Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιστρέφουν οι «βάσεις του θανάτου» στην Ελλάδα; · Άραξος, Κρήτη και Κάρπαθος υποψήφιες για αποθήκευση πυρηνικών

ΑΡΘΡΟ του Χρήστου Καπούτση


Στα νέα σχέδια πυρηνικής πολιτικής του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ),  εκτιμάται ότι η Ελλάδα θα έχει ενεργό ρόλο.  Η χώρα μας,  πιθανότατα θα  καλύψει το  πολιτικοστρατιωτικό κενό , που ενδεχομένως θα αφήσει η Τουρκία στη ΝΑΤΟϊκή  πυρηνική στρατηγική. Τα «προβλήματα» με τα πυρηνικά της βάσης του Ινστιρλίκ που βρίσκεται  στην νοτιοανατολική Τουρκία, σχετίζονται με τις δραματικές εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα, αλλά και  με την  επιδείνωση των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων, κυρίως  λόγω της Ουκρανίας. Επίσης,  οι δραματικές εξελίξεις στη Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, επισπεύδουν τις   διαδικασίες υλοποίησης των αμερικανικών σχεδίων (πραγματικών ή προπαγανδιστικών),  σχετικά με την αποθήκευση , αλλά και με τη δυνατότητα χρήσης νέας γενιάς πυρηνικών όπλων.  
Το αίτημα των αμερικανών για περαιτέρω αναβάθμιση του Ελληνικού εδάφους στα στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ είχε συζητηθεί το καλοκαίρι του 2013,  όταν ο τότε ΥΠΕΘΑ Δ. Αβραμόπουλος είχε  συναντηθεί στο Πεντάγωνο με τον  Αμερικανό ομόλογό του  Τσακ Χέιγκελ.  Ο επικεφαλής του αμερικανικού Πενταγώνου ζήτησε να παραχωρηθεί η αεροπορική βάση στο Καστέλλι της Κρήτης,  για μεταστάθμευση μη επανδρωμένων αεροσκαφών του ΝΑΤΟ.
Επίσης,  ο ΥΠΕΘΑ Π.  Καμμένος,  στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της Κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ) , κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ και τη συνάντηση που είχε στο Πεντάγωνο με την υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Christine Wormuth, πρότεινε  την δημιουργία νατοϊκής-αμερικανικής βάσης στην Κάρπαθο. Ο Π. Καμμένος υποστήριξε ότι , για τη μεταφορά στρατιωτικών δραστηριοτήτων και διευκολύνσεων από την «υπερφορτωμένη» Σούδα, είναι δυνατόν να  κατασκευαστεί μια νέα βάση στην Κάρπαθο. Εννοείται ότι , στην περίπτωση της αναβαθμισμένης ελληνοαμερικανικής στρατιωτικής συνεργασίας, αυτή δεν θα περιορίζεται μόνο στα συμβατικά άπλα, αλλά είναι δυνατόν και υπό προϋποθέσεις,  να επεκταθεί και στην αποθήκευση πυρηνικών βομβών ή τη μεταστάθμευση αεροσκαφών ή υποβρυχίων,  που θα είναι εφοδιασμένα με πυρηνικά όπλα, όπως για παράδειγμα παλαιότερα η αεροπορική βάση στον Άραξο, που είχε βόμβες με πυρηνικές κεφαλές.

Στη βάση  ΙΝΤΣΙΡΛΙΚ έχουν αποθηκευθεί 50-60 πυρηνικές κεφαλές. Είναι παλιάς τεχνολογίας, αλλά η κάθε μία από αυτές είναι 10 φορές πιο ισχυρή από τη βόμβα που έριξαν οι αμερικανοί στη Χιροσίμα.  Στην περίπτωση που οι αμερικανοί αποφασίσουν να μεταφέρουν ή μετέφεραν  ήδη τα πυρηνικά τους από τη βάση του Ινστιρλίκ, τότε , ο  πιθανότερος προορισμός τους θα πρέπει να είναι ή είναι,   η Ιταλία στη βάση του Αβιάνο, ή η Γερμανία στη νατοϊκή βάση στο Μπουχελ, ενώ δεν αποκλείεται κάποιες να καταλήξουν ακόμη και  στον Άραξο ή στη Κρήτη.   Διευκρινίζουμε,  ότι σύμφωνα με πάγια  πρακτική του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ), που εφαρμόζεται  πιστά  από την εποχή του  Ψυχρού Πολέμου, πληροφορίες,  που διαρρέουν σχετικά με την παρουσία αμερικανικών πυρηνικών όπλων σε ευρωπαϊκό έδαφος, ούτε επιβεβαιώνονται, αλλά ούτε και διαψεύδονται  επίσημα από τις νατοϊκές αρχές. Επίσης, σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή βάση τοποθετηθούν οι πυρηνικές κεφαλές  του ΝΑΤΟ, τον έλεγχο για την ασφάλεια τους και κυρίως,  αν και πότε θα χρησιμοποιηθούν, είναι θέματα που χειρίζονται αποκλειστικά οι αμερικανοί. Συνεπώς, οι τούρκοι στρατιωτικοί μόνο σε φωτογραφία «βλέπουν» τις πυρηνικές βόμβες στη βάση τους στο Ινστιρλίκ! Αλλά  ακόμη και στην περίπτωση που  οι τούρκοι «καταλάβουν»  τις  πυρηνικές βόμβες,  είναι αδύνατον να τις  χρησιμοποιήσουν …
Γιατί όμως οι αμερικανοί αποφάσισαν ή διαδίδουν ότι αποφάσισαν, ότι θα μεταφέρουν τις νατοϊκές πυρηνικές βόμβες εκτός Τουρκίας;
Σε κάθε περίπτωση η οποιαδήποτε απόφαση της αμερικανικής διοίκησης εντάσσεται στα  σχέδια υψηλής Στρατηγικής των ΗΠΑ με βαρύνουσα όμως την εκτίμηση ότι οι πολιτικο - στρατιωτικές σχέσεις Άγκυρας με Ουάσιγκτον,   θα παραμείνουν προβληματικές και πιθανόν να επιδεινωθούν, χωρίς να αποκλείονται και τα  σενάρια βίαιου διαμελισμού της Τουρκίας (ίδρυση Κουρδικού κράτους) ή περιφερειακής αποσταθεροποίησης λόγω της στροφής του Ερντογάν προς τον αυταρχισμό και την ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας. Το ΝΑΤΟ δεν θα επιθυμούσε μια Ισλαμική Τουρκία με αυταρχικό καθεστώς, να έχει στο έδαφός της  πυρηνικά.  Αξιολογείται επίσης, από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ,  η προσέγγιση  ΡΩΣΙΑΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ- ΙΡΑΝ, ειδικά μάλιστα εξετάζονται  οι πληροφορίες,  ότι οι τρείς χώρες θα  προχωρήσουν  και σε στρατιωτική συμφωνία. Θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη  η τριμερής συνάντηση Τουρκίας, Ρωσίας και Ιράν,  που θα γίνει  τον προσεχή Σεπτέμβριο.  Προσθέτουμε ότι, περιέχει πολιτικό- διπλωματικό  μήνυμα η δήλωση κυβερνητικού αξιωματούχου της ισλαμικής Κυβέρνησης Ερντογάν, ότι η Τουρκία θα μπορούσε να παραχωρήσει τη βάση του Ιντσιρλικ για τον ανεφοδιασμό ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών. 
Στους γρίφους της αμερικανικής διπλωματίας εντάσσονται και οι δηλώσεις που κάνουν ρώσοι  κυβερνητικοί  αξιωματούχοι εκφράζοντας,   συχνά το τελευταίο διάστημα,  πυρηνικές απειλές κατά των χωρών του ΝΑΤΟ, ενώ έχουν αυξηθεί οι περιπολίες ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών με πυρηνικές δυνατότητες. 
Πέρα όμως από τους Στρατηγικούς σχεδιασμούς των υπερδυνάμεων,  οι ενεργοί πολίτες, ανεξάρτητα από εθνοτική καταγωγή και θρησκευτικά δόγματα , θα πρέπει να ανησυχούν και να προβληματίζονται , από την κατασκευή νέας γενιάς πυρηνικών όπλων.  Οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, προχωρούν στην εξέλιξη των  πυρηνικών όπλων τους. Τα νέα πυρηνικά, θα είναι εξίσου φονικά αλλά λιγότερο καταστροφικά, αφού θα έχουν   πολύ μικρή ακτίνα δράσης. Αυτή όμως η τοπικού χαρακτήρα πυρηνική  καταστροφή, ενέχει και  τον πειρασμό της χρησιμοποίησής τους, αφού ανατρέπει το  ψυχροπολεμικό δόγμα της «αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής», το δόγμα δηλαδή της  ψυχρής λογικής , ότι η χρήση πυρηνικών όπλων θα προκαλούσε  μαζικά αντίποινα και θα κατέληγε στον πυρηνικό όλεθρο και την  ολική καταστροφή όλων των αντιμαχομένων και όχι μόνο.
 




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα