Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ: Δεν υπάρχει συμφωνία για τις εγγυήσεις, τα παρεμβατικά δικαιώματα, ΤΟ ΕΔΑΦΙΚΟ και την Ασφάλεια. Ευτυχώς …



Του Χρήστου Καπούτση

Πέρα από  τις διπλωματικές αβρότητες και τις μεγαλοστομίες των συμμετασχόντων στην Διεθνή Διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό, επί της ουσίας, καταγράφηκε η τουρκική αδιαλλαξία, αφού απέρριψε το σύνολο σχεδόν των ελληνικών προτάσεων , που αφορούν το εδαφικό, την ασφάλεια και το καθεστώς των εγγυήσεων. Η Διεθνής Διάσκεψη της Γενεύης, ολοκληρώθηκε χωρίς να υπάρξει  συμφωνία για το Κυπριακό. Ωστόσο,  ο διάλογος θα συνεχιστεί στις  23 Ιανουαρίου , που θα συναντηθούν και πάλι οι υπουργοί Εξωτερικών των εγγυητριών χωρών (Μεγάλη Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία) για το Κυπριακό.
Ειδικότερα για το  εδαφικό, στους χάρτες   που κατέθεσαν οι δυο πλευρές, επιβεβαιώθηκε, η τουρκική αδιαλλαξία.  Η ελληνοκυπριακή πλευρά πρότεινε το  28,2% του εδάφους να διοικείται υπό τους Τουρκοκυπρίους και η τουρκοκυπριακή πλευρά να ανεβάζει το ποσοστό στο 29,2%.  Στον χάρτη  που κατέθεσε ο Μουσταφά Ακιντζί αφήνει τη Μόρφου στον έλεγχο του Τουρκοκυπριακού  συνιστώντος κρατιδίου, όπως και την Καρπασία, ενώ αντίθετα,  ο χάρτης του Νίκου Αναστασιάδη περιλαμβάνει τη Μόρφου και την Καρπασία στις υπό ελληνοκυπριακή  διοίκηση περιοχές.
Στην παρέμβασή του στη Διεθνή Διάσκεψη, ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς, περιέγραψε την ελληνική θέση για το Κυπριακό, εμμένοντας  σε τρεις άξονες. Ο πρώτος , το νέο Κυπριακό κράτος να είναι κυρίαρχο και ανεξάρτητο,  « χρειαζόμαστε μια Κύπρο ανεξάρτητη και κυρίαρχη με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ενός κράτους-μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ.» Ο δεύτερος,  αφορά την ασφάλεια της Κύπρου, «πιστεύουμε ότι πρέπει να συμφωνήσουμε στην οριστική λύση του προβλήματος ασφάλειας της Κύπρου.  Και αυτό σημαίνει αποχώρηση των στρατευμάτων, κάτω από την ομπρέλα του ΟΗΕ, ίσως με έναν δημιουργικό ρόλο του ΟΑΣΕ. Πιστεύουμε ότι η Κύπρος πρέπει να βρει ένα καθεστώς εσωτερικής ασφάλειας.» Και ο τρίτος αφορά το καθεστώς των εγγυήσεων,  «θεωρούμε ότι πρέπει να βρούμε τη βέλτιστη λύση θέτοντας ως κριτήριο να είναι δίκαιη, να ανταποκρίνεται στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και ταυτόχρονα, να είναι πειστική, ώστε οι δύο κοινότητες να ψηφίσουν υπέρ και να κυρωθεί μέσω των δημοψηφισμάτων που θα ακολουθήσουν. Στην Ελλάδα, πιστεύουμε,  ότι το καθεστώς των εγγυήσεων είναι παρωχημένο, ότι είναι ένα καθεστώς της εποχής της αποικιοκρατίας. Ο ΟΗΕ πρέπει να ακολουθήσει το πνεύμα και το γράμμα του καταστατικού του χάρτη και να είναι θεματοφύλακας των αρχών του». Η απάντηση της τουρκοκυπριακής  και τουρκικής πλευράς ήταν η αναμενόμενη. Δεν θα αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα  από το νησί , ενώ θα πρέπει να διατηρηθεί το καθεστώς των εγγυήσεων, ώστε να αισθάνονται ασφαλείς και οι τουρκοκύπριοι, αλλά και οι Έλληνες που ζουν στις υπό τουρκική διοίκηση περιοχές της Κύπρου! 

Η Διάσκεψη της Γενεύης των εγγυητριών Δυνάμεων (Τουρκία, Ελλάδα, Βρετανία), με τη συμμετοχή του Γ.Γ. του ΟΗΕ και του προέδρου της Κομισιόν, υπήρξε, όπως αποδεικνύεται,  ένα  ακόμη λάθος του Νίκου Αναστασιάδη. Η αποδοχή εκ μέρους του πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο περιβόητο δείπνο Μοντ Πελεράν,  μιας τέτοιας διεθνούς διάσκεψης, χωρίς να  έχει  διασφαλίσει, ότι αυτή θα γίνει μόνο όταν όλα τα υπόλοιπα θα είχαν συμφωνηθεί, έχει προκαλέσει σωρεία αρνητικών εξελίξεων στην ελληνοκυπριακή πλευρά.  Σε αυτή τη Διάσκεψη θα έπρεπε, παρουσία μάλιστα του  ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες και του  Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, να συζητηθούν μόνο τα  δύο κεφαλαιώδους σημασίας θέματα, της ασφάλειας (αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής) και των εγγυήσεων.  Ασφαλώς, όταν  μιλάμε για διαπραγματεύσεις  που θα οδηγήσουν  σε λύση του Κυπριακού, σημαίνει ότι έχουμε διασφαλίσει την  άμεση αποχώρηση όλων των κατοχικών δυνάμεων , την  κατάργηση του καθεστώτος των εγγυήσεων και τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο νέο Κυπριακό  Κράτος, που θα έχει τα χαρακτηριστικά του ανεξάρτητου και κυριάρχου κράτους, μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
Όμως, όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα στη Γενεύη, η εντύπωση είναι,  ότι μπήκε σε τροχιά διάλυσης η Κυπριακή Δημοκρατία και η αντικατάστασή της από δύο συνιστώντα κρατίδια (κοινότητες), ενός ελληνοκυπριακού και ενός τουρκοκυπριακού εξαρτημένου από την Άγκυρα, παραβιάζοντας κάθε έννοια της διεθνούς νομιμότητας.  Σοβαρή αρνητική εξέλιξη είναι ότι η  Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε  προσκληθεί να μετάσχει στην            Διεθνή Διάσκεψη των εγγυητριών για την Κύπρο (!), ενώ, είχε συμφωνηθεί παρασκηνιακά,  η ισότιμη συμμετοχή του Ν. Αναστασιάδη και του Μ. Ακιντζί , ως εκπρόσωπων κοινοτήτων, που σαφώς αναβαθμίζει το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όλοι οι συμμετέχοντες στη διάσκεψη στη Γενεύη έφεραν  τον τίτλο «Αυτού εξοχότητα» (His exelency) .  Με την προσφώνηση «Αυτού Εξοχότατος», παρουσιάστηκαν  τόσο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί, όσο και οι ΥΠΕΞ των εγγυητριών δυνάμεων. Με αυτόν τον τρόπο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κρατικής οντότητας, κάτι που έθετε ως απαρέγκλιτη προϋπόθεση η τουρκική πλευρά.  Επισημαίνουμε ότι, τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας από το 186 ως το 541 και 550 καθορίζουν ρητώς ότι μόνο ένα κράτος υπάρχει στο νησί: Αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάλογη είναι και η θέση της ΕΕ μέσα από την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005.   Και αυτή η πραγματικότητα αγνοήθηκε από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα του Τ. Ερντογάν. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το Κυπριακό είναι, κυρίως,  διεθνές πρόβλημα, στρατιωτικής εισβολής και παράνομης κατοχής.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα