Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συνέντευξη ΑΝΥΕΘΑ Δημήτρη Βίτσα στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» και στον δημοσιογράφο Χρήστο Καπούτση


1.                 Πως αξιολογείτε, την συμπεριφορά των θεσμικών δανειστών, προς τη χώρα μας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1: O στόχος μας είναι σαφής. Το 2018 να έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, η χώρα να έχει βγει από την επιτροπεία και να υπάρχει για την Ελλάδα ευρωπαϊκή “κανονικότητα”.  Σε χρόνο παρόντα αυτό σημαίνει: να κλείσει με επιτυχία η δεύτερη αξιολόγηση, χωρίς νέα επώδυνα μέτρα για τον λαό και με ανοιχτό μονοπάτι για την ρύθμιση-απομείωση του  χρέους. ‘Αρα το μεν ΔΝΤ πρέπει να σταματήσει να κωλυσιεργεί  και να αποφασίσει αν θα παραμείνει ή όχι στο πρόγραμμα και οι δανειστές από την Ευρώπη ή μέρος των δανειστών που στέκεται αρνητικά, να αποδεχθούν την έως τώρα επιτυχημένη πορεία και να μην σύρουν την Ευρώπη σε μια νέα κρίση. Τα έως τώρα επιχειρήματα που έχω ακούσει, βρίθουν αντιφάσεων και δεν δικαιολογούνται με βάση τα τεχνοοικονομικά δεδομένα. Άρα θεωρώ πως το ζήτημα δεν αφορά «συμπεριφορά» αλλά πολιτικο-οικονομικές στοχεύσεις. Λύση, απάντηση και δικλείδα ασφαλείας σ’ αυτό αποτελεί η παραπομπή του θέματος σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και αυτό επιδιώκουμε.  

2.                 Η Ελληνική Κυβέρνηση, εκτιμά, ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ και την ευρωζώνη, πάρα το μεγάλο κοινωνικό κόστος,  ειδικά σε βάρος των οικονομικά αδύνατων συμπολιτών μας, εξαιτίας της εκβιαστικής και αναποτελεσματικής πολιτικής λιτότητας των ευρωπαίων εταίρων μας; Δεν υπάρχει «ζωή» εκτός της ζώνης του ευρώ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2: Για μένα αυτή η συζήτηση απλά δεν υπάρχει. Το ερώτημα, που εστιάζει στο νόμισμα είτε ως ανταλλακτικό μέσο είτε ως συμπύκνωση ενός οικονομικού μηχανισμού, είναι και ψευδές και από μόνο του κινδυνολογεί σε χαοτικό επίπεδο.  Η Ελλάδα είναι στην ευρωζώνη και σε αυτή τη βάση κινείται και διαπραγματεύεται. Όσοι μιλούν για επιστροφή σε δήθεν εθνικό νόμισμα θα πρέπει να μιλήσουν καθαρά: Ότι μιλούν για χρεωκοπία, βαθιά εσωτερική υποτίμηση και συγχρόνως μια νέα οικονομική ζωή παγκοσμίως, με νέες συναλλαγματικές ισοτιμίες, που απλά δεν υπάρχουν. Ας μιλήσουμε για ένα σχετικά πρόσφατο γεγονός. Όταν ο κ. Σημίτης υποτίμησε τη δραχμή, ως προς τι την υποτιμούσε; Και τί σήμαινε; Απ’ την άλλη η παραδοχή της λειτουργίας μας εντός ευρωζώνης σημαίνει τελικά αποδοχή των όποιων απαιτήσεων  απέναντι στη χώρα μας; Βεβαίως όχι. Αυτή τη στιγμή είναι ανάμεσα στα άλλα και ο χώρος διαπραγμάτευσης.  Το ερώτημα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» είναι κουτό και προβάλλεται από κύκλους του νεοφιλελευθερισμού  ως απειλή και από εσωτερικούς πολιτικούς κύκλους  ως δήθεν αγαθή λύση με κρυμμένα στοιχεία και υπόνοια νέας εξάρτησης. Το σωστό ερώτημα είναι πώς βγαίνουμε από την κρίση, πώς ακολουθούμε μια αναπτυξιακή πολιτική και πώς αναδιανέμουμε  το προϊόν της  ανάπτυξης υπέρ των ασθενέστερων. Αυτό το ερώτημα δεν έχει νόμισμα αλλά οικονομική και κοινωνική πολιτική. Διαχωρίζει τάξεις και συμφέροντα, διαχωρίζει πολιτικές δυνάμεις σε επίπεδο χώρας και Ευρώπης τουλάχιστον.
3.                 Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, θεωρούν πιθανό ένα ατύχημα στο Αιγαίο, που θα πυροδοτήσει , πιθανότατα ανεξέλεγκτη κλιμάκωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 3. Θα σας έλεγα πως πρέπει να θέτουμε τα προβλήματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, ώστε και τα συμπεράσματα που εξάγουμε να πατάνε σε συγκεκριμένα δεδομένα και πολύ περισσότερο η δική μας στάση, να είναι σοβαρή και πάνω από όλα αποτελεσματική. Το τι θεωρούν ως σοβαρό οι Τούρκοι αξιωματούχοι, θα πρέπει να το περνάμε από διπλό πρίσμα, το ένα είναι η εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία και το άλλο η κατάσταση στο περίγυρό της. Ένα ατύχημα στο Αιγαίο δεν μπορεί να πυροδοτήσει από μόνο του ανεξέλεγκτη κλιμάκωση, παρά μόνο αν το ατύχημα το επιζητούσαν κάποιοι. Άρα εμείς πρέπει να είμαστε, και είμαστε, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε σενάριο έντασης, όχι γιατί αυτή θα προκληθεί από ένα ατύχημα αλλά γιατί το όποιο ατύχημα μπορεί να ενταχθεί σε στρατηγική έντασης στο Αιγαίο. Βέβαια, εμείς παίρνουμε τα μέτρα μας, ώστε να μην υπάρχουν ατυχήματα αλλά σε καμία περίπτωση δεν αφήνουμε ακάλυπτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό γίνεται με τον καλύτερο τρόπο και έχει αποτέλεσμα.            
4.                 Πότε θα κατατεθεί το ειδικό μισθολόγιο των στρατιωτικών; Θα προβλέπει αυξήσεις ή μειώσεις στις αποδοχές των στελεχών των Ε.Δ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 4: Από την πλευρά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είμαστε έτοιμοι αλλά το θέμα των ειδικών μισθολογίων είναι ευρύτερο και εντάσσεται σε ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση στο πλαίσιο της γενικότερες δημοσιονομικής αναπροσαρμογής. Αυτό που μπορώ να σας πω, από τη θέση που βρίσκομαι, είναι ότι όσοι σήμερα υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα δουν περαιτέρω μειώσεις. Αντίθετα κάνουμε κάθε προσπάθεια να ενισχύσουμε τις μη μισθολογικές απολαβές των στελεχών, που όμως έχουν θετικό οικονομικό αποτέλεσμα, όπως ο εξορθολογισμός του συστήματος μεταθέσεων, η διεύρυνση των προγραμμάτων στέγασης και διακοπών των στελεχών και των οικογενειών τους.   
5.                 Είναι βιώσιμες οι μεγάλες  μονάδες της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας; Ποια είναι τα σχέδια της Κυβέρνησης, για τα ΕΑΣ, την ΕΑΒ, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας;  
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 5: Για εμάς η προσέγγιση του όλου θέματος της αμυντικής βιομηχανίας ξεκινάει από την ανελαστική παραδοχή, ότι δεν μπορεί να υπάρχει επαρκής αμυντική κάλυψη της χώρας χωρίς εγχώρια αμυντική βιομηχανία, είτε αυτή είναι κρατική, είτε υπό κρατικό έλεγχο είτε είναι ιδιωτική. Η αμυντική βιομηχανία αποτελεί παράγοντα της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων. Πρώτο μας μέλημα, που ήδη το έχουμε πετύχει, είναι η αποτροπή  του ξαφνικού θανάτου. Για τα ΕΑΣ εξασφαλίσαμε ανακεφαλαίωση των χρεών ώστε με λυμένα χέρια να βγουν στη διεθνή αγορά. Για την ΕΑΒ εξασφαλίσαμε ενίσχυση του προσωπικού της ώστε να μπορεί να φέρει σε πέρας τις υποχρεώσεις της. Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, το Πολεμικό Ναυτικό τα κρατάει ζωντανά ώστε να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, όταν λυθούν τα άλλα ζητήματα. Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας επίσης το Πολεμικό Ναυτικό έχει καθοριστική συμβολή στη συνέχιση της λειτουργίας τους. Η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία έχει λαμπρές προοπτικές και βλέπω πως τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ελπιδοφόρα.  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα