Το διακύβευμα των Ευρωεκλογών

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση

 Ποιο είναι το διακύβευμα των ευρωεκλογών της ερχόμενης Κυριακής;  Και τελικά, για ποια Ε.Ε. μιλάμε, στηρίζουμε, απορρίπτουμε, ψηφίζουμε;

Να ξεκινήσουμε καταρχήν από ένα απλό ερώτημα: Είναι η σημερινή Ε.Ε., η Ευρώπη των ΛΑΩΝ, των ίσων ευκαιριών, των ευρωπαίων πολιτών, της αλληλεγγύης, της Δημοκρατίας , του πολιτικού πολιτισμού, του ουμανισμού, της ΙΣΟΤΗΤΑΣ, της ευημερίας για όλους; Προφανής η αρνητική απάντηση... Θέλαμε να ζούσαμε σε αυτή την ιδεατή Ε.Ε.; Ερώτημα αντίστοιχο με το αν θέλουμε να ζούμε στον Παράδεισο, δηλαδή στην Ουτοπία!

Η σημερινή Ε.Ε., είναι ένα οικονομικό μόρφωμα, της παγκοσμιοποίησης, του οικονομικού ωφελιμισμού, των διακρίσεων, των εθνικισμών, των διαχωριστικών γραμμών, της εκμετάλλευσης του νότου από το βορρά, των τραπεζιτών τοκογλύφων, της οικονομικής ολιγαρχίας, του οικονομικού και πολιτικού αυταρχισμού....

 Η Ε.Ε. αποτελεί μια υπερεθνική οικονομική Ένωση, χωρίς εθνοτικά χαρακτηριστικά, με τάσεις αποεθνοποίησης των εθνών,  που είναι κράτη –μέλη της. Η εσωτερική δομή της Ε.Ε., ΟΧΙ μόνο επιτρέπει διαχωριστικές γραμμές (βορράς- νότος), αλλά «επιβάλει» την εκμετάλλευση των ασθενέστερων, προκειμένου να επιβιώσει οικονομικά. Είναι αυτή η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, που ανέδειξε την Γερμανία, ως ηγέτιδα- δυναστική δύναμη,  με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η Γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. που εξοντώνει τα «απείθαρχα» μέλη της μέσω της πολιτικής των οικονομιών λιτότητας, δηλαδή καταλήστευσης των ασθενέστερων κρατών του ευρωπαϊκού νότου.

το παράδειγμα  «Ελλάδα»

Οι επιλογές της γερμανικής οικονομικής Ελίτ, των τραπεζιτών και των γραφειοκρατών της Ε.Ε. , «έσυραν βιαίως» και επέβαλαν την Ελλάδα διεθνώς ως «πειραματόζωο», ως υπόδειγμα του νέου τύπου κράτους της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή έναν χώρο προσφοράς φτηνών υπηρεσιών από εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και χωρίς εθνική ταυτότητα. Η άθλια , απαξιωτική και τιμωρητική πολιτική από τους ευρωκράτες σε βάρος της Ελλάδας, είναι η αιτία, που βύθισε χιλιάδες έλληνες στην φτώχεια, στην εξαθλίωση, στον ψυχαναγκασμό, στην κοινωνική περιθωριοποίηση και εν τέλει στο μαρασμό και στον θάνατο...

Οικονομικά και Εθνικά Συμφέροντα

Σε θέματα αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής η Ε.Ε. είναι πλήρως υποταγμένη στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Η καιροσκοπική συμπεριφορά των ευρωπαίων στο προσφυγικό/ μεταναστευτικό ζήτημα, όπου κυριάρχησαν οι εθνικιστικές – ρατσιστικές απόψεις, διέσυραν την Ε.Ε., αφού έπεσαν οι «μάσκες» της δήθεν ανθρωπιστικής, Ουμανιστικής Ευρώπης.

Η προκλητική αδιαφορία των ευρωπαίων,  για τα εν δυνάμει θύματα του τουρκικού  επεκτατισμού, την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, που ανήκουν μάλιστα στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. (Ευρωζώνη), αποτελεί  την πολιτική έκφανση της ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας, που αδίσταχτα προτάσσει τα Οικονομικά συμφέροντα, έναντι της γεωπολιτικής, της  αλληλεγγύης των κρατών- μελών της Ε.Ε.. Τα περί κοινών ευρωπαϊκών συνόρων φληναφήματα, απλά εκθέτουν, τους αερολογούντες Πολιτειακούς παράγοντες. Έχει δημιουργηθεί μια Ε.Ε., που εξελίσσεται σε «χωνευτήρι» των Εθνών, στην πολιτισμική ισοπέδωση, της ανισότητας, φυσικά, με την αναγκαία αποδοχή της ανωτερότητας του Γερμανικού Έθνους, ως όρου επιβίωσης των κρατών-μελών !!!! Δηλαδή σε έναν υπερεθνικό «Φρανκενστάιν»...

Οι ευρωεκλογές

Ειδικότερα για τις προσεχείς ευρωεκλογές. Τα κατάφεραν και πάλι οι «μεγάλοι» (ΣΥΡΙΖΑ- Ν.Δ.), τουλάχιστον δημοσκοπικά, φυσικά με την αμέριστη  συνδρομή των διαπλεκόμενων και διαφθαρμένων ΜΜΕ. Ακραία πόλωση, που ευνοεί τον δικομματισμό και «εξαφανίζει» τα μικρότερα κόμματα, κυρίως τα αντιμνημονιακά. Και όμως, αν υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ αναγέννησης και ανάτασης της διαλυμένης χώρας, είναι η καταδίκη του δικομματισμού και η ενίσχυση των μικρών κομμάτων, ειδικά αυτών, που οι ηγέτες –επικεφαλής τους, δεν είναι καιροσκόποι, δεν  είναι πολιτικοί και οικονομικοί απατεώνες και το κυριότερο, δεν .... «χάνουν λάδια».

  Επιχειρείται, από τους  'Politically Correct'" του φιλοευρωπαισμού,  λοβοτομή κάθε καλοπροαίρετου ευρωσκεπτικιστή , κάθε σκεπτόμενου ευρωπαίου, πόσο μάλλον,  των αρνητών του ευρωενωσιακού εσμού των εκμεταλλευτών και τοκογλύφων των Βρυξελλών.

 Και το ερώτημα είναι, μπροστά στην κάλπη για τους Ευρωβουλευτές, τι ψηφίζεις; Μια πρώτη προσέγγιση είναι η προσωποποίηση του ερωτήματος. Ψηφίζω αυτόν (συγκεκριμένα), που θα υπηρετήσει , στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., την πολιτική ΕΞΌΔΟΥ και απεξάρτησης της χώρας μας, από την σημερινή Ε.Ε., που είναι πλέον «αιχμάλωτη» στην Παγκοσμιοποίηση, του αδηφάγου Τραπεζικού συστήματος, της Οικονομίας των ΗΠΑ και της στρατιωτικοποίησης  των διεθνών οικονομικών (ενεργειακών) και πολιτικών κρίσεων.

Στο ερώτημα, μπορεί να αλλάξει η σημερινή Ε.Ε.;  και ένα δεύτερο ερώτημα: ποιά είναι η Ευρώπη, ποιο είναι το πολιτικό της «προφίλ» και ποιά είναι τα όριά της; Σε αυτά δεν έχω απαντήσεις. Ωστόσο, στο ερώτημα , αν θέλω να ζω σε μία Ε.Ε., όπου ο σεβασμός στις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου,  της αλληλεγγύης, των πολιτών, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και με απαγόρευση των διακρίσεων (όπως ρητά αναφέρει η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβώνας του 2007), η απάντηση είναι ΝΑΙ.