Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ό,τι χρειάζεται βία για να διατηρηθεί, είναι καταδικασμένο( (Henry Miller)

 

Πρώτα να συμφωνήσουμε στα βασικά. Η ΒΊΑ, είναι ανήθικη, αποκρουστική , απαράδεκτη. Η ΒΙΑ του τραμπούκου, του αληταρά, του μπαχαλάκια, του ανεκπαίδευτου αστυνομικού. Απερίφραστα καταδικαστέα. Ομοίως καταδικαστέα είναι και η λεκτική βία και η επαγγελματική βία και η σεξουαλική βία, των ανίκανων και μισαλλόδοξων εγκαθέτων της κομματοκρατίας της εκάστοτε Κυβέρνησης, των διορισμένων, Γενικών Γραμματέων , Γενικών ΔΙΕΥΘΥΝΤΏΝ, Διευθυντών, στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, που βλέπουν τους εργαζόμενους ως κομματικούς αντιπάλους και μεριμνούν να περνάνε καλά και να αμείβονται πλουσιοπάροχα τα δικά τους παιδιά,  που είναι προφανώς και οι ΑΡΊΣΤΟΥ. Εξίσου αποκρουστική είναι και η βία, η βία της Κυβερνητικής εξουσίας,  που διχάζει το Λαό και που γεννά κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, που προκαλεί ανεργία, φτωχοποίηση και δεν σέβεται την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Τα θλιβερά, από κάθε άποψη επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, αποτελούν και μία υπενθύμιση,  ότι η βία προκαλεί τη βία. Και κυρίως,  ότι μέσω λαϊκών αντιδράσεων, βρίσκει διέξοδο η συσσωρευμένη και δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών, που λοιδορούν συστηματικά τα συστημικά ΜΜΕ και που υπονομεύουν, τα κόμματα,  όταν προσπαθούν να αξιοποιήσουν κομματικά την  λαϊκή αντίδραση.  

Ο κομματισμός και ιδίως ο  κυβερνητικός κομματισμός, διχάζει και  οδηγεί στη φαυλότητα και επιβάλει την αναξιοκρατία, που δημιουργεί ανθρώπινα ράκη, που ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο, «ελευθερώνοντας» χώρο και υψηλά αμειβόμενες θέσεις για τον κομματικό στρατό . Η  Κυβερνητική εξουσία (κάθε Κυβέρνησης),  που ανενδοίαστα υποθάλπει την κομματοκρατία, έχει καίριες ευθύνες για την δημιουργία έκρυθμων κοινωνικών εντάσεων , όταν νομοθετεί και ποδοπατά αναφαίρετα ατομικά δικαιώματα, Συνταγματικώς κατοχυρωμένα, των Πολιτών, που δικαιούνται να ζουν σε μια ευνομούμενη Πολιτεία με Ασφάλεια και Αξιοπρέπεια. Και ναι είναι πηγή κοινωνικής ανωμαλίας, όταν σε μια χώρα με περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους, με μέση σύνταξη 670 ευρώ, όσα παίρνει και ο πρωτοδιόριστος εκπαιδευτικός, οι διορισμένοι κομματικοί του δημόσιου και ευρύτεροι δημόσιου τομέα να αμείβονται από 2.500 ευρώ και άνω ...

  Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί