Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χρήσιμα συμπεράσματα από την συνάντηση Ντ. Τράμπ – Τ. Ερντογάν στον Λευκό Οίκο

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Η συνάντηση στον Λευκό Οίκο, του αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ,  με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, και τα όσα συμφωνήσαν οι δύο ηγέτες, έχουν  αυτονόητο πολιτικο-διπλωματικό ενδιαφέρον. Οι όποιες αποφάσεις, αφορούν τους συσχετισμούς ισχύος και το εν εξελίξει γεωστρατηγικό και γεω-ενεργειακό παιχνίδι, σε μια ευαίσθητη και ταραγμένη γεωγραφική περιοχή, όπως είναι η ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή. Ασφαλώς, οι αμερικανο-τουρκικές συμφωνίες, σε επίπεδο προέδρων, αφορούν άμεσα και την Ελλάδα και την Κύπρο.

Καταγράφουμε  τα ενδιαφέροντα σημεία της συνάντησης ή με αφορμή τη συνάντηση ΤΡΑΜΠ-ΕΡΝΤΟΓΑΝ ...
1.      Είναι οι δηλώσεις του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον,   ότι ο κ. Τραμπ έχει οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία.  Μάλιστα οι Times του Λονδίνου, γράφουν  ότι   η βελτίωση των σχέσεων ΗΠΑ – Τουρκίας, παρά τις θεμελιώδεις διαφορές τους στα θέματα της Συρίας και της Ρωσίας και του Ιράν, οφείλεται, στη θερμή σχέση μεταξύ των δύο προεδρικών γαμπρών,  του Τζάρεντ Κούσνερ και του Μπεράτ Αλμπαϊράκ, που συνεργάζονται στον υπερ-εθνικό επενδυτικό τομέα. Έτσι έχουμε την εισαγωγή ενός καινοφανούς όρου στην Ιστορία της Διπλωματίας. Είναι  «διπλωματία των γαμπρών» ή αλλιώς, η οικογενειακή διαχείριση των διεθνών υποθέσεων, με έμφαση τις οικονομικού ενδιαφέροντος επιχειρήσεις.
2.      η πολιτική της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο, έχει γίνει αποδεκτή. Και από τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλ. Πούτιν και από τον αμερικανό ΠΡΌΕΔΡΟ Ντ. Τραμπ. Πρόκειται σίγουρα για κάτι πρωτοφανές, αφού ηγέτης χώρας μέλους του ΝΑΤΟ,  καταφέρνει να ισορροπεί,  μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, εισπράττοντας πολιτική στήριξη, εύσημα και  φιλικές διαθέσεις και  από τους δύο!  Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία διπλωματική σχοινοβασία, η οποία προς το παρόν του φέρνει θετικά αποτελέσματα στον Τ. Ερντογάν.
3. Ο Τ. Ερντογάν δεν κατόρθωσε να  διατηρήσει στο τουρκικό οπλοστάσιο , παράλληλα με το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400, και τα αμερικανικά  μαχητικά πέμπτης γενιάς F-35,  λόγω της ισχυρής αντίδρασης του αμερικανικού Κογκρέσου.
4. Λίγες μόνο ώρες μετά τη συνάντηση στον Λευκό Οίκο, του Ντόναλντ Τραμπ με τον  Ταγίπ Ερντογάν και Τις έντονες διαμαρτυρίες  του προέδρου  της Τουρκίας, για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Αμερικανούς Βουλευτές,  ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής και συνεργάτης του Ντόναλντ Τραμπ , ο Λίντσεϊ Γκράχαμ  μπλόκαρε το επίμαχο ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων! Ο αμερικανός γερουσιαστής, εξέφρασε αντιρρήσεις,  για το αν οι ΗΠΑ πρέπει να αναγνωρίζουν τη γενοκτονία των Αρμενίων, ισχυριζόμενος μάλιστα,  ότι οι γερουσιαστές δεν μπορούν να  ξαναγράψουν την ιστορία! Ασφαλώς πρόκειται για επιτυχία του Τ. Ερντογάν.

Να προσθέσουμε και μία δήλωση του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα. Μιλώντας στο συνέδριο Delphi Forum, το οποίο διεξάγεται στην Ουάσιγκτον, ο κ. Νίκολας Μπερνς τόνισε «λυπάμαι που το λέω, αλλά αν η Ελλάδα χρειαστεί την στήριξη ΗΠΑ σε ένα θερμό επεισόδιο με Τουρκία, δεν νομίζω ότι θα την έχει από Πρόεδρο Τραμπ»!
 Μετά από αυτά, όσοι εξ υμών πιστεύουν, γράφουν, διαδίδουν από το ΜΜΕ, ότι σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης, οι ΗΠΑ, λόγω των αναβαθμισμένων ελληνοαμερικανικών  διπλωματικών και στρατιωτικών σχέσεων, θα είναι στο πλευρό μας, καλό θα είναι να το ξανασκεφτούν... και να δουν το ενδεχόμενο, ότι σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση, σοβαρής κρίσης  με την Τουρκία, μήπως και πάλι,  θα είμαστε μόνοι μας; Άρα,  καλό θα είναι,  να στηριζόμαστε περισσότερο στις δικές μας δυνάμεις...   
Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα