφελος – κόστος), χωρίς
ταμπού και ιδεοληψίες. Κατόπιν τα στελέχη του κόμματος, αφού την
μελετήσουν, να λάβουν στις αποφάσεις τους και στην συνέχεια
να ενημερώσουν με ειλικρίνεια το Λαό, που είναι και ο τελικός κριτής.
Β) Η πρόταση «να περιορίσουμε δραστικά τις αμυντικές
δαπάνες και να ακυρώσουμε εξοπλιστικά προγράμματα , ώστε να εξοικονομήσουμε
χρήματα για μια ικανοποιητική κοινωνική
πολιτική», είναι θαυμάσια και με μεγάλη
λαϊκή απήχηση. Και κάποιος στο «τσακίρ κέφι»
της πλειοδοσίας κάλλιστα θα μπορούσε να υποστηρίξει, να καταργήσουμε τελείως το Στρατό, προκειμένου να αυξήσουμε
τις αποδοχές των χαμηλοσυνταξιούχων , αφού οι Λαοί της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Αλβανίας μπορούν να ζήσουν ειρηνικά και
αδελφωμένοι. Ερώτηση: Η πρόταση αυτή είναι ουτοπική ή ρεαλιστική;
Αφελής ή σοβαρή;
Κάθε πρόταση, που αφορά την άμυνα και την ασφάλεια της
χώρας, πρέπει να είναι σοβαρή, υπεύθυνη και ρεαλιστική. Αλλοίμονο, αν στο όνομα της ιδεολογικής
καθαρότητας, αφοπλίσουμε το Στρατό, το έσχατο αποκούμπι του Ελληνικού Λαού, των
ελλήνων πολιτών, που θέλουν να ζήσουν Ελεύθεροι, με Ασφάλεια και χωρίς «αφεντικά» στο τόπο τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου