Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας- Αιγύπτου και η ΑΟΖ


Την αναβάθμιση της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας συμφώνησαν οι Υπουργοί Άμυνας  Ελλάδας και Αιγύπτου, που συναρτήθηκαν στο Κάιρο, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης του ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένου στην Αίγυπτο. Οι   Υπουργοί Άμυνας Ελλάδας και Αιγύπτου  συζήτησαν θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια , τη συνεργασία στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας με στόχο τη συμπαραγωγή οπλικών συστημάτων και αντάλλαξαν απόψεις , για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής.
Η ελληνο-αιγυπτιακή αμυντική συνεργασία επεκτείνεται και στον τομέα της προστασίας των  υποθαλάσσιων  κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Αποτελεί το πρώτο, αλλά πολύ σημαντικό βήμα, για την ενίσχυση της τετραμερούς συνεργασίας Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ , για την εκμετάλλευση των τεράστιων αποθεμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη λεκάνη της Μεσογείου.
Και φυσικά το κορυφαίο θέμα είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο,  ειδικά  μάλιστα, η υπογραφή μίας συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Ελλάδα.  Το εξαιρετικά πλούσιο κοίτασμα “ΖΟΡ” που ανακαλύφθηκε στην αιγυπτιακή ΑΟΖ, αποτελεί γεωλογική συνέχεια της ελληνικής ΑΟΖ.  Κομβικό σημείο, για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων  Ελλάδας και Αιγύπτου   είναι το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.  Η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και την Αίγυπτο,  επειδή το Καστελόριζο διαθέτει δική του ΑΟΖ, όπως ρητά προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας (1982), με αποτέλεσμα η Τουρκική ΑΟΖ να περιορίζεται στα τουρκικά παράλια.

Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί