ΚΥΠΡΟΣ 20 Ι0ΥΛΙΟΥ 1974: Η Θλιβερή επέτειος για τον Ελληνισμό και η κάθοδος του Τ. Ερντογάν στα κατεχόμενα άρθρο του Χρήστου Καπούτση

 

Η κάθοδος του Προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν  στα κατεχόμενα Κυπριακά εδάφη (19-20 Ιουλίου) προκειμένου να συμμετάσχει στις «φιέστες»  που οργανώνει το ψευδοκράτος, για την επέτειο της παράνομης τουρκικής στρατιωτικής εισβολής στη Μεγαλόνησο, αναμένεται να συνοδευτεί και με εξαγγελίες, που  θα στηρίζονται στα αποτελέσματα της εισβολής  και κατοχής του 1974.   Η πολιτική  επιλογή του Τ. Ερντογάν είναι η ισχυροποίηση της άποψης ότι η λύση του Κυπριακού μπορεί να είναι εφικτή εφόσον ενταχθεί στη λογική των δύο κρατών στο πλαίσιο της Συνομοσπονδίας. Στην περίπτωση αυτή, η Κυπριακή Δημοκρατία θα απολέσει την υπόστασή της ως υποκειμένου διεθνούς δικαίου, μετατρεπόμενη από ανεξάρτητη κρατική οντότητα, σε ένα συνιστών κρατίδιο της Κυπριακής Συνομοσπονδίας.  Ουσιαστικά, ο πυρήνας της επιλογής του Τούρκου Προέδρου, είναι ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου (πολιτικά και στρατιωτικά), ως γεωπολιτικού χώρου και αυτό, είτε λυθεί,  είτε δεν λυθεί το Κυπριακό.  Η ελληνική και  ελληνοκυπριακή ηγεσία, αλλά και η Ε.Ε., απορρίπτουν την τουρκική πρόταση των δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο. «Δεν υπάρχει “λύση δύο κρατών” στην Κύπρο. Η λύση του Κυπριακού είναι η ενοποίηση της Νήσου. Όλα τα άλλα δεν συνιστούν λύση. Είναι αντίθετα στο Διεθνές Δίκαιο», ξεκαθάρισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, σε συνέντευξή του στην αραβική διεθνή εφημερίδα «Asharq Al Aswat».

 Η Τουρκία, όχι μόνο δεν συζητά καν το ενδεχόμενο αποχώρησης έστω και ενός τούρκου στρατιώτη από τα κατεχόμενα (περίπου 40 χιλιάδες αριθμεί η κατοχική δύναμη), αλλά κατά την  επίσκεψή του ο Τ. Ερντογάν  σχεδιάζει να εγκαινιάσει την αεροπορική βάση στο Λευκόνοικο, όπου έχουν ήδη μεταφέρει μη επανδρωμένα  στρατιωτικά αεροσκάφη drones , ενώ  στο πρόγραμμα είναι και η μεταστάθμευση τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών F-16.

Σχετικά με την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, συγκλίνουσες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Τ. Ερντογάν θα προχωρήσει  στον αποχαρακτηρισμό τμήματος της περιοχής, δηλαδή από στρατιωτική ζώνη σε κατοικήσιμη περιοχή και θα καλέσει τους ελληνοκυπρίους ιδιοκτήτες περιουσιών  να κάνουν αίτηση για αποζημίωση  στην  λεγόμενη Επιτροπή Αποζημιώσεων του κατοχικού ψευδοκράτους. Πιθανολογείται ακόμη,  ότι θα καλέσει τους ελληνοκύπριους να επιστρέψουν, άλλα κάτω από τη νομοθεσία και τις όποιες εξουσίες του ψευδοκράτους (δηλαδή, αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους και συνεπώς, δικαίωση της τουρκικής εισβολής και κατοχής από τα θύματα της εισβολής τους ελληνοκυπρίους!!!).   Βέβαια,   το ψήφισμα 550 του 1984, του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, χαρακτηρίζει απαράδεκτες, οποιεσδήποτε απόπειρες εποικισμού των Βαρωσίων και  ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά αυτά είναι απλά «λεπτομέρειες» για ένα κράτος, που δεν αποτελεί υπόδειγμα σεβασμού του Διεθνούς Διακαίου και της οριοθετημένης  διεθνούς νομιμότητας.  Η Κυπριακή Δημοκρατία ίσως θα έπρεπε να είχε κάνει ήδη  προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας με μόνιμη και σταθερή τη θέση, το Συμβούλιο να πάρει μέτρα εφαρμογής των δικών του Ψηφισμάτων  για την περίκλειστη Αμμόχωστο. 

Επίσης, ο Τ. Ερντογάν θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει, την  παράνομη καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ανακοινώνοντας παράλληλα την συνέχιση των υποθαλασσίων ερευνών και  θα συνδέσει   την όποια λύση ή και μη λύση του Κυπριακού,  με την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου.

 

  η αιτία και οι ευθύνες

Επισημαίνουμε, ότι η αιτία γι’ αυτή τη μεγάλη εθνική καταστροφή, που αναμφίβολα αποτελεί το Κυπριακό,  ήταν , αφενός ο  προδοτικός ρόλος της Χούντας των Συνταγματαρχών, αλλά και αφετέρου, τα ολέθρια λάθη των Κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης.  Οι κυβερνήσεις Αθήνας και  Λευκωσίας ανέχτηκαν  ένα κορυφαίο διεθνές πρόβλημα στρατιωτικής  εισβολής και παράνομης κατοχής, να εξελιχτεί  σε ένα διμερές εσωτερικό (διακοινοτικό) πρόβλημα. Η πολιτική τους ευθύνη είναι μεγάλη.... Και να μην εξαιρέσουμε τον διεθνή παράγοντα , όπως  τον  υπονομευτικό  ρόλο της Βρετανίας, με τον επίμονο στόχο της για την διαίρεση του νησιού, ούτε φυσικά τον «σκοτεινό» ρόλο της αμερικανικής διπλωματίας (Χ. Κίσιγκερ) στα γεγονότα του καλοκαιριού (Ιούλιος- Αύγουστος) του 1974 στην Κύπρο. Αποτέλεσμα; Ένα ανεξάρτητο κράτος- μέλος του ΟΗΕ, η Κυπριακή Δημοκρατία, επίσης  ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σήμερα, ένα  μεγάλο τμήμα του εδάφους του  να κατέχεται  παρανόμως και  επί 47 έτη,  από μια χώρα, την Τουρκία,  η οποία όμως συνεργάζεται στενά με τον ηγετικό πυρήνα  της Ε.Ε. και διαπραγματεύεται και φιλοδοξεί , να γίνει μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Ε.Ε., μπόρεσαν ή δεν θέλησαν,  να περιορίσουν τα αναθεωρητικά σχέδια της Άγκυρας.  Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας δεν περιορίζεται μόνο στη Κύπρο,  αλλά συμπεριλαμβάνει το Αιγαίο και τη Θράκη.  Η εμμονή της Τουρκίας στην αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου, είναι δηλωτική των τουρκικών προθέσεων σε βάρος νόμιμων ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.