Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Να σώσουμε τα παιδιά, αν θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι


του Χρήστου Καπούτση

Υπάρχουν προβλήματα, πολύ σοβαρά, που δεν θα πρέπει να τα προσπερνάμε , να τα αγνοούμε ή να αφήνουμε τη διαχείριση τους στους άλλους...
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό, είναι μείζων πρόβλημα,  μας αφορά όλους και η επίλυσή τους απαιτεί τη συμμετοχή των πολιτών.
Είναι πρόβλημα, Εθνικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πάνω από όλα  είναι ανθρωπιστικό.
Η Κυβέρνηση, δια των Υφυπουργών κ. Πέτσα και Αλκ. Στεφανή, ανακοίνωσε μια δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Ο ΥΦΕΘΑ ΑΛ. Στεφανής, που είναι και ο συντονιστής για το προσφυγικό, παρουσιάζοντας τα μέτρα, μεταξύ άλλων είπε ότι: Δημιουργείται ένας ενιαίος φορέας Ελέγχου και Επιτήρησης των Συνόρων.  Αποστολή του,  είναι η ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών. Πως όμως; ΟΧΙ φυσικά, να αποτρέψουν οι ελληνικές αρχές (το Πολεμικό Ναυτικό και το Λιμενικό), με τη βία να φτάσουν οι πρόσφυγες στα Ελληνικά νησιά, αλλά να ειδοποιείται εγκαίρως  η τουρκική ακτοφυλακή και να σταματήσουν,  πριν  ξεκινήσουν, από τα τουρκικά παράλια, οι βάρκες με τους μετανάστες. Μα αυτό,  απαιτεί την άριστη συνεργασία με την τουρκική ακτοφυλακή και γενικά με τις αρχές της Τουρκίας.  Αν όμως, η Τουρκία δεν έχει  την πολιτική βούληση,  για συνεργασία, ώστε να μην αποπλέουν οι βάρκες με τους πρόσφυγες και μετανάστες από τις ακτές της Τουρκίας, τότε το κυβερνητικό πρόγραμμά έχει αδυναμίες στην υλοποίησή του και πρόβλημα καθίσταται εξαιρετικά σοβαρό και επικίνδυνο.   Ο ΥΦΕΘΑ ο Αλκ. Στεφανής, ήταν σαφής: «Αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, με τις 300 έως και 600  αφίξεις την ημέρα,  μεταναστών και προσφύγων στα Νησιά του Αιγαίου, τότε,  απλά, δεν μπορούμε να ελέγξουμε την κατάσταση! Η αντιμετώπιση του προβλήματος υπερβαίνει τις δυνατότητες  του κρατικού μηχανισμού»!!
Ανάμεσα στα κυβερνητικά μέτρα που ανακοίνωσε ο αρμόδιος Υφυπουργός Αλ. Στεφανής, για το προσφυγικό , είναι και ο καθορισμός  Εθνικού  Συντονιστή, για τα ασυνόδευτα παιδιά. Για παιδιά, ηλικίας κάτω των 14 ετών, που φτάνουν, από τη Συρία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, διάφορες χώρες της Αφρικής, μόνα χωρίς συνοδό, στην Ελλάδα, διότι κατά την διαδρομή από την πατρίδα τους προς την Ελλάδα, έχασαν και τους δυο γονείς τους ή είναι μόνα και έρημα και για ποικίλους άλλους λόγους. Κάθε παιδί και μια συγκλονιστική Ιστορία.
Ο ορισμός λοιπόν Εθνικού  Συντονιστή, για τα ασυνόδευτα παιδιά, τα προσφυγόπουλα,  είναι άριστη κυβερνητική  πρωτοβουλία, αλλά γίνεται αρκετά καθυστερημένα. Διότι από το 2014,  έχουν καταγραφεί, από τις αρμόδιες ελληνικές  αρχές  χιλιάδες παιδιά, που  έφτασαν στην χώρα μας και μετά... απλά «χάθηκαν». Κανείς εκ των αρμοδίων δεν μπορεί να δώσει μια απάντηση, τι έγιναν αυτά τα παιδιά. Πρέπει επιτέλους  να ξεκινήσει  μια μεγάλη έρευνα, από τη Ελλάδα,  την Ε.Ε.,  τον ΟΗΕ,  τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και να μάθουμε,  τι απέγιναν αυτά δύσμοιρα τα παιδιά; ποια είναι η τύχη τους; που βρίσκονται; ποια κυκλώματα εκμεταλλεύτηκαν αυτές τις αθώες  παιδικές υπάρξεις, που έμειναν απροστάτευτες. Τι κάνουν τώρα;  πόσα από αυτά τα παιδιά  είναι εν ζωή και πόσα,  ενδεχομένως να περιμένουν τη βοήθειά μας,  για να λυτρωθούν, έπο το μαρτύριό τους, να σωθούν από πιθανή αιχμαλωσία. Πιθανόν, τα παιδιά αυτά,  να είναι θύματα κυκλωμάτων δουλεμπόρων, πορνείας, εμπορίας ναρκωτικών ή και το χειρότερο, διακινητών ανθρωπίνων οργάνων.... Να δούμε επίσης, ποιος είναι ο ρόλος κάποιων ΜΚΟ και  σε αυτή υπόθεση!   Έστω και ένα παιδί να σωθεί, αξίζει τον κόπο, να σπεύσουμε , να κινητοποιηθούμε, να δράσουμε, να υιοθετήσουμε αυτά τα παιδιά.  Είναι τεράστιο ηθικό και Ανθρωπιστικό  ζήτημα,  για το οποίο, δεν έχουμε  το δικαίωμα , να κλείσουμε τα μάτια  και να αδιαφορήσουμε... αν θέλουμε φυσικά, να λεγόμαστε άνθρωποι...  (Το παραπάνω, είναι το απομαγνητοφωνημένε κείμενο, όπως μεταδόθηκε στην εκπομπή «Ιχνογραφήματα» στο Ρ/Σ ΑΘΗΝΑ984).
Παρέμβαση για τη φροντίδα των ασυνόδευτων παιδιών που βρίσκονται στην Ελλάδα με το πρόγραμμα «Κανένα παιδί μόνο» έκανε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που σε δήλωσή του ανέφερε ότι,  πως θα αναλάβει προσωπικά την φροντίδα των παιδιών αυτών και σημείωσε πως θα κυνηγήσει το κράτος αμείλικτα όσους εκμεταλλεύονται αυτά τα παιδιά. «Υπάρχει, ωστόσο, και μία πληγή του προσφυγικού που μπορούμε να κλείσουμε αμέσως και μόνοι μας. Μας το επιβάλλει ο πολιτισμός, η ανθρωπιά, η ευαισθησία, η ίδια η παράδοσή μας. Μιλώ για την προστασία των ανήλικων παιδιών που βρέθηκαν εδώ ασυνόδευτα. Χωρίς κανέναν δίπλα τους και χωρίς ελπίδα μπροστά τους. Δεν πρέπει να τα αφήσουμε να χαθούν μέσα στην εκμετάλλευση και στο έγκλημα. Οι μικρές ψυχές του κόσμου δεν μπορεί να γίνονται θύματα των ενόχων του κόσμου» δήλωσε μεταξύ άλλων ο Πρωθυπουργός

Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα