Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Περαστικά ΑΓΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ


Είναι Φλεβάρης του 1997, είμαι στα Τίρανα, όπου επικρατεί ΧΑΟΣ... και ΑΝΑΡΧΙΑ.  Έχει καταρρεύσει το κράτος, διάφοροι κατσαπλιάδες και ένοπλες συμμορίες, κάνουν κουμάντο. Όλη νύχτα ακούγονται πυκνοί πυροβολισμοί  και η κυκλοφορία έχει απαγορευτεί από τις 8 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Είμαι στην Αρχιεπισκοπή στο κέντρο των Τιράνων και έχω ραντεβού στις 5 το απόγευμα με των Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιο.   Μπαίνω στο γραφείο του, ένα απέριττο γραφείο στον τελευταίο όροφο μα μεγάλες τζαμαρίες και με θέα την πρωτεύουσα  της Αλβανίας. Απέναντι μου κάθεται ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, Μια Άγια, ασκητική μορφή, ευγενέστατος, πράος, ταπεινός, πολύγλωσσος,  ωκεανός γνώσεων,  μια ανοιχτή βιβλιοθήκη ... Θυμάμαι ότι στην αρχή της συνέντευξης – διάλεξης,  μου έδειξε από το παράθυρο τον ...τάφο του!  «Ζω σημαίνει σκέφτομαι και προσφέρω στον Άνθρωπο, είτε είναι Χριστιανός είτα είναι Άθεος, είτε είναι Μουσουλμάνος , είτε είναι Έλλην , είτε είναι Αλβανός. Αυτός ο τάφος είναι η περιουσία μου. Έχω συμφιλιωθεί με το θάνατο, δεν πιστεύω στο θάνατο, δεν υπάρχει θάνατος, αλλά μετάβαση», είναι από τις φράσεις του Αναστασίου που κατέγραψα στα μαγνητοφωνάκι μου.

Συνεχίσαμε την κουβέντα, δηλαδή  άκουγα σχεδόν αμίλητος τον Αναστάσιο, ώσπου διαπίστωσα ξαφνικά ότι έχει περάσει η ώρα, είναι κοντά 10 το βράδυ και ήδη έχει επιβληθεί καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας και διάφορες ένοπλες  ομάδες, κακοποιοί οι περισσότεροι, κυκλοφορούν στους δρόμους και επιβάλουν το δικό τους νόμο. Σηκώνομαι όρθιος τον διακόπτω και ανήσυχος λέω: «Σεβασμιότατε, ξεχαστήκαμε  με την κουβέντα και έχει περάσει η ώρα... Έχει απαγόρευση κυκλοφορίας, πως θα πάω στο ξενοδοχείο;».  Ψύχραιμος , Ήρεμος ο Αναστάσιος, μου λέει «Μη φοβάσαι, Θα σε πάω εγώ». Πράγματι κατεβήκαμε, μπήκαμε στο αυτοκίνητο , λέει στον ιερέα οδηγό, «πάμε στο Ξενοδοχείο «ΤΥΡΡΑΝΑ», αλλά θα σταματάς σε κάθε έλεγχο».  Ξεκινήσαμε, μας σταμάτησαν περισσότερες από 10 φορές για έλεγχο, προτάσσοντας τα όπλα Καλάσνικοφ... Άνοιγε το παράθυρο ο Αρχιεπίσκοπος, έβλεπαν ότι  είναι ο Αναστάσιος τον χαιρετούσαν με σεβασμό και  στρατιωτικά και φεύγαμε ...... ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΑΓΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ... (σ.σ. η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "το Παρόν" και στο περιοδικό "Η ΘΗΤΕΙΑ" , μια έκδοση του ΥΕΘΑ)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί