Θέλω να είμαι ειλικρινής, έρχονται δύσκολα...

Δεν είναι σωστό να ωραιοποιούμε την πραγματικότητα. Η Αλήθεια είναι ότι μπαίνουμε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, για όλους. Η έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού και τα περιοριστικά μέτρα που επιβάλλονται,  για την αναχαίτιση της διασποράς του ιού, έχουν  εξοντωτικές συνέπειες στο σύστημα Υγείας , στην οικονομία,  στην κοινωνία,  στην ατομική ψυχολογία. Ζούμε μια πρωτοφανή περιπέτεια, που κανείς δεν ξέρει πως και πότε θα τελειώσει... Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πως θα είναι η επόμενη μέρα. Και πότε θα έλθει αυτή η επομένη μέρα, δηλαδή η μέρα, που ο covid-19 με τις μεταλλάξεις του και τις συνέπειές του, θα είναι απλά, μια εφιαλτική  ανάμνηση.

Σε αυτές τις ιδιαίτερες περιπτώσεις,  χρειάζεται ψυχραιμία και ένα πνεύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Ανθρωπιά...

Θέλω να είμαι ειλικρινής, έρχονται δύσκολα... Αλλά, δεν θα πρέπει να γίνουμε παθητικοί  δεκτές μιας αφύσικης κατάστασης. Θα πρέπει  να μείνουμε όρθιοι , αγωνιστές της Ζωής. Θα  πρέπει  εμπράκτως να δείξουμε αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, στον γείτονα, στο φίλο, στον συνάδελφο. Κανείς δεν πρέπει να μείνει ή να νιώθει μόνος. Πρέπει,  να μάθουμε να μοιραζόμαστε, να προσφέρουμε  με χαμόγελο και να ακούμε, να ακούμε, όχι μόνο τις κραυγές, αλλά και  τι μας ψιθυρίζει  ο άλλος, όποιος και να είναι αυτός, ο άλλος! Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και η σιωπή είναι αρκετά εύγλωττη.  

   Τα περιοριστικά μέτρα, που έχουν στόχο  την ανάσχεση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, εκ των πραγμάτων, δημιουργούν ψυχοπαθολογικές καταστάσεις.  Απαγορεύεται η αγκαλιά, το άγγιγμα, το φιλί, η χειραψία, η εγγύτητα, η συνύπαρξη σε  απόσταση μεγαλύτερη από 2 μ., ακόμη και με τον (την) σύντροφό μας. Αυτά δεν είναι φυσιολογικά... Καλούμαστε να οργανώσουμε τη ζωή μας, σε ένα καθεστώς αυτοαπομόνωσης για τους περισσοτέρους και απόκοινωνικοποίησης. Και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο...  Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά αρκετές  κατηγορίες ανθρώπων, λόγω του αρρωστημένου κλίματος (περιορισμός, φόβος, πανικός) είναι πιο ευάλωτες στην εμφάνιση  πιθανών ψυχολογικών διαταραχών,  όπως αύξηση των επιπέδων του στρες, αϋπνία, συναισθηματική εξάντληση, κατάθλιψη, υπερκατανάλωση αλκοόλ, αντικοινωνική συμπεριφορά, απομόνωση, ενδοοικογενειακή βία, μείωση σεξουαλικής επιθυμίας, χωρισμοί, διαζύγια...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ