ΑΛΛΟ τα θέλω και άλλο τα μπορώ... μεσολαβεί η σκληρή πραγματικότητα , που ακυρώνει τα θέλω, ανεξαρτήτως των επιθυμιών σου και συμβιβάζεσαι υποχρεωτικά και αρκείσαι μόνο σε εκείνα που μπορείς και πάλι καλά να λες , γιατί θα μπορούσαν να ήταν και χειρότερα. Για τα άλλα, για εκείνα που ποθείς, που από προσωπική αδυναμία ή ατυχία, δεν τα έφτασες... θα σε τρώει πάντα το σαράκι , αλλά τότε να θυμηθείς τον Κ. Καβάφη και «κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις»: «Σαν έξαφ να, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές— την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει. Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου· μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια...
Δημοσιογράφος-Μαθηματικός