Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Με την έκδοση NAVTEX για την θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου και με την αποστολή και δεύτερου γεωτρύπανου στην κατεχόμενη περιοχή τα Καρπασίας, απαντά η Τουρκία, στη λήψη «στοχευμένων μέτρων» (όχι κυρώσεις), κατά της Τουρκίας από την Ε.Ε.

άρθρο του Χρήστου  Καπούτση


Με την έκδοση NAVTEX για την θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου και με την αποστολή και δεύτερου γεωτρύπανου στην κατεχόμενη περιοχή τα Καρπασίας, απαντά η Τουρκία, στη λήψη «στοχευμένων μέτρων» (όχι κυρώσεις),  κατά της Τουρκίας από την Ε.Ε., λόγω της παραβατικής  συμπεριφοράς της στην ΑΟΖ της Κύπρου.  Η μάλλον ήπια αντίδραση της Ε.Ε. ήταν μάλλον αναμενόμενη δεδομένης της θέσης της Γερμανίας, που επιθυμεί να παραμένουν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία.
Η  τουρκική  υδρογραφική  υπηρεσία  εξέδωσε  δύο NAVTEX (η μία για 20-21 Ιουνίου και η άλλη για 23Ιουνίου), για αεροναυτικές ασκήσεις, σε μια ευαίσθητη περιοχή στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, που από την «ανάγνωση» των συντεταγμένων της τουρκικής NAVTEX, φαίνεται ότι αγνοείται το Καστελόριζο, ως κατοικημένο νησί, με κυριαρχικά δικαιώματα επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας .  Και επιχειρείται,  για μία ακόμη φορά,  ο ναυτικός αποκλεισμός της Μεγίστης, λόγω εκτέλεσης ναυτικών πυρών από τον Τουρκικό Στόλο (τη μέρα των δημοτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη).
Εκτός από την «δισταχτική» συμπεριφορά της Ε.Ε., όπως αποτυπώθηκε στο κείμενο συμπερασμάτων, απέναντι στην επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας  στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Αιγαίο και η στάση των ΗΠΑ είναι μάλλον επιφυλακτική.
Η διοικήτρια του 6ου Στόλου των ΗΠΑ (περιπολεί  και στην Μεσόγειο και πέριξ της Αφρικής), υποναύαρχος Λίζα Φρανκέτι (πρώτη γυναίκα Διοικητής του 6ου Στόλου), κατά την συνάντησή της με τον ΥΕΘΑ Β.  Αποστολάκη, στο Υπουργείο Άμυνας παρουσία και του αμερικανού Πρέσβη κ. Πάιατ, τάχθηκε υπέρ του διαλόγου με την Τουρκία για όλα τα διμερή θέματα.  Η αμερικανοί αξιωματούχοι, υποστήριξαν ότι ισχυρή θέση των ΗΠΑ, είναι ο διάλογος με την Τουρκία και όχι η ένταση που δημιουργεί προβλήματα στην συνοχή στο ΝΑΤΟ
Οι  σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας είναι εξαιρετικά περίπλοκες και μάλλον οι ΗΠΑ στον ορατό χρονικό ορίζοντα θα αποφύγουν τη σύγκρουση με την Άγκυρα, παρότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν επιδεινωθεί, λόγω και των S-400 και των F-35. Εκτιμάται ότι, στην επικείμενη συνάντηση των δυο Προέδρων Τράμπ και Ερντογάν, θα λυθούν πολλές «παρεξηγήσεις». Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ, δεν επιθυμούν την Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ. Επομένως, αμερικανική αποφασιστική παρέμβαση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, που θα θίγουν την Τουρκία, δεν είναι πιθανή.
Εξάλλου ο ΥΕΘΑ Β. Αποστολάκης μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha δήλωσε ότι «Αν χρειαστεί να κάνουμε κάτι, ας υπολογίζουμε ότι θα είμαστε μόνοι μας, απέναντι της Τουρκίας»,  ενώ τόνισε πως «δεν θα επιτρέψουμε να πάνε οι Τούρκοι στο Καστελόριζο» γιατί τότε «δεν θα υπάρχουν επιλογές». Ουσιαστικά, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, είπε, αν η Τουρκία αποφασίσει να προσβάλει την ελληνική κυριαρχία, η απάντηση από τον Ελληνικό Στρατό είναι αυτονόητη, αλλά η στρατιωτική συμβολή των συμμάχων μας (ΝΑΤΟ και Ε.Ε.) είναι εξαιρετικά  αμφίβολη...

 Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα