Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τρομοκρατούν αντί να ενημερώνουν τα ΜΜΕ ακόμη και για σοβαρά εθνικά θέματα

άρθρο του Χρήστου Καπούτση
 
Δημιουργείται μια πολύ κακή παράδοση από τα ελληνικά ΜΜΕ σχετικά με τον τρόπο που προβάλουν,  αξιολογούν και διαχειρίζονται συμβάντα στο Αιγαίο και τη Θράκη , που επηρεάζουν και το επίπεδο των  ελληνοτουρκικών  σχέσεων.
Υπάρχει έντονη  και εύλογη ανησυχία στελεχών του  ΓΕΕΘΑ και του ΥΠΕΞ , του επικοινωνιακού – επιχειρησιακού τομέα,   για την «επιπόλαιη» επικοινωνιακή  διαχείριση συμβάντων στο Αιγαίο , που  αυξάνουν την ένταση στις  ελληνοτουρκικές σχέσεις και καθιστούν κάποιο ατυχές περιστατικό σε πιθανό «θερμό» επεισόδιο, με ανεξέλεγκτες διαστάσεις.  
Ενίοτε ,  με ευθύνη των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης,  που μεγαλοποιούν χάριν εντυπωσιασμού συνήθη περιστατικά και  αναπαράγουν άστοχες και  παρορμητικές δηλώσεις πολιτικών με προφανή κομματική σκοπιμότητα, δημιουργείται, μια εκρηκτική περιρρέουσα ατμόσφαιρα , που για τους εμβρόντητους τηλεθεατές ή  τους χρήστες του διαδικτύου, αγγίζει τα όρια της επικείμενης πολεμικής σύγκρουσης. Και ακόμη, μέσω των δημοσιευμάτων, υφέρπουν διάφορα απίθανα σενάρια συνωμοσιολογίας και καταστροφολογίας. Έτσι, τρομοκρατούν,   αντί να ενημερώνουν τα ΜΜΕ ακόμη και για σοβαρά εθνικά θέματα.
Σε περιόδους διμερών πολιτικο-διπλωματικών κρίσεων  και πολύ περισσότερο κατά την  περίοδο «θερμών» στρατιωτών επεισοδίων, παράλληλα  με τις αληθινές μάχες (σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο),  διεξάγεται ένας εξίσου σκληρός πόλεμος προπαγάνδας, παραπληροφόρησης και ευρείας διακίνησης ψευδών ειδήσεων. Ο ρυθμός που διαχέονται τα fake news στα κοινωνικά δίκτυα ξεπερνά κάθε επίσημο- κρατικό  μέσο ενημέρωσης,  που αδυνατεί λόγω χρόνου και συνθηκών να διαψεύσει ή να επαληθεύσει τις «ειδήσεις». Για αυτό ακριβώς,  η επικοινωνία σε περιόδους σοβαρής κρίσης, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και είναι τραγικό λάθος  να την χειρίζονται τυχάρπαστοι ή καιροσκόποι δημοσιολογούντες.
Συνεπώς,  ανάγεται σε  μείζον θέμα,  όχι αυτό καθεαυτό το συμβάν,  αλλά η επικοινωνιακή του διαχείριση.  Και πρέπει να είναι προφανές ότι,  θέματα με ιδιαιτερότητες ,  που ανήκουν  στο τομέα της διπλωματίας , της άμυνας και της ασφάλειας της χώρας, δηλαδή θέματα υψηλής Στρατηγικής, δεν προσφέρονται για ψυχαγωγία  ή για κομματική εκμετάλλευση, για να μετρήσουμε την τηλεθέαση ή τα  LIKE στην προσωπική μας ιστοσελίδα στο F.B.  Όπως όλα τα θέματα επικαιρότητος , έτσι και αυτό της παρουσίασης ενός επεισοδίου είτε στο Αιγαίο, είτε στην Θράκη , ασήμαντης , μικρής ή μεσαίας κλίμακας  έχει και την κωμικοτραγική του διάσταση. Εμφανίζονται στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα διάφοροι ημιπαράφρονες με βαρύγδουπους τίτλους (απόστρατοι στρατηγοί, αυτοανακηρυχθέντες ειδικοί αναλυτές), που από την πρώτη φράση τους, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχουν ιδέα για το θέμα,  που έχουν κληθεί να εκφράσουν την άποψή τους , απλά βγάζουν κάποιες προσωπικές πικρίες ή κάνουν εντυπωσιακά βλακώδεις προσεγγίσεις με την ελπίδα να τους προσέξουν από τα κομματικά επιτελεία (βέβαια όσοι τους γνωρίζουν το διασκεδάζουν, οι άλλοι όμως ...).  Και από κοντά, δημοσιογράφοι και πολιτικοί  πανελίστες, που με εφόδιο την παχυλή άγνοια ή και τον στείρο και ανεύθυνο κομματισμό, πλειοδοτούν σε δήθεν πατριωτισμό και αποδέχονται και προωθούν έναν δογματικό  λαϊκισμό και μανιχαισμό, όπως «οι κακοί τούρκοι και οι καλοί έλληνες», είτε για λόγους ψηφοθηρικούς, είτε χάριν υψηλής τηλεθέασης.  Με  αποτέλεσμα,  ένα τρομακτικό  έλλειμμα σε σοβαρότητα και ενημέρωση!  Όμως αυτή η άθλια μιντιακή  πραγματικότητα, επιτείνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια  των πολιτών, που γίνεται και ιδιαίτερα επικίνδυνη, όταν μάλιστα η τουρκική απειλή είναι υπαρκτή, είναι σοβαρή  και επιθετική.  Και η κατάσταση θα χειροτερεύει διαρκώς, όσο τα πολιτικά  κόμματα ως υπεύθυνοι κοινωνικοί φορείς με αυτονόητες ευαισθησίες στα Εθνικά θέματα, καθώς και τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά  Ιδρύματα, δεν συγκροτούν ομάδες ειδικών επιστημόνων, αναλυτών,  διπλωματών και στρατιωτικών,  ώστε σοβαρά και υπεύθυνα να αξιολογήσουν την Τουρκική απειλή , να αναλύσουν εμβριθώς το γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό περιβάλλον, τις διακρατικές συμμαχίες, τις διεθνοπολιτικές ισορροπίες, τις νέες μορφές πολέμου (υβριδικός και κυβερνοπόλεμος)  και να προτείνουν εφικτές λύσεις, που θα αποτελούν και τη συμβουλευτική βάση ενός νέου Κοινοβουλευτικού θεσμικού οργάνου, του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, με βαρύνουσα γνωμοδοτική  συμμετοχή στις Κυβερνητικές αποφάσεις, για όλο τα φάσμα των Εθνικών θεμάτων.  

Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα