Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Πάγωσε» ο εκσυγχρονισμός των F-16. «Τρύπα» στο σύστημα αεράμυνας

του Χρήστου Καπούτση
Πρόγραμμα υψηλής προτεραιότητας για το εθνικό σύστημα αεράμυνας,  έχει χαρακτηριστεί από την Πολεμική Αεροπορία ο εκσυγχρονισμός των μαχητικών αεροσκαφών  F-16. To πρόγραμμα κόστους 1,5 δισεκ. δολαρίων, αφορούσε την αναβάθμιση 83 μαχητικών αεροσκαφών.  Η αμερικανική κατασκευάστρια εταιρεία Lockheed Martin  έχει αναλάβει την υλοποίηση του έργου, που η διακρατική συμφωνία προβλέπει την ολοκλήρωσή του το  2027.  Επειδή όμως,   έχει ήδη καθυστερήσει σημαντικά η έναρξη του προγράμματος, σύμφωνα με νεώτερες εκτιμήσεις, η υλοποίησή του,  τοποθετείται για μετά το 2030 και «βλέπουμε» ... Όμως, οι εξελίξεις στην αεροδιαστημική και στρατιωτική τεχνολογία, μετά από  μια 15ετια, είναι πολύ πιθανόν, ακόμη και τα αναβαθμισμένα F-16,  να  είναι,  ως μαχητικό αεροσκάφος τεχνολογικά ξεπερασμένο, άρα επιχειρησιακά περιορισμένης δράσης.
Ευλόγως, στην Πολεμική Αεροπορία, υπάρχει προβληματισμός και προωθούνται,  για μελέτη και ενημέρωση στην πολιτική ηγεσία, διάφορες εναλλακτικές προτάσεις. 
Που είναι  το πρόβλημα και έχει «παγώσει» το πρόγραμμα αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού  των F-16, που μάλιστα έχει εγκριθεί από την Βουλή με ευρεία πλειοψηφία; 
Δεν είναι συμβατή η «συνεργασία» του νέου υπερσύγχρονου ραντάρ, που σχεδιάζεται να τοποθετηθεί στα εκσυγχρονισμένα F-16, με το σύστημα  αυτοπροστασίας του αεροσκάφους. Ένα πρόβλημα, μάλλον άλυτο, αφού με τα μέχρι τούδε τεχνολογικά δεδομένα, είναι αδύνατον να  συνεργαστούν, ένα ψηφιακό με ένα αναλογικό σύστημα.  Η τοποθέτηση νέου  συστήματος  αυτοπροστασίας, όπως προτείνει η κατασκευάστρια εταιρεία,  θα κοστίσει επιπλέον περί τα 350 – 400 εκατομμύρια δολάρια, ανεβάζοντας το κόστος κοντά στα 2 δισεκ. δολάρια , δηλαδή όσο κοστίζει και η αγορά  25 ολοκαίνουργων  F-35  ΣΤΕΛΘ, υπό την προϋπόθεση,  ότι θα διορθωθούν και κάποια κατασκευαστικά  «μικροπροβληματάκια» που έχουν εντοπιστεί και  στα  F-35. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Έν...

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσω...

Ο Κουρτ Γκέντελ Godel ΚΑΙ Το θεώρημα της μη πληρότητας και οι πεπερασμένες δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού

ο Godel έδειξε ότι σε οποιοδήποτε τυπικό σύστημα, υπάρχει πάντα μια δήλωση για τους φυσικούς αριθμούς που είναι αληθινή, αλλά που δεν μπορεί να αποδειχθεί στο σύστημα. Με άλλα λόγια, τα μαθηματικά δεν θα είναι ποτέ το αυστηρό κι ακλόνητο σύστημα που οι μαθηματικοί ονειρεύονταν επί χιλιετίες. ο πολυπόθητος στόχος της διαμόρφωσης ενός τέλειου τυπικού συστήματος αποκαλύπτεται ότι είναι χιμαιρικός. Όλα τα τυπικά συστήματα - τουλάχιστον αυτά που είναι αρκετά ισχυρά να είναι ενδιαφέροντα - αποδεικνύονται ελλιπή επειδή είναι σε θέση να διατυπώσουν δηλώσεις που λένε για το εαυτό τους ότι δεν μπορούν να αποδειχθούν. Αυτό, εν συντομία, εννοούμε όταν λέμε ότι ο Godel το 1931 κατέδειξε τη «μη πληρότητα των μαθηματικών». Δεν είναι ακριβώς τα μαθηματικά τα ίδια που δεν έχουν πληρότητα, αλλά οποιοδήποτε τυπικό σύστημα που προσπαθεί να συλλάβει όλες τις αλήθειες των μαθηματικών σε πεπερασμένο σύνολό αξιωμάτων και κανόνων . Ίσως πλέον αυτό να μη μας κλονίζει τόσο, αλλά για τους μαθηματικούς στ...