Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο Κυπριακό, μετράμε την πρώτη ήττα στη Γενεύη

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Οι οιωνοί δεν είναι καλοί για το Κυπριακό, που συζητείται στη Γενεύη και οι διαπραγματεύσεις θα ολοκληρωθούν την Πέμπτη με την  περίφημη και πολυαναμενόμενη Διεθνή (3μερη, 4μερη, 5μερη, πολυμερή; ) Διάσκεψη των τριών εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας). Για τη Διεθνή Διάσκεψη, υπάρχουν πολλά προβλήματα άλυτα ακόμη. Θα γίνει τελικά και σε ποιο επίπεδο εκπροσώπησης; αν γίνει θα συμμετέχει ο Ερντογάν; Θα συμμετέχει η Πρωθυπουργός της Βρετανίας ή μόνο οι υπουργοί εξωτερικών Τουρκίας και Βρετανίας; Θα συμμετέχει η Ε.Ε.;  Θα μετέχει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή ο Πρόεδρος ανεξάρτητου κράτους;.
Στη διάσκεψη αυτή θα συζητηθούν ΟΛΑ τα σοβαρά προβλήματα, όπως: το εδαφικό, η παραμονή στρατευμάτων στο Νησί, οι εγγυήσεις ασφάλειας, το πολιτειακό, η εκ περιτροπής Προεδρία, οι τούρκοι έποικοι , η επιστροφή των προσφύγων, δηλαδή η ουσία του Κυπριακού προβλήματος,  που δημιούργησε η στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας το 1974 στην Κύπρο. 
Ωστόσο, πριν καν ξεκινήσει η Διάσκεψη της Γενεύης (Πέμπτη) η ελληνική και ελληνοκυπριακή διπλωματία, καταγράφουν ήδη την πρώτη δεινή ήττα. Δεχτήκαμε, ο Νίκος Αναστασιάδης , να μην συμμετέχει στην Διάσκεψη ως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά με απαίτηση της Άγκυρας και του Λονδίνου, υποβιβάστηκε  η συμμετοχή του,  σε κοινοτάρχη της ελληνοκυπριακής κοινότητος, ώστε να εξασφαλιστεί η ισότιμη συμμετοχή του εκπροσώπου των τουρκοκυπρίων Μ. Ακιντζί!! Αυτό σημαίνει κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, πριν καν συνεδριάσει η Διεθνής Συνδιάσκεψη των εγγυητριών Δυνάμεων στη Γενεύη!!
Η εξέλιξη αυτή δικαιώνει την τουρκική διπλωματική άποψη, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «εκλιπούσα», δηλαδή ανύπαρκτη και συνεπώς, το διεθνές κύρος του Νίκου Αναστασιάδη , ως πρόεδρου ανεξάρτητου κράτους- μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε., υποβαθμίζεται,  αν δεν εκμηδενίζεται. (Η δήλωση του Ν. Αναστασιάδη ότι θα μετέχει με διπλή ιδιότητα, δηλαδή και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του εκπροσώπου της Ελληνικής Κοινότητας, απλά επιβεβαιώνει τον διασυρμό του ως επικεφαλής Ανεξάρτητου κράτους. Άλλωστε η ανακοίνωση του ΟΗΕ είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση).
 Ασφαλώς, η εξέλιξη αυτή («γκολ από τα αποδυτήρια», που λένε και οι ποδοσφαιρόφιλοι), αποτελεί το πρώτο βήμα, ώστε το νέο Κυπριακό κράτος (θα ονομάζεται Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία), δεν θα αποτελεί , όπως ελπίζαμε, την μετεξέλιξη της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ρητά προβλέπεται από τα ψηφίσματα και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, αλλά θα είναι, η μετεξέλιξη , η νομιμοποίηση και η θριαμβευτική αποδοχή των τετελεσμένων της στρατιωτικής εισβολής του 1974. Και αναπόδραστα, η μετατροπή της κρατικής οντότητας  της Κυπριακής Δημοκρατίας,  σε ελληνοκυπριακή κοινότητα. Επιμένουμε ότι, πιθανή  διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνιστά έγκλημα κατά του Κυπριακού Ελληνισμού. Θα συμβεί δηλαδή,  αυτό που απέτρεψε ο ελληνοκυπριακός λαός  με το Δημοψήφισμα του 2004, όταν ο αείμνηστος Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, προτρέποντας τους συμπατριώτες του να απορρίψουν το σχέδιο Ανάν είπε: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένον. Δεν θα παραδώσω «κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτησι κηδεμόνος.»
Ο Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης, πιεζόμενος από την αμερικανική διπλωματία (την απερχόμενη υφυπουργό Β. Νούλαντ), δέχεται να υποβαθμιστεί σε κοινοτάρχη και αυτό καθόλου δεν πρέπει να μας εκπλήττει, καθότι ο σημερινός πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπήρξε, ως Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, ο πιο ένθερμος υποστηριχτής του σχεδίου Ανάν (αμερικανο-βρετανικής εμπνεύσεως και τουρκικής αποδοχής)  στο Δημοψήφισμα του 2004. Δυστυχώς, ο Κύπριος πρόεδρος είναι το όχημα,  που οδηγεί σε αβεβαιότητα το μέλλον του ελληνισμού στην Κύπρο.
Όπως διαμορφώνονται τα δεδομένα, είναι δύσκολο να αντιληφτούμε, την πολιτική σημασία της ελληνικής άποψης (διαχρονικά), ότι, «η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται». Το διακύβευμα του Κυπριακού υπερβαίνει τα όρια της Κυπριακής Δημοκρατίας και αφορά τον Ελληνισμό. Η Ελλάδα, η Μητρόπολης του Ελληνισμού , θα πρέπει να συμπεριφερθεί υπεύθυνα,  ως στρατηγικός δρών,  να έχει πρωτεύοντα ρόλο και να μην επιτρέψει στην  Κυπριακή Δημοκρατία να αυτοκτονήσει, στην περίπτωση φυσικά, που διαπιστώσει,  ότι η πολιτική του ένθερμου «Ανανιστή» Ν. Αναστασιάδη, οδηγεί την Κύπρο στην αγκαλιά του Ερντογάν.          
Υπάρχει και μία ακόμη αρνητική διαπίστωση για το Κυπριακό και αφορά τους ελληνοκύπριους.  Διάβασα τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία στα σημαντικά Ελληνοκυπριακά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ», «Η Σημερινή» και ο «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ». Κυριαρχούν χαρακτηρισμοί, όπως, «απορριπτικοί», «ενδοτικοί», «οι προδότες των Αθηνών», «πουλάνε την Κύπρο για να σωθούν» , « οι μισθοφόροι ανανιστές», «χανουμάκια του Ερντογάν», «συνεργάτες των Βρετανών», «πράκτορες των ΗΠΑ», «υπονομευτής της λύσης ο Κοτζιάς (ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας)», «παγίδευσε τον αδαή Τσίπρα ο Ν. Αναστασιάδης, ο πιο ένθερμος υποστηριχτής του σχεδίου Ανάν», «σχέδιο Ανάν ή διχοτόμηση», «καλή επιτυχία Μ. Ακιντζί», «ψεύτης ο Τ. Παπαδόπουλος παραπλάνησε τους ελληνοκύπριους το 2004» και αλλά ηχηρά παρόμοια. Χρειάζεται ψυχραιμία, διότι, με αυτό το εκρηκτικό κλίμα, είναι πολύ πιθανόν, πριν από την  διχοτόμηση, να προηγηθεί ο Διχασμός, προς αγαλλίαση του Ερντογάν!! Χρειάζεται ενότητα , ομοψυχία και συναντίληψη Αθηνών και Λευκωσίας, διότι, το πιθανότερο είναι στη Γενεύη, να μην υπάρξει απόφαση ή οριστική συμφωνία, αλλά να αποφασιστεί η συνέχιση, σε πιο εντατικούς ρυθμούς,  των συνομιλιών για το Κυπριακό.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα