Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Γερμανία πρωτοστατεί και στην «στρατιωτικοποίηση» της Ευρώπης

άρθρο του Χρήστου Καπούτση


Η Ασφάλεια, μαζί με την Άμυνα,  αναμφισβήτητα παραμένει ένα σημαντικό ζήτημα για την Ε.Ε. , που αναδείχτηκε στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής στη Μπρατισλάβα.
Ο συνδυασμός των εξωτερικών πιέσεων, όπως η κρίση στην Ουκρανία, η αποσταθεροποίηση στη Νοτιοανατολική  Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, η διπλωματική και  στρατιωτική παρεμβατικότητα της Ρωσία σε περιοχές «Δυτικού» ενδιαφέροντος,  η ασφάλεια των αγωγών μεταφοράς ενέργειας, η διασπορά  της τρομοκρατίας και οι ανεξέλεγκτες προσφυγικές ροές προς κάποια κράτη της Ε.Ε., όλα  αυτά συνιστούν  απειλές , που υπονομεύουν τη συνοχή και τη σταθερότητα  της Ε.Ε., ως πολιτικοοικονομικής οντότητας. Οι ευρωπαίοι ηγέτες κυρίως οι Ζ.Κ. Γιουνκέρ, Α. Μέρκελ και Φ. Ολάντ, προωθούν την  θεσμική και επιχειρησιακή ενδυνάμωση της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ε.Ε. . Και η άτυπη Σύνοδος στη Μπρατισλάβα, (πρωτεύουσα της Σλοβακίας), αποτελεί την  αφετηρία για την διπλωματική και στρατιωτική θωράκιση της Ε.Ε.   Η επένδυση στη συλλογική ευρωπαϊκή άμυνα και την ασφάλεια, είναι για τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. (Γερμανία, Γαλλία), μια  διορατική πολιτική επιλογή, που θα συμβάλλει , όπως υποστηρίζουν,  και στην πολιτική ολοκλήρωση της Ε.Ε.  Καθοριστική εξέλιξη για την «στρατιωτικοποίηση» της Ε.Ε.,  η έξοδος της Βρετανίας από την Ε.Ε., δεδομένου ότι,  η Ε.Ε., στηριζότανε,  για την άμυνα και ασφάλειά της και στην στρατιωτική ισχύ της Βρετανίας.
Σύμφωνα με απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες,  το σχέδιο που θα συζητήθηκε  στη Μπρατισλάβα  και αποφασίστηκε η υλοποίησή του περιλαμβάνει:
Τη δημιουργία ενός μόνιμου Ευρωπαϊκού Στρατηγείου , με δυο σκέλη, το διπλωματικό και το στρατιωτικό.
Τα κράτη – μέλη της Ε.Ε., θα αποδεσμεύσουν στρατιωτικές Μονάδες και μέσα (μαχητικά αεροσκάφη και πολεμικά πλοία), που θα είναι στη διάθεση του Κεντρικού Αρχηγείου,  που θα είναι στην διοικητική κορυφή της ΚΕΠΠΑ.
Θα δημιουργηθεί ένας αμιγώς ευρωπαϊκός στρατιωτικός μηχανισμός. Και παρότι θα είναι συμπληρωματικός του ΝΑΤΟ, θα έχει, διοικητική και επιχειρησιακή αυτοτέλεια.  Δηλαδή θα μπορεί η Ε.Ε. να αναλαμβάνει και στρατιωτικές αποστολές, ακόμη και εκτός των γεωγραφικών ορίων της Ε.Ε.. Προβλέπεται,  η ασφάλεια και ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε., να γίνεται από ευρωπαϊκές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις.
Μεγάλη έμφαση θα δοθεί στον τομέα της συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών, σχετικά με την ασφάλεια , τη δράση τρομοκρατικών ομάδων και μεμονωμένων ατόμων , στην Κυβερνο-άμυνα και στα δορυφορικά πληροφοριακά συστήματα με έμφαση στον τομέα των στρατιωτικών πληροφοριών. Φυσικά,  η συνεργασία με το ΝΑΤΟ, στον τομέα, των επεξεργασμένων πληροφοριών, είναι ... μονόδρομος.
Επιπλέον θα ιδρυθεί μια Στρατιωτική Ακαδημία, που θα εμπνεύσει  στους στρατιωτικούς των κρατών – μελών της Ε.Ε., τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού πνεύματος!  Και ακόμη θα δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό ταμείο, που θα καλύπτει τις αμυντικές δαπάνες  για την οργάνωση και τις αποστολές του Ευρωστρατού, αλλά και για την στρατιωτική έρευνα και την κατασκευή  εξελιγμένων   οπλικών συστήματα με ευρωπαϊκή ταυτότητα. Στο ταμείο για την ευρωπαϊκή άμυνα θα συνεισφέρουν όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Φυσικά σε αυτά τα σχέδια της απόκτησης αμυντικής και στρατιωτικής οργάνωσης της Ε.Ε., υπάρχουν έντονες αντιδράσεις, από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως Πολωνία και Ουγγαρία, αλλά και από τις τρεις χώρες της Βαλτικής, που πιστεύουν ότι , μόνο το ΝΑΤΟ είναι ικανό να διαφυλάξει την ευρωπαϊκή ασφάλεια και η μόνη υποχώρηση που κάνουν,  είναι η όποια στρατιωτική δύναμη της Ε.Ε., να τεθεί  υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο του ΝΑΤΟ.  Δηλαδή οι χώρες που κάποτε ανήκαν στο πανίσχυρο στρατιωτικό συνασπισμό στο «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» που κατέρρευσε από την περεστρόικα, ζητούν περισσότερο ΝΑΤΟ και λιγότερο Ε.Ε. για την ασφάλεια τους και επικαλούνται την Ρωσική στρατιωτική απειλή!  
Το ερώτημα είναι, ποια θα είναι η στάση της Γερμανίας στα σχέδια «στρατιωτικοποίησης»  στης Ε.Ε.; Επισημαίνομε  ότι ,  το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο (ΜΠΟΥΤΕΣΤΑΝΓΚ) αποφάσισε,  να επαναφέρει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, τον διπλασιασμό της αμυντικών δαπανών και τη δυνατότητα οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις  να συμμετέχουν σε στρατιώτες αποστολές και εκτός Γερμανίας! 
Έτσι λοιπόν, η Γερμανία , που τώρα κυριαρχεί απόλυτα στην Ε.Ε. στον οικονομικό-τραπεζικό τομέα , πιθανότατα θα   κυριαρχήσει και στρατιωτικά και διπλωματικά.   Όμως, ποιες θα είναι οι συνέπειες από την ολοκληρωτική επικράτηση της Γερμανίας, για τις σχετικά αδύναμες και «καταχρεωμένες» χώρες,  που μετέχουν στην Ε.Ε. και που θα υποχρεωθούν χρηματοδοτούν  από τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς τους, τη δημιουργία του Ευρωστρατού; Μάλλον ολέθριες …
Όλα αυτά βέβαια, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι οι ΗΠΑ, θα επιτρέψουν στην Ε.Ε. να αποκτήσει ανεξάρτητη ευρωπαϊκή εξωτερική και αμυντική πολιτική και κυρίως στρατιωτική υποδομή, δηλαδή να επιτρέψουν την πλήρη κυριαρχία της Γερμανίας (πολιτική, οικονομική και στρατιωτική)  στην Ευρώπη. Το πιθανότερο είναι,   ο ευρωστρατός να παραμείνει μέρος του στρατιωτικού μηχανισμού του ΝΑΤΟ και οι ευρωπαίοι πολίτες να χρηματοδοτούν τις Πολεμικές Βιομηχανίες σε Ευρώπη και ΗΠΑ, φυσικά για όσο διάστημα η Ε.Ε. θα παραμένει ενωμένη. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί