Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

 Φωτογραφία του Christos Kapoutsis.

ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΡΑΦΗΝΑ-ΜΑΤΙ –ΚΑΑΥ Α. ΑΝΔΡΕΑΣ
«Το ΔΗΜΑΡΧΕΊΟ ΡΑΦΗΝΑΣ και πληγείσες περιοχές από την καταστροφική πυρκαγιά επισκέφτηκε ο ΥΠΕΘΑ, συνοδευόμενος από την ηγεσία του Στρατού.
Στο Δημαρχείο ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ κ. Μπουρνους, ενημέρωσε, ότι το 25% των σπιτιών, περίπου 1300 έχουν καταστραφεί ολοσχερώς -ανάμεσα σε αυτά και το δικό του- 50% είναι μερικώς κατεστραμμένα και 25% ανέπαφα. Και ακόμη, ο κ. Μπουρνούς υπογράμμισε πως αν δεν ήταν ο στρατός να σταματήσει τη φωτιά στα ΚΑΑΥ του Αγίου Ανδρέα, η φωτιά θα είχε κατακάψει όλη την περιοχή και η καταστροφή θα ήταν ολοκληρωτική. Για το θέμα των αγνοουμένων και ο Δήμαρχος και ο ΥΠΕΘΑ, είπαν ότι δεν μπορούν να εκτιμήσουν καν, πόσοι και ποιοι αγνοούνται.
Ο υπουργός Άμυνας, είπε ότι πρόθεση του υπουργείου Άμυνας είναι να συμβάλει στην πλήρη ανοικοδόμηση της περιοχής. «Όσα σπίτια καήκαν θα ξαναχτιστούν», ανέφερε χαρακτηριστικά. Επίσης, ο Στρατός με τα μηχάνημα που διαθέτει, θα συμβάλλει στην υλοποίηση της αντιπλημμυρικής θωράκισης της περιοχής. Και είπε ακόμη, ότι πρέπει να αλλάξει η ρυμοτομία στην περιοχή , να πέσουν φράκτες και συρματοπλέγματα, να ανοίξουν δρόμοι προς τη θάλασσα για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα. Ο ΥΠΕΘΑ, είπε ότι, οι Ε.Δ. ενισχύουν το έργο της Πυροσβεστικής, με τη συμμετοχή μας σε μικτά περίπολα και στις έρευνες στα σπίτια, όπου πιθανώς να βρίσκονται αγνοούμενοι.
Κατά την περιοδεία του στις πληγείσες περιοχές ο Π. Καμμένος, δέχτηκε τα εντονότατα παραπόνα των πυρόπληκτων κατοίκων. Κατηγορούσαν για αδράνεια τον κρατικό μηχανισμό. «Μας αφήσατε αβοήθητους, ανυπεράσπιστους και καήκαμε... Δεν υπήρχε κάποιος αρμόδιος, να μας κατευθύνει, σε κάποιος ασφαλές μέρος» είπαν οι κάτοικοι.
Οι άνθρωποι αυτοί, θρηνούν για το χαμό των δικών τους ανθρώπων και ο πόνος είναι πολύ βαρύς , ασήκωτος και προσπαθούν, οι άνθρωποι αυτοί, να σταθούν όρθιοι στα αποκαΐδια και στα ερείπια. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος τις κραυγές, τη φρίκη και την αγωνία των εγκλωβισμένων, που ένοιωθαν ο θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα της φωτιάς.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο εκπρόσωπος της Κυβερνητικής Εξουσίας , ο Υπουργός , ο Δήμαρχος, ο βουλευτής, ΟΛΟΙ οι κρατικοί παράγοντες, δεν αντιδικούν με τους χαροκαμένους πολίτες, αλλά ΑΚΟΥΝ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΜΕ Σκυμμένο ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ, τις σπαρακτικές κραυγές των πολιτών, αφουγκράζονται την οργή και την απόγνωση εκείνων, που βιώνουν μια προσωπική τραγωδία. ..
ταζα τις χρυσαφένιες ακτές αυτής της περιοχής. Υπέροχα προκλητικές και σήμερα οι παραλίες, αλλά παραλίες φραγμένες, οι περισσότερες με συρματοπλέγματα και από αυλές σπιτιών, παραλίες κλειστές με μαντρότοιχους πολυτελών κατοικιών, παραλίες σχεδόν ιδιωτικές, άρα δύσκολα προσβασιμες στους μη μυημένους. Δρόμοι στενοί να χωράνε ένα μόνο αυτοκίνητο, που εύκολα εγκλωβίζεσαι. Δάσος σπαρμένο με αυθαίρετα σπίτια αρχικά, αλλά που κατά παράδοση νομιμοποιούνται στις προεκλογικές περιόδους, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε πλείστες άλλες παραθαλάσσιες περιοχές της χώρας μας. Ένα οικολογικό έγκλημα που έχουμε διαπράξει ή ανεχτήκαμε , εμείς οι πολίτες. Και αυτή η παράμετρος θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να αξιολογηθεί!» (Το ρεπορτάζ όπως το μετέδωσα στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Ρ/Σ ΑΘΗΝΑ 984) ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί