Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η θέση της Ελλάδας στο Κυπριακό που ενοχλεί την Άγκυρα και αρκετούς σε Αθήνα και Λευκωσία


Άρθρο του Χρήστου Καπούτση
 Η θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης για το Κυπριακό, όπως διατυπώνεται από τον αρμόδιο Υπουργό Ν. Κοτζιά, που αποτελεί και Εθνική θέση, περιλαμβάνει τα εξής: Ο τερματισμός της τουρκικής κατοχής και του εποικισμού και η εξεύρεση συνολικής, αμοιβαία αποδεκτής, δίκαιης και βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος, αποτελεί κορυφαία εθνική προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με προφανή σημασία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την ειρήνη και σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής. Συνολική και συμπεφωνημένη λύση του κυπριακού προβλήματος, δεν νοείται χωρίς την πλήρη αποχώρηση των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος εγγυήσεων του 1960. Αυτή η ξεκάθαρη ελληνική θέση, αποτελεί ένα ισχυρό διπλωματικό χαρτί για τον Ν. Αναστασιάδη στην διαπραγματευτική διαδικασία. Όμως, αυτή  η ελληνική θέση,  δεν ενοχλεί μόνο την Άγκυρα που αντιδρά,  αλλά ενοχλεί και κάποιους σε Αθήνα και Λευκωσία  , που  θεωρούν πως δεν θα πρέπει να καταργηθούν οι εγγυήσεις και δεν θα πρέπει να αποχωρήσει πλήρως ο τουρκικός στρατός κατοχής.  Μάλιστα σε κάποιες ελληνοκυπριακές εφημερίδες καταδεικνύεται ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς, ως υπεύθυνος για το ναυάγιο των συνομιλιών στην Ελβετία, λόγω των ακραίων θέσεων! Για παράδειγμα,   η Ελληνοκυπριακή  εφημερίδα «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ», εξηγεί  την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό: «Ο πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης εγκλωβίστηκε στην υποτιμητική για την Κύπρο πολιτική του Εθνικού Κέντρου που εκπροσωπεί αυτήν τη στιγμή ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, με αποτέλεσμα να φύγει από την Κύπρο Πρόεδρος μιας ευρωπαϊκής χώρας και να επιστρέψει οιονεί περιφερειάρχης διορισμένος από την Αθήνα. Είναι ακραία η εμμονή του Ν. Κοτζιά να αποχωρήσουν όλοι οι τούρκοι στρατιώτες τώρα από την Κύπρο». Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ν. Κοτζιάς, ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό Α. Τσίπρα, ότι αν υποχωρήσει από τις διακηρυγμένες θέσεις της ελληνικής διπλωματίας για το Κυπριακό, τότε, θα υποβάλει την παραίτησή του.
Η Τουρκία έχει διαπράξει στην Κύπρο εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως στρατιωτική εισβολή, εθνοκάθαρση, δολοφονίες αιχμαλώτων στρατιωτικών και εποικισμό. Αυτά έχουν αναγνωριστεί και από τον ΟΗΕ, αλλά δεν αποτέλεσαν μέσα πολιτικής πίεσης προς την Τουρκία,  ώστε να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία της και να συναινέσει σε μια λύση βιώσιμη και συμβατή με τη διεθνή νομιμότητα.
Μια ύστατη προσπάθεια να μείνει «ζωντανό» το Κυπριακό, θα είναι, (αν τελικά γίνει)  η συνάντηση του Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, που τοποθετείται στις  αρχές Δεκεμβρίου (μεταξύ 4-6 του μηνός).  Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, έχει προτείνει   στον   Πρωθυπουργό να αποφύγει μια  συνάντηση με τον Ερντογάν,  σε διμερές επίπεδο,  χωρίς να έχει προηγηθεί  συμφωνία στα βασικά κεφάλαια του Κυπριακού, όπως το εδαφικό.  Διπλωματικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι,  με την (πιθανή) συνάντηση Τσίπρα-  Ερντογάν  μάλλον εγκαταλείπεται η πάγια ελληνική θέση, ότι το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα, καθόσον είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής σημαντικού τμήματος ενός ανεξαρτήτου κράτους-μέλους του ΟΗΕ και, αυτομάτως, αυτό καθίσταται πλέον διμερές, ελληνοτουρκικό με αρνητικές συνέπειες. Και επιπλέον, θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι,  πιθανή αποτυχία της συνάντησης Τσίπρα – Ερντογάν,   θα οδηγήσει σε οριστικό ναυάγιο τις γενικότερες διαπραγματεύσεις, για το Κυπριακό και σαφώς, θα επιδεινώσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
 Όμως, επειδή οι προσπάθειες θα πρέπει να συνεχιστούν για την επίλυση τους Κυπριακού, αφού ελλοχεύει ο κίνδυνος της διχοτόμησης που είναι η χειρότερη πιθανή  εξέλιξη,  ας κατανοήσουμε ότι, αυτό που χρειάζεται, στην παρούσα συγκυρία,  Ελλάδα και  Κύπρος,  είναι μια συνεκτική Εθνική Στρατηγική,  που θα καθιστά ανέφικτους τους τουρκικούς στόχους,  θα ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα,  θα αποκαθιστά τη νομιμότητα και θα ενώνει το Λαό της, Έλληνες και Τούρκους, υπό ενιαία κρατική οντότητα με μία ιθαγένεια, ως η μετεξέλιξη και όχι  κατάργηση,  της Κυπριακής Δημοκρατίας,  που θα είναι η «Νέα Κύπρος», όπως προτείνει να ονομάζεται το νέο κυπριακό κράτος, ο απερχόμενος Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπα Κι Μουν.  Εννοείται ότι η λύση του Κυπριακού είναι υπόθεση και ευθύνη των κατοίκων της Κύπρου , Ελλήνων και Τούρκων. Αυτοί πρέπει  θα αποφασίσουν με αδιάβλητο Δημοψήφισμα,   υπό ποία πολιτειακή συγκρότηση επιθυμούν να ζήσουν στην Πατρίδα τους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα