Με αφορμή το «ανέκδοτο» με τις γαλλικές φρεγάτες

Η φαρσοκωμωδία με τις γαλλικές φρεγάτες ( ενοικίαση, αγορά, ναυπήγηση κ.τ.λ.) , είναι δηλωτική  της διαχρονικής αντίληψης των κομμάτων εξουσίας,  για τους εξοπλισμούς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Στην επιλογή ενός πανάκριβου οπλικού συστήματος, η αξιολόγηση από ελληνικής πλευράς είναι αντιστρόφως ανάλογης της κάλυψης των πραγματικών αναγκών,  για την Εθνική Άμυνα και Ασφάλεια της χώρας.  Στην αξιολόγηση προηγείται  η προώθηση διακρατικών και  συμμαχικών σχέσεων, γνωστή και ως διπλωματία των εξοπλισμών  και τελευταία στην αξιολόγηση είναι η κάλυψη αναγκών για την αμυντική θωράκιση της χώρας μας. Η αξιολογική σειρά των κυβερνήσεων είναι η εξής:

1.    Οι εξοπλισμοί, ως μέσον ανάπτυξης πολιτικών – διπλωματικών σχέσεων με ισχυρές χώρες (ΗΠΑ-ΓΑΛΛΙΑ- ΓΕΡΜΑΝΙΑ), με την προσδοκία στην υποστήριξή τους, στην προοπτική   διεθνοποίησης  εθνικών προβλημάτων.  Επί της ουσίας, αγοράζουμε την προστασία των ισχυρών κρατών, πληρώνοντας πανάκριβα συνήθως άχρηστα για την εθνική μας άμυνα οπλικά συστήματα,  ενισχύοντας έτσι,  με το υστέρημα του ελληνικού λαού της υπερκερδοφόρες Πολεμικές Βιομηχανίες τους. Και επιμένουν οι Κυβερνήσεις,  παρότι,  τις περισσότερες φορές που ζητήσαμε την υποστήριξή τους, αυτές «σφύριζαν» αδιάφορα. Η εμμονή των πολιτικών των κομμάτων εξουσίας σε καταστροφικές για τη χώρα επιλογές, πιθανόν να έχει και ψυχολογική  ερμηνεία (σύνδρομο Στοκχόλμης) ή να πρόκειται απλά για πολιτικούς υπηρέτες του αριβισμού, του νεποτισμού  και του καιροσκοπισμού.

2.    Η  ικανοποίηση από την Ελλάδα πιεστικών συμμαχικών  απαιτήσεων (ΗΠΑ- ΝΑΤΟ-Ε.Ε.), που στόχο έχουν το  δυνάμωμα του πολυεθνικού στρατιωτικού μηχανισμού στην υλοποίηση κατά κανόνα παράνομων στρατιωτικών επεμβάσεων σε κράτη με γεωπολιτικό και ενεργειακό ενδιαφέρον.    Στρατιωτικές επεμβάσεις (από ΗΠΑ-ΒΡΕΤΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) , αμιγώς ιμπεριαλιστικές, με  θύματα άμαχους πολίτες , που προκαλούν και  ακραία φαινόμενα Λιμοκτονίας και διόγκωσης των μεταναστευτικών ροών, αυτά που οι απάνθρωπες νεοσυντηρητικές αναλύσεις των «γκουρού» του νεοφιλελευθερισμού, τις ονομάζουν ως «παράπλευρες απώλειες».  Ενίοτε τα συμμαχικά συμφέροντα, αντιστρατεύονται των Ελληνικών και παρόλα αυτά, οι συντηρητικές ελληνικές κυβερνήσεις (Ν.Δ. , ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ)  επιμένουν άκριτα στην δαπανηρή συμμαχική «ορθοδοξία», ως χώρα δουλοπάροικος.  Τα συμμαχικά συμφέροντα είναι υπεράνω των εθνικών, «φωνάζουν» οι επιλογές των ελληνικών Κυβερνήσεων!

3.    Αξιολόγηση των υπαρκτών απειλών για την Εθνική  ασφάλεια, την Ανεξαρτησία  και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Εντοπισμός της κυρίας απειλής και οργάνωση  των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, για την αντιμετώπισή της. Στους αναγκαίους για την εθνική άμυνα στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αναγκαία και στο μέγιστο βαθμό η συμμέτοχη της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας.  Λεπτομερής αναφορά και πλήρως αιτιολογημένη κάθε δαπάνη , κάθε ευρώ που δαπανάται για εξοπλισμούς που προορίζονται αποκλειστικά και μόνο για την κάλυψη εθνικών αμυντικών αναγκών .

Η αντιστροφή των δεικτών αξιολόγησης ( ίσως εμμονή στο  3 και σχεδόν μηδενική επιρροή των 2 και  1), συνιστά ανατρεπτική,  προοδευτική, υπεύθυνη και φιλολαϊκή πολιτική, για  τα πολιτικά κόμματα και τις κοινωνικές συλλογικότητες  με πυρήνα την Αριστερά. Και ακόμη, είναι πράξη στοιχειώδους  προστασίας των εθνικών συμφερόντων,  η  σταδιακή απεξάρτηση της  χώρας από συμμαχικές δεσμεύσεις και  από ετεροβαρείς σχέσεις υποταγής,  που αποδεδειγμένα έχουν βαρύτατο  τίμημα για το Λαό. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, πρέπει να έχουν μια και μοναδική αποστολή (εθνική-κοινωνική), με τη συνειδητή και καθολική στήριξη του Λαού.  Είναι πράξη ευθύνης των σοβαρών πολιτικών προς το λαϊκό κίνημα, η διαμόρφωση μιας Εθνικής Στρατηγικής αποτροπής των απειλών  και με στρατιωτικά μέσα (υπεράσπιση και του τελευταίου ελληνικού βράχου), διότι έτσι διασφαλίζεται η Ειρήνη, η ευημερία, η ασφάλεια και η Ελευθερία των ελλήνων πολιτών.

Χρήστος Καπούτσης