Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στον ΟΗΕ προσέφυγε η Τουρκία αμφισβητώντας ελληνικό έδαφος · Μεθοδευμένη, συστηματική και επιθετική, παραμένει η Στρατηγική της Τουρκίας και στην ανατολή του 2022, έναντι της Ελλάδας. του Χρήστου Καπούτση

Μακριά από τις Συμπληγάδες του αισιόδοξου εφησυχασμού και του φανφαρονισμού των υπερπατριωτών, θα πρέπει με ευθύνη, πολιτική ηγεσία και πολίτες, να αξιολογήσουμε και να αντιμετωπίσουμε με ομοψυχία  την σοβαρή, για τα εθνικά μας συμφέροντα,  απειλή της Τουρκίας, που εκδηλώνεται, σε ένα εύθραυστο και σύνθετο διεθνές περιβάλλον. Να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν αδίσταχτο και συγκρουσιακό γείτονα, που μάλιστα αμφισβήτησε στον ΟΗΕ ελληνικό έδαφος (μέσω της πίεσης για αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών στο Ανατολικό αιγαίο)!  Το περίφημο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο με το οποίο παραβιάζονται κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, παραμένει ενεργό στα πλαίσια του ΟΗΕ, παρά τα ευχολόγια της ακύρωσής του. Στην Κύπρο, ο ατιμώρητος τουρκικός μαξιμαλισμός, έδωσε τη δική του  «λύση» στα Βαρώσια, που αποτελεί το προοίμιο του εκτουρκισμού της Αμμοχώστου, κατά παρέκκλιση κάθε εννοίας της Διεθνούς νομιμότητας. Το κρίσιμο είναι, σε αυτή την διεθνοπολιτική συγκυρία, να μην παραμείνουμε παθητικοί θεατές στην τουρκική παραβατικότητα, διότι, ενυπάρχει ο κίνδυνος να παγιωθούν οι έκνομες τουρκικές αξιώσεις ως «συζητήσιμα» τουρκικά αιτήματα. Η παρακολούθηση και καταγραφή των τουρκικών πρωτοβουλιών, χωρίς ισοδύναμη ελληνική αντίδραση, είναι πιθανόν, να «δικαιώσει» την Τουρκία στον ιστορικό χρόνο.  

 

Το Καστελόριζο

 

Το Καστελόριζο, δέχεται την αφύσικη λεκτική πίεση των δηλώσεων τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων, όπως του Χ. Ακάρ και του Μ. Τσαβούσογλου.

Μεθοδευμένη, συστηματική και  επιθετική,  παραμένει η Στρατηγική της Τουρκίας και  στην ανατολή του 2022, έναντι της Ελλάδας.

Διακηρυγμένος στόχος η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών και βραχονησίδων  του Ανατολικού Αιγαίου, που σαφώς υποκρύπτει, την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας. Είναι η καινοφανής θεωρία της τουρκικής διπλωματίας περί «γκρίζων ζωνών» στο  Αιγαίο, δηλαδή και επί της ουσίας , το υφιστάμενο νομικό και κυριαρχικό καθεστώς στο Αιγαίο, κατά την τουρκική εκδοχή, τελεί υπό διαρκή αναθεώρηση και απειλή, είτε μέσω της διπλωματικής οδού ή της στρατιωτικής.

  Είναι χαρακτηριστικό ότι, το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας δημοσίευσε προκλητικό βίντεο,  που είναι απειλητικό για  το Καστελλόριζο. Το βίντεο που αναρτήθηκε στον επίσημο λογαριασμό του υπουργείου στο Twitter αρχικά δείχνει τις δηλώσεις του Χουλουσί Ακάρ στις 24 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τις οποίες το Καστελλόριζο βρίσκεται σε απόσταση 1.950 μέτρων από την Τουρκία. Και επισημαίνει, ότι  «οι σπουδαστές της Τουρκικής Ακαδημίας Πολέμου μπορούν να φτάσουν εκεί κολυμπώντας»!

Η Τουρκία, αμφισβητεί ευθέως, ότι το Καστελόριζο διαθέτει και υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Α0Ζ). Θέμα λελυμένο με όρους διεθνούς Δικαίου, καθότι, η Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, (UNCLOS 1982)  κατέληξε το 1982 στο Montego Bay σε ένα ενιαίο και συνεκτικό νομικό πλαίσιο,  που θέτει κανόνες στην χρήση των θαλασσών και των ωκεανών, για όλα τα συναφή θέματα που αφορούν  τον ωκεάνιο πλούτο και την αξιοποίηση των υποθαλάσσιων ορυκτών κοιτασμάτων.  Σύμφωνα με αυτό, τα νησιά και οι κατοικημένες νησίδες , όπως το Καστελόριζο, διαθέτουν ΑΟΖ. Επίσης, ο Υπουργός Άμυνας ης Τουρκίας, σχολιάζοντας την ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με νέα οπλικά συστήματα, όπως σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη και Φρεγάτες,  επεσήμανε ότι «οι έλληνες κάνουν  επίδειξη εξοπλισμού, ώστε να αποκτήσουν  υπεροχή απέναντι στην Τουρκία. Ας το καταλάβουν, είναι μάταιος κόπος». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο  Ντεβλέτ Μπαχτσελί, πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης της Τουρκίας και κυβερνητικός εταίρος του Τ. Ερντογάν, που  δήλωσε ότι, «Το Αιγαίο ή θα είναι θάλασσα ειρήνης ή το τουρκικό έθνος ξέρει πώς να υπογράψει άλλη μια νίκη». Βέβαια οι δηλώσεις οποιουδήποτε  εθνικιστή ηγέτη, οιασδήποτε χώρας, μικρή αξία έχουν, αφού τις περισσότερες φορές, δεν είναι συμβατές με την διεθνή πραγματικότητα, αλλά και δεν υπόκεινται και στον έλεγχο των κανόνων της Λογικής.  

Ενδεικτικό της κλιμακούμενης έντασης της Τουρκίας, είναι και οι υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος (σε νησιά, όπως η ΡΩ και η Νίσυρος, αλλά  και βραχονησίδες) από τουρκικά UAV, δηλαδή μη επανδρωμένα  μαχητικά αεροσκάφη  Bayraktar TB2.

Ασφαλώς και το ζήτημα της αμυντικής  θωράκισης της χώρας, απέναντι στην επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, αποτελεί,  μια από τις κυριότερες προκλήσεις που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Η χώρα έχει εισέλθει σε τροχιά επανεξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, που θα αποδώσει πλήρως από το 2025 και μετά. Ωστόσο,  είναι πιθανόν ή μάλλον δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, σε  αυτό το ενδιάμεσο διάστημα να επιχειρήσει  η Τουρκία, κάποια τυχοδιωκτική ενέργεια, σε κάποιο από τα μικρά ελληνικά νησιά ή βραχονησίδες , ώστε να επιβάλει τον διάλογο, συνολικά,  για το κυριαρχικό καθεστώς στο Αιγαίο .

 

Κλιμάκωση των προκλήσεων

 

Ο στρατιωτικός επεκτατισμός που επιλέγεται, από το σύστημα εξουσίας του Τ. Ερντογάν, έχει τη σθεναρή υποστήριξη της στρατιωτικής και πολιτικής γραφειοκρατίας και την αποδοχή από το σύνολο σχεδόν των κομμάτων της αντιπολίτευσης.  Χαρακτηριστικό  παράδειγμα το νεοοθωμανικό όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που εκφράζει τους  επεκτατικούς στόχους της Άγκυρας  στο Αιγαίο και την  Ανατολική Μεσόγειο, έχει την υποστήριξη, εκτός  από το εθνικιστικό  κίνημα των «Γκρίζων  Λύκων» και  από το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης το  «Λαϊκό κόμμα» του Κ. Κιλιτσνταρογλου, το πάλαι  ποτέ πανίσχυρο κόμμα των Κεμαλιστών , που κατατρόπωσε εκλογικά ο Τ. Ερντογάν. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας  Τ. Ερντογάν , είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει την προκλητική και επιθετική συμπεριφορά του έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου και το 2022, αφού θα προετοιμάζεται για τις κρίσιμες προεδρικές εκλογές του 2023. Η Ελλάδα και  η Κύπρος , θα πρέπει να είναι έτοιμες να δεχτούν την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας,  που ίσως, για λόγους «εσωτερικής  κατανάλωσης»,  να αγγίξει τα άκρα. Η απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας από την Τουρκία, πιθανό να γίνει πραγματικότητα. 

 

Ανήκει η Τουρκία στη Δύση;

 

Το αν η Τουρκία θα είναι ή όχι, ο Στρατηγικός εταίρος της Δύσης, θα εξαρτηθεί, εν πολλοίς, από την εξέλιξη της αντιφατικής σχέσης της Τουρκίας με τη Ρωσία. Η αντιφατικότητα  προσδιορίζεται από  την συνεργασία και την αντιπαλότητα σε μια σειρά από θέματα που εκτείνονται, από την αμυντική συνεργασία και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς (S-400), μέχρι την αντιπαλότητα στην Συρία, τη Λιβύη, το Καύκασο και την Ουκρανία. Η Μόσχα έχει ενοχληθεί σφόδρα, από την απόφαση της Άγκυρας να πουλήσει μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη  Bayraktar TB2 στην Ουκρανία, που ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν, προκειμένου να  πλήξουν ζωτικής σημασίας περιοχή  στην ανατολική Ουκρανία που ελέγχεται από αυτονομιστές οι οποίοι υποστηρίζονται από τη Ρωσία.  Πάντως, και στις δυο περιπτώσεις, δηλαδή είτε έχουμε «πάγωμα»  των σχέσεων της Δύσης με την Τουρκία,  είτε αναθέρμανση, το αποτύπωμα θα είναι «βαρύ» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Επιπροσθέτως, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ισχυρές διμερείς , τριμερείς και πολυμερείς αμυντικές συμμαχίες (ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτος, ΗΑΕ, Κύπρος,  Ελλάδα), που εκτός των άλλων περιείχαν και την παράμετρο της ανάσχεσης της Τουρκικής αυθαιρεσίας στην Αν. Μεσόγειο,  δεν έχουν αποδώσει τα προσδοκώμενα οφέλη σε σχέση με τα εθνικά μας συμφέροντα. Όμως, ενώ η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, η τουρκική διπλωματία έχει αναλάβει  πρωτοβουλίες εξομάλυνσης των σχέσεών της,  με τα ΗΑΕ, με την Αίγυπτο, το Ισραήλ ,  την Σαουδική Αραβία, το Ιράν και με διάφορα ισλαμικά κινήματα.

Η Ελληνική διπλωματία θα πρέπει να ενεργοποιηθεί,  ώστε αυτή η τουρκική κινητικότητα να μην αποβεί σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί