Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θέλω να είμαι ειλικρινής, έρχονται δύσκολα...

Δεν είναι σωστό να ωραιοποιούμε την πραγματικότητα. Η Αλήθεια είναι ότι μπαίνουμε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, για όλους. Η έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού και τα περιοριστικά μέτρα που επιβάλλονται,  για την αναχαίτιση της διασποράς του ιού, έχουν  εξοντωτικές συνέπειες στο σύστημα Υγείας , στην οικονομία,  στην κοινωνία,  στην ατομική ψυχολογία. Ζούμε μια πρωτοφανή περιπέτεια, που κανείς δεν ξέρει πως και πότε θα τελειώσει... Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πως θα είναι η επόμενη μέρα. Και πότε θα έλθει αυτή η επομένη μέρα, δηλαδή η μέρα, που ο covid-19 με τις μεταλλάξεις του και τις συνέπειές του, θα είναι απλά, μια εφιαλτική  ανάμνηση.

Σε αυτές τις ιδιαίτερες περιπτώσεις,  χρειάζεται ψυχραιμία και ένα πνεύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Ανθρωπιά...

Θέλω να είμαι ειλικρινής, έρχονται δύσκολα... Αλλά, δεν θα πρέπει να γίνουμε παθητικοί  δεκτές μιας αφύσικης κατάστασης. Θα πρέπει  να μείνουμε όρθιοι , αγωνιστές της Ζωής. Θα  πρέπει  εμπράκτως να δείξουμε αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, στον γείτονα, στο φίλο, στον συνάδελφο. Κανείς δεν πρέπει να μείνει ή να νιώθει μόνος. Πρέπει,  να μάθουμε να μοιραζόμαστε, να προσφέρουμε  με χαμόγελο και να ακούμε, να ακούμε, όχι μόνο τις κραυγές, αλλά και  τι μας ψιθυρίζει  ο άλλος, όποιος και να είναι αυτός, ο άλλος! Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και η σιωπή είναι αρκετά εύγλωττη.  

   Τα περιοριστικά μέτρα, που έχουν στόχο  την ανάσχεση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, εκ των πραγμάτων, δημιουργούν ψυχοπαθολογικές καταστάσεις.  Απαγορεύεται η αγκαλιά, το άγγιγμα, το φιλί, η χειραψία, η εγγύτητα, η συνύπαρξη σε  απόσταση μεγαλύτερη από 2 μ., ακόμη και με τον (την) σύντροφό μας. Αυτά δεν είναι φυσιολογικά... Καλούμαστε να οργανώσουμε τη ζωή μας, σε ένα καθεστώς αυτοαπομόνωσης για τους περισσοτέρους και απόκοινωνικοποίησης. Και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο...  Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά αρκετές  κατηγορίες ανθρώπων, λόγω του αρρωστημένου κλίματος (περιορισμός, φόβος, πανικός) είναι πιο ευάλωτες στην εμφάνιση  πιθανών ψυχολογικών διαταραχών,  όπως αύξηση των επιπέδων του στρες, αϋπνία, συναισθηματική εξάντληση, κατάθλιψη, υπερκατανάλωση αλκοόλ, αντικοινωνική συμπεριφορά, απομόνωση, ενδοοικογενειακή βία, μείωση σεξουαλικής επιθυμίας, χωρισμοί, διαζύγια...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί