Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ! Με αφορμή την επίθεση, σαν σήμερα πριν από 15 χρόνια, στους δίδυμους πύργους του Κέντρου Παγκόσμιου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο, καταθέτω την εξής προσωπική μαρτυρία.


ΒΑΡΣΟΒΙΑ 22-25 Σεπτεμβρίου 2002, ΣΥΝΟΔΟΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ. Καλύπτω δημοσιογραφικά, για τον Ρ/Σ «ΑΘΗΝΑ 984» τις εργασίες της ΣΥΝΟΔΟΥ.
ΠΡΩΤΗ μέρα, «κλειστή» 5ωρη ενημέρωση των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ (την Ελλάδα εκπροσωπούσε ο τότε ΥΠΕΘΑ Γιάννος Παπαντωνίου), από τον αμερικανό υπουργό Ντ. Ράμσφελντ. Μόλις επιτέλους τέλειωσε η «ενημέρωση» και αποχωρούσαν οι Υπουργοί, πλησίασα τον Γ. Παπαντωνίου και τον ρώτησα, «τι έλεγε τόση ώρα ο αμερικανός;». Ο Γ. Παπαντωνίου ήταν κάτωχρος, τρομοκρατημένος, με κοιτούσε με ένα ύφος απλανές και μου απάντησε ψιθυριστά. «Το ΙΡΑΚ , ο Σανταμ Χουσείν, διαθέτει φοβερά χημικά όπλα και θα τα χρησιμοποιήσει να καταστρέψει χώρες του ΝΑΤΟ. Οι αμερικανοί δεν αστειεύονται. Πάμε για Πόλεμο». (δήλωση που μετέδωσα αμέσως από το Δημοτικό ραδιόφωνο της Αθήνας)
Ακολούθησε , λίγους μήνες αργότερα, η αμερικανο- βρετανική στρατιωτική επέμβαση σε Ιράκ και Αφγανιστάν. «Λεπτομέρεια», ΠΟΤΕ δεν βρέθηκε το «φοβερό και τρομερό» χημικό οπλοστάσιο του Σαντάμ!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί