Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο Ελληνικός Λαός, θα πρέπει να έχει υπεύθυνη ενημέρωση από τους πολιτικούς για τις Εθνικές απειλές, να συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια διαφύλαξης της εδαφικής ακεραιότητας


άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Ενόψει της επίσκεψης του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκκη  στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, της ανάγνωσης των προγραμματικών δηλώσεων της νέας Κυβέρνησης στη Βουλή και ενώ οι Υπουργοί Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας ενημερώνονται και καθορίζουν τις προτεραιότητες κρίσιμων τομέων των Υπουργείων τους( εκτιμώ ότι οι Κ. Μητσοτάκης, Ν. Δένδιας   και Ν. Παναγιωτόπουλος συνεργάζονται καθημερινά για το «χτίσιμο» μιας αξιόπιστης,  ρεαλιστικής και πολυδιάστατης Εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής), θα «αγγίξουμε» κάποιες πτυχές των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που βρίσκονται σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο.
Υπήρξε μια προσπάθεια από την προηγούμενη Κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ),  η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο Πέλαγος και την Ανατολική Μεσόγειο (ΑΟΖ Κύπρου), να διεθνοποιηθεί. Μάλιστα οι προσδοκίες των κυβερνώντων (ΣΥΡΙΖΑ) έφτασαν μέχρι του σημείου να πιστεύουν και να το δηλώνουν και δημόσια(!), ότι ΗΠΑ, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, θα «συνετίσουν» την Τουρκία και την θα αποτρέψουν, ώστε  αυτή, να μην παραβιάζει εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα των δύο ελληνικών κρατών, του ελλαδικού και του κυπριακού, καθώς υποτίθεται ότι Αθήνα και Λευκωσία, διατηρούν άριστες σχέσεις με την Ουάσιγκτον. Φυσικά,  πρόκειται περί εντέχνως καλλιεργηθέντος μύθου, αφού δεν υπάρχουν φιλίες ή συμμαχίες μεταξύ των κρατών,  που να στηρίζονται στην ηθική και στο διεθνές δίκαιο, αλλά υφίστανται μόνο αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες κοινών εθνικών συμφερόντων και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ότι πρόκειται περί ισοδυνάμων κρατών, διεθνής πραγματικότητα και διπλωματική, που αγνοεί η μεγαλαυχία των επηρμένων ελλήνων πολιτικών.
Από το «πάνθεον» της τουρκικής επιθετικής και αναθεωρητικής πολιτικής, θα επισημάνουμε τα εξής:
1 Τουρκία αμφισβητεί εμπράκτως την ελληνική κυριαρχία σε δεκάδες νησιά και βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου. Ειδικά για το Καστελλόριζο, η Τουρκία παρότι αναγνωρίζει ότι η Μεγίστη είναι ελληνικό νησί, όμως επιμένει ότι, δεν ανήκει στον Αιγαίο, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο και δεν έχει επιρροή στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Το Καστελλόριζο, κατά την τουρκική άποψη, δεν διαθέτει ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα. Άρα, δεν υπάρχουν συνορεύουσες θαλάσσιες ζώνες μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, αλλά μόνο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου. Η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει σεισμικές και άλλες έρευνες στην περιοχή του Καστελόριζου. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την δικαιοδοσία των ελληνικών αρχών στο FIR Αθηνών και επιμένει ότι για περιστατικά «Έρευνας και Διάσωσης» τα τουρκικά σωστικά μέσα θα δρουν το μισό Αιγαίο (πέραν του 25ου μεσημβρινού). Επισημαίνουμε ότι ο 25ος Μεσημβρινός διχοτομεί το Αιγαίο. Ξεκινά από τα παράλια του Νέστου ποταμού, δυτικά της Ξάνθης, διέρχεται δυτικά της Λήμνου, περνά σε απόσταση αναπνοής από το Στενό του Καφηρέα (Εύβοια), διασχίζει την Τήνο και καταλήγει δυτικά στο Ηράκλειο Κρήτης. Η Τουρκία, δεν αναγνωρίζει τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, που εκτείνεται πέρα από τα 6 ν.μ. Άρα δεν υπάρχουν παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου, σε αυτό το διάστημα, κατά την τουρκική άποψη. Και για την περίπτωση την νόμιμης επέκτασης του εύρους των χωρικών μας υδάτων ,  ισχύει το casus belli  της Τουρκικής εθνοσυνέλευσης.
2.Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, παρότι είναι ισότιμο κράτος-μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε.. Άρα, κατά τη τουρκική εκδοχή,  η Κυπριακή Δημοκρατία,  δεν έχει κυριαρχικά ή άλλα δικαιώματα στην ΑΟΖ της Κύπρου και δεν έχει το δικαίωμα να υπογράφει διμερείς διακρατικές συμφωνίες ή ενεργειακές συμφωνίες με πολυεθνικές εταιρίες, χωρίς τη συμμετοχή του ψευδοκράτους.
3. Ο πρώην υπουργός Εθνικής ναύαρχος ε.ά Άμυνας Αποστολάκης, ερωτηθείς, τι πρέπει να γίνει  στην περίπτωση, που η Τουρκία, στείλει γεωτρύπανα ή πλωτά μέσα στην περιοχή του Καστελόριζου για υποθαλάσσιες έρευνες, διευκρίνισε ότι η δυναμική απάντηση της Ελλάδας είναι μονόδρομος. Και με γνώση της πολιτικό-διπλωματικής και στρατιωτικής πραγματικότητας επισήμανε ότι: «σε περίπτωση κρίσης με την Τουρκία θα είμαστε μόνοι μας. Θα έχουμε μόνο τις δικές μας εθνικές δυνάμεις απέναντι στους Τούρκος» (δήλωση του ΥΕΘΑ Ναυάρχου ε.α. Β. Αποστολάκη, λίγες μέρες πριν φύγει από το Υπουργείο Εθνικής ΑΜΥΝΑΣ).  Και προς επίρρωση των δηλώσεων του πρώην Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, ο  Αμερικανός Πρέσβης Τζέφρυ Πάιατ, δηλώνει κατά τρόπο απόλυτα σαφή «να τα βρείτε με την Τουρκία. Διάλογος για όλα τα θέματα».

Ουσιαστικά, οι ΗΠΑ,  καλούν την Ελλάδα, μέσω του αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, να συζητήσει, επί των παράνομων  και εξωφρενικών αξιώσεων της Τουρκίας σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας και μάλιστα να συμφωνήσουμε, δηλαδή, να εκχωρήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα και γιατί όχι και κάποια νησιά ή βραχονησίδες, που κατά την τουρκική εκδοχή είναι αμφισβητούμενης, τουλάχιστον, εθνικής κυριαρχίας. Και φυσικά, η αμερικανική διπλωματία θα συνδράμει στην εκτόνωση της ελληνοτουρκικής κρίσης, «διευκολύνοντας» τον διάλογο και για την πιθανή αναγνώριση της τουρκικής  μειονότητας στην Θράκη, που σήμερα αποκαλείται «μουσουλμανική μειονότητα» εξαιτίας της «προβληματικής και ξεπερασμένης» Συμφωνίας της Λωζάννης, όπως ισχυρίζεται ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν.
Τα αφηγήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας ή «εξημέρωσης του θηρίου» μέσω της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας στην Ε.Ε. και ότι ο Τ. Ερντογάν είναι ένας μετριοπαθής ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου, έχουν εκκωφαντικά καταρρεύσει. Οι πολιτικοί που  υποστήριζαν την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και την ήπια αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων  (Κ. Σημίτης, Θ. Πάγκαλος, Γ.Α. Παπανδρέου, Κ. Καραμανλής, Ντόρα Μπακογιάννη), σιωπούν αιδημόνως, για την αποτυχία της  πολιτικής τους , που κατά την επιεικέστερη εκδοχή, υπαγορεύτηκε από την ... τουρκοφοβία.
 Συνεπώς, απαιτείται επιτέλους η αφύπνιση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και η διαμόρφωση μιας συνεκτικής Εθνικής Στρατηγικής, που θα θωρακίζει αποτελεσματικά τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά και θα απαντά και στις γεωπολιτικές και ενεργειακές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, όπου αφυπνίζονται και ενεργοποιούνται εθνικιστικά και μεγαλοιδεατικά οράματα.
Η χώρας μας έχει ανάγκη από Ευέλικτη και πολυδιάστατη διπλωματία, ισχυρές Ε.Δ.,  Ισχυρή Οικονομία,  κοινωνική συνοχή και απεξάρτηση από συμμαχικές και άλλες δεσμεύσεις,  που φαλκιδεύουν την Εθνική μας Ανεξαρτησία. Και κυρίως, ενημέρωση του Ελληνικού Λαού, για ΟΛΑ τα πιθανά ενδεχόμενα, που σχετίζονται με την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Αν η Τουρκία προσβάλει με στρατιωτικά μέσα την ελληνική κυριαρχία, τότε,  οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να δώσουν καταλυτική απάντηση και αυτό θα πρέπει, όχι μόνο να το γνωρίζουν οι έλληνες πολίτες, αλλά και να συναινούν!  Ο Ελληνικός Λαός, θα πρέπει να έχει υπεύθυνη ενημέρωση από τους πολιτικούς για τις Εθνικές απειλές, να συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια διαφύλαξης της εδαφικής ακεραιότητας, να αναλάβει τις ευθύνες των επιλογών του και όχι να ρίχνει το ανάθεμα στους πολιτικούς, όπως συμβαίνει ιστορικά, μετά από κάθε εθνική τραγωδία.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα