Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το δημοσιονομικό έλλειμμα, είναι ευθέως ανάλογο με την ελλειμματική διπλωματία!


Αυτή η χρονική περίοδος που διανύουμε, είναι μεταβατική σε πολλούς τομείς.
 Υπάρχουν έντονες διεργασίες στην αγορά, την οικονομία, στην κοινωνία και εκπεφρασμένη είναι πλέον η αμφισβήτηση της πολιτικής, όπως αυτή ασκείται από τα στελέχη των κομματικών θερμοκηπίων.
Είναι βέβαιο, ότι κυοφορούνται συναρπαστικές εξελίξεις. Είναι σαφές, ότι διαμορφώνονται νέα κοινωνικά, οικονομικά  και πολιτικά δεδομένα, σε τοπικό , περιφερικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή στην οποία ανήκει και η Ελλάδα,  που περιλαμβάνει,  την Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, τη Μέση και Εγγύς Ανατολή, χαρακτηρίζεται από σφοδρές συγκρούσεις (εθνοτικές, στρατιωτικές, πολιτικές, θρησκευτικές, εθνικοαπελευθερωτικές, οικονομικές και  ενεργειακές) , αλλά και από οικονομική δυσπραγία («άγρια»  εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές των ενεργειακών πόρων). Όμως αυτοί είναι οι  πολιτικοί παράμετροι,  που «παράγουν» ανασφάλεια και περιφερειακή αστάθεια. Και πρέπει , σε αυτό το ασταθές περιβάλλον να επιβιώσουμε, ως  κράτος και ως Έθνος .


                             *******
Σε αυτή λοιπόν τη ταραγμένη και ασταθή περιοχή, μεγάλες Δυνάμεις  όπως, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ε.Ε., το Ισραήλ, η Ρωσία, η Κίνα, το ΝΑΤΟ , αλλά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, όπως οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι, και ακόμη,  διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως οι Ταλιμπάν και η ΑΛ-ΚΑΙΝΤΑ,  ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΊ, συμπλέκονται  ασύμμετρα και διαμορφώνουν ένα  έντονα συγκρουσιακό περιβάλλον. 
Το διακύβευμα είναι ο έλεγχος της   τροφοδοσίας των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κρατών, με ενέργεια (πετρέλαιο και φυσικό αέριο).

Η Ελλάδα, είναι μια χώρα που αποτελεί τη γέφυρα  της Ευρώπης και γενικά της Δυτικής Συμμαχίας (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) με την παραπάνω πιο ταραγμένη περιοχή του Πλανήτη.
Μπορεί η Ελλάδα να γίνει ασφαλής ενεργειακός διαμετακομιστικός κόμβος, αν επιτύχει τη διέλευση  των δικτύων μεταφοράς ενεργείας από τον ελληνικό γεωγραφικό χώρο. Είτε αυτά είναι ρωσικών, είτε είναι αμερικανο-ευρωπαϊκών συμφερόντων.


                                      ************
Αλλά για να μπορέσει η Ελληνική Κυβέρνηση , να έχει ενεργό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις στην ευρύτερη  γεωγραφική  περιοχή μας και μάλιστα από θέση ισχύος, θα πρέπει να ξεπεράσει τα σοβαρά οικονομικά της προβλήματα και να αποτρέψει δυσάρεστες εξελίξεις στα ανοιχτά εθνικά μας θέματα. 
Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι τα δημοσιονομικά μεγέθη και γενικά η οικονομική κατάσταση της χώρας, επηρεάζουν σοβαρά την πορεία των Εθνικών μας θεμάτων.
Το δημοσιονομικό  έλλειμμα,  είναι ευθέως ανάλογο με την ελλειμματική  διπλωματία! 


              ****************************88
                                              Εξωτερική πολιτική και αμυντικές δαπάνες

Η αμυντική  και η εξωτερική πολιτική αποτελούν τις βασικές συνιστώσες της Εθνικής Στρατηγικής, που προσδιορίζεται από τον πρωθυπουργό και το ΚΥΣΕΑ.
Η αμυντική πολιτική αποτελεί το συμπλήρωμα της εξωτερικής πολιτικής και αντιστρόφως.
Ισχυρή άμυνα,  που στηρίζεται σε άρτια εξοπλισμένες και άριστα εκπαιδευμένες Ένοπλες Δυνάμεις,  αποτελεί το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό μέσο της διπλωματίας.

Αν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις  δεν διαθέτουν  την αναγκαία αποτρεπτική ισχύ, τότε είναι  μεγάλη η πρόκληση για την  Τουρκία, να περάσει στη φάση της υλοποίησης των επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Ελλάδας.
Και ακόμη, μπορεί η Ελλάδα, αν διαθέτει πολυδιάστατη διπλωματία και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις,  να καταστεί ο πλέον φερέγγυος παραγωγός ασφάλειας και ειρήνης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου  και των Βαλκανίων.
Τα φληναφήματα περί «μερίσματος ειρήνης» και μειώσεως των εξοπλιστικών δαπανών ,  ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για κοινωνική πολιτική,  υπονομεύουν ευθέως την αμυντική θωράκιση της χώρας,  ενθαρρύνουν την επιθετική πολιτική της Τουρκίας και αποδυναμώνουν το βασικό έρεισμα της Διπλωματίας μας.
 ΞΕΚΑΘΑΡΑ. Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις εγγυώνται την Ειρήνη και την Ασφάλεια του Ελληνικού Λαού. ΚΑΙ ενισχύουν το διεθνές κύρος της χώρας.
                                 

Σχόλια

  1. Χρήστο τοποθετείς το θέμα στην σωστή βάση. Αυτό όμως δεν συμφέρει σε κάποιους και γι΄αυτό το αποσιωπούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα