Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Ιστορική ημέρα της μεγάλης απάτης των καρπαζοεισπρακτόρων της Υπερεθνικής Ελίτ (Τάκης Φωτόπουλος)



Άναυδος είδε ο χειμαζόμενος Ελληνικός λαός την κλίκα των μεγαλύτερων ίσως πολιτικών απατεώνων που έχει περάσει από την Ελληνική πολιτική σκηνή να πανηγυρίζουν στο Ζάππειο γιατί ένας καραγκιόζης της «Αριστεράς» ξαναφόρεσε γραβάτα κατόπιν της «δικαίωσης» των (αγραβάτωτων) αγώνων, αυτού και της κουστωδίας του, στην δήθεν εξασφάλιση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας της χώρας, όπως θρασύτατα δήλωσε χωρίς ίχνος ντροπής στα άθλια κρατικά κανάλια που επίσης πανηγύριζαν. Και αυτό, μπροστά σε ένα λαό που βλέπει:
·         τα παιδιά του να μεταναστεύουν μαζικά στην Ευρώπη για να εξαργυρώνουν τα πτυχία τους σαν γκαρσόνια στο Λονδίνο και τις άλλες Ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις,
·         τους συνταξιούχους να πένονται όσο ποτέ στη ζωή τους και να μην εισπράττουν πια ούτε τις καταβολές που με τόσες θυσίες έκαναν στη ζωή τους ακριβώς για να μην ψωμολυσσάνε όπως τώρα,
·         τους άνεργους να πολλαπλασιάζονται στην πράξη (ανεξάρτητα από το τι λένε οι επίσημες στατιστικές της πλάκας που θεωρούν πρόοδο στο μέτωπο της ανεργίας αν κάποιος εργάζεται για το «χαρτζηλίκι» της μερικής απασχόλησης που έχει φουντώσει στη χώρα μας),
·         τους αρρώστους που συνωστίζονται σε άθλιες ιδιωτικές κλινικές για να γλιτώσουν το ακόμη αθλιότερο σήμερα σύστημα Υγείας, μήπως σώσουν τη ζωή τους,
·         τους μαθητές και τους φοιτητές που σκοτώνονται κάτω από άθλιες συνθήκες για άχρηστα πια πτυχία που χρησιμεύουν μόνο για κορνίζες.
Και φυσικά πανηγύριζαν και οι «προστάτες» του Ελληνικού προτεκτοράτου μαζί με τους γραβατωμένους «αριστερούς» . Μόνο που αυτοί είχαν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν γιατί αφού αφαίμαξαν τον Ελληνικό λαό όσο κανένα άλλο λαό, υποχρεώνοντάς τον σε μια κρίση ακόμη μεγαλύτερη και από τη Μεγάλη κρίση του 1929, τον εξανάγκασαν τώρα, για πολλές δεκαετίες στο μέλλον, να ξεπληρώνει το χρέος που του φόρτωσαν, χωρίς να δεχτούν να μειώσουν ούτε κατά ένα Ευρώ τις απαιτήσεις τους (όπως ακόμη και το ΔΝΤ απαιτούσε), αλλά απλά παρέχοντας «ευκολίες πληρωμής», όπως κάνει κάθε σεβόμενος εαυτόν Σάυλοκ! Και αυτό, με τη γνωστή μέθοδο των αναγκαστικών πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό, που σε περιπτώσεις σαν την Ελλάδα σημαίνουν περιορισμό των κοινωνικών δαπανών ή αύξηση φόρων, τη στιγμή που κάθε σχεδόν χώρα στην Ευρώπη έχει ελλείμματα στον προϋπολογισμό, με προεξάρχουσα τη Γαλλία της οποίας ο γνωστός απατεώνας Μοσκοβισί πρωτοστατούσε χθες στους πανηγυρισμούς για την «ιστορική μέρα» του Τσίπρα και Σία . Και αυτό γιατί βέβαια ένα πλεόνασμα στον προϋπολογισμό μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο σε μια χώρα που ακμάζει, με πολλή υψηλή πραγματική απασχόληση, αντίστοιχα  σημαντική αύξηση του Εθνικού εισοδήματος και των παραγωγικών επενδύσεων (όχι βέβαια των παρασιτικών επενδύσεων των πολυεθνικών τις οποίες ικετεύουν «Μαρξιστές» τύπου Τσακαλώτου, Βαρουφάκη κλπ) καθώς και σεβαστά συστήματα υγείας και εκπαίδευσης και κοινωνικών παροχών γενικότερα, αντί για τα άθλια συστήματα που συντηρούν οι αρχι-απατέωνες της «Αριστεράς». Είναι, λοιπόν, φανερό ότι οι Ευρω-ελίτ δεν πανηγύριζαν για τα δήθεν οικονομικά επιτεύγματα των γραβατωμένων «αριστερών» αλλά μόνο για το πραγματικό επίτευγμά τους να εξαπατήσουν με τέτοια επιτυχία τον Ελληνικό λαό που έχει πέσει σε μια κατάσταση χειμερίας νάρκης (ή ραγιαδοσύνης όπως εύστοχα την αποκαλεί ο Μίκης Θεοδωράκης) και να αποδέχεται τα πάντα.
Και στα «πάντα» περιλαμβάνεται και το ίδιο το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας αφού η ίδια κουστωδία των εγκληματικών αυτών απατεώνων ανέλαβαν να ξεπουλήσουν το νερό, το ηλεκτρικό, τις συγκοινωνίες, τις τηλεπικοινωνίες κλπ, δηλαδή κάθε επιχείρηση κοινωνικής ωφέλειας. Πράγμα που σημαίνει ότι πολύ σύντομα οι Έλληνες θα γνωρίσουν τι σημαίνουν πραγματικά οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές που προηγήθηκαν σε χώρες σαν τη Βρετανία, όπου οι Βρετανοί σήμερα επαναστατούν και απαιτούν, μέσω και του Μπρέξιτ την επανακοινωνικοποιησή τους.
Με άλλα λόγια, οι αδίστακτοι «αριστεροί» απατεώνες κρύβουν επιμελώς από τον λαό το βασικό γεγονός ότι η έξοδος από τα Μνημόνια δεν σημαίνει κάποιο ιστορικό επίτευγμα όπως ξεδιάντροπα υποστηρίζουν. Τα Μνημόνια δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Ήταν το μέσον για να επιτευχθούν οι «διαρθρωτικές» αλλαγές (οι περίφημες «μεταρρυθμίσεις») που θα ενσωμάτωναν πλήρως την Ελληνική οικονομία στις διεθνείς αγορές μέσω της πλήρους απελευθέρωσης:
·         των αγορών κεφαλαίου (δηλ. της παροχής «ελευθερίας» στις πολυεθνικές να εκμεταλλεύονται το φυσικό και εργατικό δυναμικό της χώρας)
·         των αγορών εργασίας , δηλ. ανεξέλεγκτοι στην ουσία εργοδότες αλλά και «μπάτε σκύλοι αλέστε» όσον αφορά τους μετανάστες (που οι ΜΚΟ του Σόρος μας φέρνουν με τη «σέσουλα»), όταν όλοι οι άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί, συμπεριλαμβανομένων και των υπερασπιστών της ελεύθερης μετανάστευσης Γάλλων, επιβάλλουν αυξανόμενους περιορισμούς και, φυσικά,
·         των αγορών αγαθών και υπηρεσιών, πράγμα που ήδη έχει καταστρέψει την αγροτική και τη βιομηχανική δομή της χώρας (βλ. Εξαρτημένη Ανάπτυξη, επανέκδοση 2017).
Στην πραγματικότητα, σε 450 ανέρχονται οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές που μας επέβαλαν οι Ευρωπαϊκές ελίτ μέσω των μνημονιακών κομμάτων[1]. Με άλλα λόγια, οι «διαρθρωτικές» αυτές αλλαγές επιτεύχθηκαν ήδη και με το παραπάνω από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ολοκληρώθηκαν από τους γραβατωμένους «αριστερούς», που σήμερα δέχονται τα μαζικά συγχαρητήρια ολόκληρης της Υπερεθνικής Ελίτ!
Γιατί άραγε να υπάρξουν άλλα Μνημόνια όταν ο σκοπός των Μνημονίων ήδη επιτεύχθηκε και με το παραπάνω από τις κυβερνήσεις δεξιών, «αριστερών» και αριστεροδεξιών που ξεπούλησαν τον Ελληνικό λαό και κάθε ίχνος εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας , για «την πάρτη» τους; Και φυσικά όταν η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να είναι υπό επιτήρηση μέχρι τουλάχιστον το 2060; Αυτό το…Λατινοαμερικάνικο “επίτευγμα” οι άθλιοι αυτοί δοσίλογοι αποκαλούν αποκατάσταση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας!
ΠΗΓΕΣ:
[1]Last ditch Greek debt deal hides economic reality”, Financial Times, (22/6/18)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα