Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Δυστυχώς, δεν δικάζονται ΟΛΟΙ οι εγκληματίες πολέμου»! Χ.Καπούτσης

«Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές» (Ναπολέων Βοναπάρτης)… Και όχι μόνο η Ιστορία. Οι νικητές των πολέμων, συστήνουν και διεθνή Δικαστήρια,  όπου δικάζονται και καταδικάζονται οι αντίπαλοί τους, ως εγκληματίες πολέμου. Οι νικητές (αιματοβαμμένες οι νίκες τους) αυτοανακηρύσσονται αθώοι, αυτοαναγορεύονται σε  υπερασπιστές  του Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ανεξάρτητα αν οι «ανθρωπιστικοί» βομβαρδισμοί τους (δήλωση Μπιλ Κλίντον),  κατέστρεψαν μια χώρα θανατώνοντας χιλιάδας άμαχους πολίτες, όπως για παράδειγμα στην Γιουγκοσλαβία.  Καταδικάστηκαν οι Σέρβοι και οι σερβοβόσνιοι  ηγέτες από το Διεθνές Δικαστήριο και πέθαναν στις φυλακές,  επειδή με τις πολιτικές επιλογές τους σκόρπισαν  το θάνατο , τον όλεθρο και την καταστροφή, ενώ οι αλβανοκοσοβαροι και οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι κατσαπλιάδες (η λέξη «κατσαπλιάς» ετυμολογικά  έχει την ρίζα της στην, αλβανικής προελεύσεως, λέξη «πλιάτσικο»),  έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί  και Πρόεδροι Δημοκρατίας (Κόσσοβο),   ίσως επειδή «ράντιζαν» τους αντιπάλους τους και τα γυναικόπαιδα με  … «αγιασμό»!

Στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974, οι Τούρκοι εισβολείς διέπραξαν αποδεδειγμένα εγκλήματα πολέμου. Ποιο Διεθνές Δικαστήριο τους δίκασε; αλλά, δυστυχώς, δεν δικάζονται ΟΛΟΙ οι εγκληματίες πολέμου! Εξαιρούνται οι νικητές …

Στην Ουκρανία έχουμε σε πλήρη εξέλιξη έναν φρικτό πόλεμο. Ακόμη δεν γνωρίζουμε ποιος θα είναι ο νικητής στο Πεδίο των Μαχών, δηλαδή δεν γνωρίζουμε τον συγγραφέα της Ιστορίας. Γνωρίζουμε όμως,  ότι έχει ηττηθεί κατά κράτος ο Άνθρωπος, ο ανθρωπισμός, ο Humanismus και έχει κλονιστεί η πίστη στην ιδέα και αξία του ανθρώπου,  ως ελεύθερης ύπαρξης, που έχει δικαίωμα να ζήσει, να χαρεί να δημιουργήσει στο τόπο του. Η απόλυτη συμπαράστασή μας στα θύματα της ρωσικής εισβολής,  είναι αδιαπραγμάτευτη και κυρίως ανυπόκριτη …

Η πόλη Bucha στην Ουκρανία,  είναι η νέα Γκουέρνικα της εποχής μας;  που αναμένει τον δικό της ΠΙΚΑΣΟ, να απαθανατίσει, την φρίκη των αποτελεσμάτων του βομβαρδισμού αμάχων; ή μήπως είναι, μια ακόμη εικονική πραγματικότητα, μια προπαγάνδα,  όπως επιμένει το υπουργείο Άμυνας  της Ρωσίας; την Αλήθεια την γνωρίζουν τα θύματα και οι επιζήσαντες κάτοικοι της βομβαρδισμένης ουκρανικής πόλης.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί