Κυπριακό, η «λύση» Ερντογάν και η Συριακή κρίση

Άρθρο  του Χρήστου Καπούτση

Η Κύπρος κατέχει στρατηγικής σημασίας γεωγραφική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, γι’ αυτό και αποτελεί μέρος της κρίσης που μαστίζει την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, δέχεται τις επιδράσεις της πολιτικής Τ. Ερντογάν και συνεπώς,   η όποια  λύση του κυπριακού εντάσσεται  στην συνολική λύση, που θα περιλαμβάνει την διευθέτηση σοβαρών γεωπολιτικών προβλημάτων (Κουρδικό, Κυπριακό, Παλαιστινιακό, Συρία, Ιράκ και ISIS) .

Η Τουρκία με τις πολιτικές επιλογές της στο Κουρδικό ,  στο συριακό μέτωπο και στη Μοσούλη , επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι είναι δύναμη αναθεωρητική και επεκτατική. Επιπλέον  η  στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και η μέχρι σήμερα παράνομη κατοχή του 40% της Νήσου,  αλλά και η στρατιωτική κατάληψη των Ιμίων (1996) επιβεβαιώνει, ότι η  Άγκυρα, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα για την επίτευξη πολιτικό-διπλωματικών στόχων.  Επισημαίνουμε ακόμη ότι, στη Συρία η Άγκυρα δεν δίστασε να συμπράξει  με τους πιο ακραίους Ισλαμιστές (όπως η τρομοκρατική οργάνωση ΑΛ-ΝΟΥΣΡΑ), να τους εκπαιδεύσει, να τους εξοπλίσει, να τους εφοδιάζει, να τους χρηματοδοτήσει, με στόχο την ανατροπή του Άσαντ, αλλά   και να συνεργαστεί  μαζί τους  στο λαθρεμπόριο πετρελαίου και αντικειμένων αρχαιοκαπηλίας.  Και ακόμη, ο Τ. Ερντογάν με την πολιτική του,  «αξιοποιεί»  , ως μέσο εκβιασμού  τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που έρχονται χωρίς βίζα με ελάχιστα ευρώ από τη βόρεια Αφρική, τη Συρία ή το Πακιστάν, για να «γκριζάρει» το Αιγαίο και να εκβιάσει την Ευρώπη.

Συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της Άγκυρας, καταδεικνύουν  ότι, Στρατηγός στόχος της είναι η ομηρεία της Κύπρου και ο πλήρης  γεωπολιτικός και ενεργειακός έλεγχος  του νησιού.

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα των τουρκικών   επιδιώξεων αναφέρουμε  ότι:   Κατά τις συνομιλίες για το σχέδιο Ανάν το 2004, οι Τουρκοκύπριοι (ΤΚ) με εντολές της Τουρκίας, αρνήθηκαν να αποδεχθούν ενσωμάτωση στο σχέδιο λύσης, της νομοθεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) για τις θαλάσσιες ζώνες και τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου  και Αιγύπτου.  Επίσης,  συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας  με το Ισραήλ και το Λίβανο,  η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει.  Η Τουρκία, διεκδικεί παράνομα το μεγαλύτερο μέρος της Κυπριακής ΑΟΖ,  έχει προχωρήσει στην οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας με το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος , καθώς και στη  χάραξη θαλασσοτεμαχίων εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας,   για έρευνες ανεύρεσης υδρογονανθράκων. Με αυτές τις επιλογές, η Τουρκία  αποκόπτει ουσιαστικά μεγάλο τμήμα της δυνητικής ΑΟΖ της Κύπρου , που συναντά την αντίστοιχη της Ελλάδας και εκτείνεται μέχρι την περιοχή ΝΑ Καστελλορίζου, παρεμβάλλοντας την τουρκική ΑΟΖ.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ και κορυφαία στελέχη της Ισλαμικής Κυβέρνησης, σε κάθε επίσημη ή ανεπίσημη  συνάντηση με κορυφαίους αξιωματούχους της Ε.Ε.  και  με αμερικανούς και βρετανούς διπλωμάτες,  θέτουν τη λύση  του  Κυπριακού , ως   βασική προϋπόθεση για την επίλυση της κρίσης στη Συρία.  Διαχρονικά οι Κυβερνήσεις της Τουρκίας, είτε είναι Κεμαλιστές (Ντεμιρέλ), είτε σοσιαλιστές (Ετσεβίτ), είτε Ισλαμιστές (Ερντογάν- Νταβούτογλου), είτε υπηρεσιακές (Τανσού Τσιλέρ),  επεδίωξαν και επιδιώκουν την ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου με προαπαιτούμενο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με μια αλα- τούρκα ομοσπονδοιοποίηση,  ώστε ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Κύπρου να περάσει στην Τουρκία.  Το εντυπωσιακό είναι ότι, τα τουρκικά σχέδια, παρότι αντιστρατεύονται τις βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ,  βρίσκουν   «ευήκοα ώτα»  στις Κυβερνήσεις των ΗΠΑ , της Βρετανίας και κρατών της Ε.Ε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ότι δέχονται την τουρκική άποψη, να παραμείνουν τουρκικά στρατεύματα κατοχής και μετά τη λύση του Κυπριακού,  στο νησί. Μάλιστα η «συμβιβαστική» πρόταση των αμερικανών, όπως τη διατύπωσε πρόσφατα  ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, είναι, να αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, αλλά  να δημιουργηθεί μια τουρκική στρατιωτική βάση στην Κύπρο.  Αμερικανοί αναλυτές με πληθώρα δημοσιευμάτων τους,  υποστηρίζουν ότι, οι ΗΠΑ,  έστω και την ύστατη ώρα, πριν αποχωρήσει η κυβέρνηση Ομπάμα, θέλουν να προσφέρουν στην Τουρκία στρατιωτική βάση στην Κύπρο - μετά τη λύση του πολιτικού προβλήματος, τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας  και την επανένωση της Κύπρου - με αντάλλαγμα την αποκατάσταση των σχέσεών τους  με τον Ερντογάν και τη συναίνεσή του,  στη διευθέτηση του συριακού και του κουρδικού.  Κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ο αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, αναμένεται να ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση να στηρίξει την αμερικανική (τουρκική) πρόταση, για τουρκική στρατιωτική βάση στη Κύπρο και να ασκήσει πιέσεις στην Κυπριακή Κυβέρνηση για λύση του κυπριακού και μάλιστα, μέχρι τέλος του 2016.

Επί της ουσίας , για να υπάρξει  ρεαλιστική λύση στο πολυπαραμετρικό πρόβλημα της Κύπρου (γεωπολιτικό, ενεργειακό, στρατιωτικό) , αυτή θα πρέπει να λύνει το θεμελιακό πρόβλημα,  που είναι η παράνομη στρατιωτική κατοχή. Το Κυπριακό είναι βασικά διεθνές πρόβλημα, παράνομης στρατιωτικής εισβολής και παρατεταμένης κατοχής.  Και επιπλέον, δεν νοείται κυρίαρχο και ελεύθερο κράτος ισότιμο μέλος ευρωατλαντικών θεσμών, όταν άλλα κράτη διατηρούν επεμβατικά δικαιώματα και στρατιωτικές βάσεις. Ο ΥΠΕΞ  Νίκος  Κοτζιάς , μετά τη πρόσφατη συνομιλία του με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι , σε δηλώσεις του, εξέφρασε   την αντίθεση της Ελλάδας στη δημιουργία τουρκικής στρατιωτικής βάσης στην Κύπρο, μετά τη λύση του Κυπριακού. Κάτι τέτοιο, υποστήριξε , «σημαίνει ότι η κατοχή μονιμοποιείται και νομιμοποιείται σε μια περιοχή της Δημοκρατίας της Κύπρου και μετασχηματίζεται από προσωρινή και υπό διαπραγμάτευση σε μόνιμη, ενώ η Τουρκία αποκτά και δικαιώματα κυριαρχίας στα ίδια τα εδάφη της Κύπρου».

Κυρίως  όμως, το Κυπριακό και λύση που μεθοδεύει η αμερικανοβρετανική διπλωματία με τη συναίνεση της Τουρκίας,  είναι εναρμονισμένη με τα Στρατηγικά και γεωοικονομικά σχέδια των ΗΠΑ και της Ε.Ε.  Η Κύπρος που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. είναι ένα Sui generis (ιδιόρρυθμο) κράτος στη φιλοσοφία του σχεδίου ΑΝΑΝ,  που  θα διευκολύνει    την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του Νησιού προς όφελος των συμφερόντων των ευρωατλαντικών θεσμών και των πολυεθνικών πετρελαϊκών Κολοσσών.  Έχουν ως στόχο να αξιοποιηθεί η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη Ρωσία, καθώς μαίνονται οι αιματηροί πόλεμοι στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη.