Η εξάπλωση του κορωνοϊού και οι συνέπειες στην κοινωνία και την οικονομία

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Η αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, φυσικά και δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός κράτους ή ομάδας κρατών,  όσο ισχυρά και να είναι. Η δυναμική της εξάπλωσης του ιού, της θνητότητας και κυρίως, η αδυναμία, τουλάχιστον μέχρι τώρα, της επιστημονικής κοινότητας να ανακαλύψει  το φάρμακο ή το εμβόλιο, που θα  εξαφανίσει τον κορωνοϊό, καθιστούν αναγκαία την συλλογική προσπάθεια σε Πλανητικό επίπεδο. Συλλογική προσπάθεια και εναρμονισμένες πολιτικές, όχι μόνο απέναντι στο κορωνοϊό, αλλά και στις διαβρωτικές συνέπειες που επιφέρει στις οργανωμένες κοινωνίες  αλλά και στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, που και αυτή μεταλλάσσεται, σε βάρος των πολλών, για να επιβιώσει  ή καλυτέρα για  να αντέξει το χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό σύστημα και να διασφαλιστεί η απληστία της οικονομικής ελίτ .  

Η κυριαρχούμενη από την Γερμανία,   Ευρωπαϊκή Ένωση , μέτρησε περισσότερο τις οικονομικές παραμέτρους, έλαβε μέτρα προστασίας της  υγείας, όχι των ευρωπαίων πολιτών, αλλά  του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού συστήματος. Η κεντρική πολιτική της Ε.Ε. είναι,  η  ελαχιστοποίηση  του οικονομικού κόστους της  προστασίας των ευρωπαίων πολιτών,  από την θανατηφόρα εξάπλωση του κορωνοϊού. Για την οικονομική ελιτ των Βρυξελλών, προηγείται,  η υγεία της οικονομίας, έναντι της υγείας των ευρωπαίων πολιτών.

Με αφορμή τις συνέπειες που προκαλεί η πανδημία του Κορωνοϊού,   είναι πολύ πιθανόν,  Γαλλία , Ιταλία και Ισπανία, να έρθουν σε αντιπαράθεση με τη Γερμανία, κλονίζοντας,  το ήδη κλονισμένο λόγω Brexit, ευρω-ενωσιακό οικοδόμημα. Σε ιστότοπους μεγάλων ενημερωτικών συγκροτημάτων σε Ιταλία και Ισπανία, έχει τεθεί προς συζήτηση το  εύλογο ερώτημα: «Σε τι άλλο τελικά χρησιμεύει αυτή η ένωση, η τόσο ξένη προς κάθε έννοια κοινότητας και αλληλεγγύης, από το να είναι ο μηχανισμός επιβολής μνημονιακής υποδούλωσης»

Η εξάπλωση της πανδημίας το κορωνοϊού σε ολόκληρο σχεδόν τον Πλανήτη, επαναφέρει και μάλιστα με δραματικό τρόπο,  τον ρόλο του τυχαίου, του μη προβλέψιμου , στην εξελικτική πορεία της ανθρώπινης Ιστορικής διαδρομής.

Άλλωστε, οι πανδημίες, ως αστάθμητοι παράγοντες, είχαν , ιστορικά, καταλυτικό ρόλο. Προκάλεσαν, είτε έμμεσα , είτε άμεσα, την ανατροπή κατεστημένων, όπως μοντέλα διακυβέρνησης. Και φυσικά, οι πανδημίες προκάλεσαν,  ριζοσπαστικές  ανακατατάξεις  σε οριοθετημένα, από ποικίλες εξουσίες, κοινωνικά και οικονομικά εποχικά πρότυπα.

Για παράδειρα, ο λοιμός των Αθηνών που ξεκίνησε το 430 π. Χ. κατά τον δεύτερο χρόνο του Πελοποννησιακού Πολέμου και αποδεκάτισε την αθηναϊκή κοινωνία,  ήταν από τις βασικές αιτίες, όχι  μόνο της ήττας των Αθηναίων , αλλά και της παρακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.  

Η πανδημία του κορωνοϊού ή και άλλων μεταλλαγμένων ιών,  που πιθανότατα θα εμφανιστούν στο μέλλον, συμπλέουν  με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος,  που οφείλεται σε ανθρώπινες δραστηριότητες, με στόχο την Ανάπτυξη και το Κέρδος.

Το κυρίαρχο σήμερα  καπιταλιστικό σύστημα,  όπου κυριαρχεί ο νόμος του κέρδους, η παντοδυναμία των αγορών,  η συσσώρευση πλούτου, ο ατομοκεντρισμός , η αλόγιστη σπατάλη  και παράλληλα,  η διεύρυνση των ανοσιοτήτων με τα φαινόμενα ακραίας φτώχειας , έχει φθάσει στα όρια του. Και έχει αρχίσει, η διαβρωτική αμφισβήτησή  του.  Η επέκταση του κορωνοϊού,  με τις τραγικές συνέπειές του σε Πλανητικό επίπεδο, δεν θα αφήσει αλώβητο το καπιταλιστικό μοντέλο διακυβέρνησης. Για παράδειγμα, τα κρατικά συστήματα υγείας, που είχαν περάσει στον ιδιωτικό τομέα και οι νοσηλευτικές Μονάδες είχαν μετατραπεί σε   κερδοφόρες επιχειρήσεις, σήμερα,  λόγω κορωνοϊού, έχουν μπει  στις «ΜΕΘ» και συντηρούνται, μόνο από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Με αποτέλεσμα, να επανέρχεται ο προβληματισμός,  για το αν  θα πρέπει να ενισχυθεί περισσότερο το Έθνος- Κράτος και να κρατικοποιηθούν η Υγεία και η Παιδεία, ως κοινωνικά αγαθά , προσβάσιμα σε κάθε πολίτη.  Ασφαλώς και είναι εξαιρετικά δύσκολη η εξίσωση, από τη μία ο κρατισμός και  η κατεστημένη διεθνοποιημένη οικονομία και από την άλλη, η  κοινή συλλογική προσπάθεια σε πλανητικό επίπεδο,  για την αντιμετώπιση των ποικίλων απειλών,  που έχουν ως τελικό στόχο τον αφανισμό της ανθρωπότητας, γι αυτό και προκαλείται παγκόσμιος συναγερμός, ενώ στην αρχική φάση οι πανδημίες προκαλούν  οδυνηρές επιπτώσεις στην κοινωνία και την οικονομία.  

Ας ακούσουμε πολύ προσεχτικά και την αγωνιώδη έκκληση  ενός Σοφού Ανθρώπου. «Η πανδημία του κορονοϊού είναι αρκετά σοβαρή, αλλά αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχουν δύο τεράστιες απειλές που αντιμετωπίζουμε, οι οποίες είναι πολύ χειρότερες, από οτιδήποτε έχει συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία: Η μία είναι ο αυξανόμενος κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου και η άλλη είναι, φυσικά, η αυξανόμενη απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο κορονοϊός είναι κάτι άσχημο και μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες, στην οικονομία και στην κοινωνία, αλλά θα υπάρξει ανάκαμψη. Ενώ οι άλλες δύο απειλές, αν δεν αντιμετωπιστούν, θα είναι το τέλος μας..  η καταστροφή θα είναι ολοσχερής και χωρίς ελπίδα επιστροφής  και ανάκαμψης», Νόαμ Τσόμσκι , ετών 91,  ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή διανοούμενος στον κόσμο.