Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑΤΙ Αποδοκιμάστηκε στη Λευκωσία ο Ν. Κοτζιάς

ΑΡΘΡΟ του Χρήστου Καπούτση

Η αήθης επίθεση, το μένος  και οι προπηλακισμοί,  που υπέστη ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκος Κοτζιάς στη Λευκωσία, από ομάδα νεαρών ελληνοκυπρίων, είναι πρωτόγνωρα φαινόμενα, αφού ουδέποτε έχουν καταγραφεί τέτοιες συμπεριφορές σε βάρος εκπροσώπων της Ελλάδας. Η  ομάδα αυτή των πολιτικοποιημένων νεαρών, επιρρίπτει  ευθύνες  για το ναυάγιο των συνομιλιών για το Κυπριακό  στη Γενεύη στον Νίκο Κοτζιά και αθωώνουν τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου. Είναι αυτοί που κατέβασαν ελληνικές σημαίες από δημόσια κτίρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι οι ίδιοι που βροντοφωνάζουν το σύνθημα «επανένωση  με όποια λύση» και υποστηρίζουν,  ότι δεν έχουν πρόβλημα να είναι και «λίγοι» τούρκοι στρατιώτες στην Κύπρο και δεν ενοχλούνται,  αν η Τουρκία διατηρήσει τα επεμβατικά της δικαιώματα, όπως ζητά ο Τ. Ερντογάν, αρκεί η Ελλάδα να μην έχει καμιά ανάμειξη στο Κυπριακό. Τα συνθήματα που ζητωκραύγαζαν ταυτίζονται με την τουρκική προπαγάνδα, που θέλει να δημιουργεί την εικόνα ότι Ελλάδα και Τουρκία έχουν την ίδια σχέση και την ίδια ευθύνη στην τραγωδία της Κύπρου.  Μάλιστα, την ώρα που ο Ν. Κοτζιάς ήταν στο Προεδρικό Μέγαρο και συνομιλούσε με το Ν. Αναστασιάδη, οι συγκεντρωμένοι  Ελληνοκύπριοι,  έξω από το Προεδρικό , διαδήλωναν υπέρ της παραμονής των κατοχικών στρατευμάτων και της συνέχισης των εγγυήσεων (οι θέσεις Τσαβούσογλου που απέρριψε ο Κοτζιάς) και ανέμιζαν   πανό  που έγραφε: «Μηδέν στρατός, μηδέν εγγυήσεις, μηδέν συμφωνία, μηδέν στο πηλίκο». Είναι μάλλον παραλογισμός, το γεγονός ότι,  ενώ  δεν  διαμαρτύρονται για την ηρωική κάθοδο του Μ. Τσαβούσογλου, την ίδια μέρα στα κατεχόμενα,  καλούν τους Κύπριους  σε διαμαρτυρία για την παρουσία Ν. Κοτζιά στην Κύπρο! Το ανησυχητικό είναι, ότι δεν πρόκειται  για μια ομάδα νεαρών ακτιβιστών, αλλά για στελέχη νεολαιών πολιτικών κομμάτων,  που απολαμβάνουν τη στήριξη των ηγεσιών. Ο Γ.Γ του ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού, του μεγαλυτέρου πολιτικού κόμματος της Κύπρου (κόμμα μαρξιστικό, που έχει κατηγορηθεί όμως από το ΚΚΕ , ως ενδοτικό και συστημικό και γι’ αυτό έχουν διαρραγεί οι σχέσεις τους), δήλωσε  ότι, θεωρεί ακατανόητη την παρουσία του Ν. Κοτζιά στην συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της Κυπριακής  Δημοκρατίας! Και ακόμη, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ δήλωσε, «δεν είναι θέση μας ούτε στρατός κατοχής , ούτε εγγυήσεις» ! Παρόμοιες , αν και κάπως πιο διπλωματικές ,  οι δηλώσεις του Προέδρου του κυβερνητικού ΔΗΣΥ  Αβέρωφ Νεοφύτου  του δεύτερου μεγάλου κόμματος,  από το οποίο προέρχεται ο νυν πρόεδρος της Κυπριακής  Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδης. Επίσης, ιδιαίτερα καυστική και με βαριά υπονοούμενα σε βάρος του Ν. Κοτζιά ήταν η αρθρογραφία δυο ελληνοκυπριακών εφημερίδων , η φιλοκυβερνητική «Αλήθεια» και «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ», που είναι οι μεγαλύτερες σε κυκλοφορία εφημερίδες στην Κύπρο.
Την απέναντι πλευρά τα  κατεχόμενα, τρεις  μέρες μετά την επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών στη Λευκωσία, επισκέφτηκε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ, προκειμένου να παραστεί στις εκδηλώσεις για την επέτειο της εισβολής  και έγινε δεκτός από τους τουρκοκύπριους και τους τούρκους εποίκους  με ιδιαίτερες τιμές ως εθνικός ήρωας. Μάλιστα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας έκανε και νέες ιταμές και ιδιαίτερα απειλητικές δηλώσεις,  για την Ελλάδα και την Ελληνική Διοίκηση της νότιας  Κύπρου, όπως αποκαλεί την κυπριακή Δημοκρατία.
Τις επικρίσεις ς προς την πολιτική του Ν. Κοτζιά στις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη , υιοθετούν στην Αθήνα και οι γνωστοί δήθεν  της ελιτίστικης διανόησης δημοσιογράφοι και Πανεπιστημιακοί , πλήρως ενταγμένοι στο σύστημα που συνήθως, αμείβονται από το Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά έχουν και ισχυρές διασυνδέσεις και με επιχειρηματικούς κύκλους. Επικρίνουν μία πολιτική (Κοτζιάς, Ν. Αναστασιάδης, Α. Τσίπρας), που, αν μη τι άλλο, στη Γενεύη, διέσωσε την ύπαρξη της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα παραπάνω, παράλογα με την κρατούσα λογική που εμμένει ότι το Κυπριακό είναι πρωτίστως θέμα στρατιωτικής εισβολής και παράνομης κατοχής, πιθανόν να έχουν μια «λογική»  εξήγηση.  Το Κυπριακό, δεν είναι μόνο πολιτικό πρόβλημα που σχετίζεται με την παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά είναι πλέον και  ενεργειακό – οικονομικό, γεωοικονομικό, λόγω του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου στην Κυπριακό ΑΟΖ , καθότι οι επιχειρηματικοί  κύκλοι «προτιμούν» λύση του Κυπριακού , τέτοια ώστε,  ανεμπόδιστα να επεκτείνουν τα  σχέδια τους, για την εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων  φυσικου αερίου στην Κύπρο.
                       
                                     

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα