Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σχετικά με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στις Κουρδικές περιοχές της Β. Συρίας


Του Χρήστου Καπούτση
Εκ των πραγμάτων, η στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στις Κουρδικές περιοχές της Β. Συρίας, θα εξελιχτεί σε χερσαία επιχείρηση και δράση των τούρκων κομμάντος, μέσα σε πόλεις, που έχουν Κούρδους αντάρτες και άμαχο πληθυσμό.
Πρόκειται για πολύ δύσκολες και εξαιρετικά επικίνδυνες στρατιωτικές  επιχειρήσεις, που έχουν πολλά ανθρώπινα θύματα. Και αυτό γιατί, στόχος των τουρκικών επιχειρήσεων είναι η εκκένωση των κατοικημένων περιοχών, χωριά και πόλεις, από τους Κούρδους.
Τι θα προσπαθήσει να κάνει  ο Τουρκικός Στρατός;  Θα πολιορκήσει κουρδικές πόλεις , θα εκφοβίσει τους κατοίκους και παράλληλα θα ανοίξει διόδους διαφυγής του πληθυσμού, που αυτομάτως,  θα μετατραπούν σε πρόσφυγες με κατεύθυνση τις  τούρκικες του Αιγαίου  και στόχο, να μπουν στην Ευρώπη, στην Ελλάδα για να είμαστε πιο ακριβείς.
Τι θα γίνει όμως στην περίπτωση, που παραμείνουν στις πόλεις και κάποιοι κάτοικοι,  που αρνούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αλλά  και αντάρτες Κούρδοι για  υπερασπιστούν την πόλη τους; Η τακτική που θα ακολουθήσουν,  είναι,  με τα  μη επανδρωμένα αεροσκάφη,  να εντοπίσουν τις  εστίες αντίστασης , δηλαδή ομάδες Κούρδων μαχητών, που έχουν καταλάβει κτήρια για να αμυνθούν. Και το επόμενο βήμα;  Θα τα βομβαρδίσουν; Και αν μέσα στα κτήρια βρίσκονται , είτε με , είτε και  χωρίς τη θέλησή  τους παιδιά, τι θα γίνει; Θα δολοφονήσουν παιδιά... θα διαπράξουν γενοκτονία κατά των Κούρδων.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο τουρκικός στρατός.
Που βέβαια έχει ως στόχο, την δημιουργία  μιας ασφαλούς ζώνης 36- 40 χιλιομέτρων στα Σύνορα με τη Συρία, αλλά, θα πρέπει να απαντηθεί παράλληλα και  το ερώτημα, ποιο θα είναι το κρότος για την Τουρκία. Κόστος, πολιτικό, οικονομικό, αλλά και σε απώλειες στρατιωτικού προσωπικού (τούρκων στρατιωτών). Και αν η αντίσταση των Κούρδων είναι ισχυρή, αν δεν το βάλουν στα πόδια και μείνουν να πολεμήσουν, τότε η Τουρκία, για να μην εξελιχτεί σε φιάσκο η στρατιωτική της επιχείρηση,  θα αυξήσει την στρατιωτική βία, θα αξιοποιήσει  περισσότερα και πιο φονικά όπλα. Αλλά αυτή η εξέλιξη, θα προκαλέσει την αποδοκιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης  και σημαντικές αντιδράσεις σε διεθνές επίπεδο από τους δικαιοδοτικούς διεθνείς Οργανισμούς.
Κοντολογίς, η τουρκική ηγεσία ΞΕΚΙΝΗΣΕ μια στρατιωτική εισβολή, αλλά δεν γνωρίζει πως θα τελειώσει και με ποιο κόστος.
Ερευνητεόν, αν ο Τουρκικός Στρατός στις επιχειρήσεις του στη Β. Συρία, εφαρμόζει ή περιφρονεί και τις βασικές αρχές του Δικαίου των Πολέμου, της Συνθήκης της Γενεύης, όπου υπάρχουν ρητές προβλέψεις προστασίας του άμαχου πληθυσμού. Κοντολογίς, έμπλεξε ο Τ. Ερντογάν... και δεν αποκλείεται, η Β. Συρία, η κουρδική περιοχή ανατολικά του Ευφράτη, να γίνει  ότι και το Βιετνάμ για τον αμερικανικό Στρατό.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα