Αναλύοντας τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ για το Σκοπιανό

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

 Η συμφωνία για το Σκοπιανό (ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ), δεν είναι απλά προβληματική, αλλά πρέπει να προβληματίζει και  για το μέλλον της Βαλκανικής. Η «παρούσα» στην πανηγυρική τελετή στις Πρέσπες,  Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Φεντερίκα Μογκερίνι, κάνει λόγο , για μια «ιστορική ημέρα για τα Βαλκάνια και την Ευρώπη», σε ανάρτησή της στην προσωπική της ιστοσελίδα και στο Twitter.

Οι πιέσεις από παράγοντες της Δυτικής Συμμαχίας    (ΗΠΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ –ΝΑΤΟ-Ε.Ε.), προς τους δυο Πρωθυπουργούς Α. Τσίπρα και Ζ. Ζάεφ, ήταν ασφυκτικές, διότι αντιλήφθησαν σωστά, ότι είναι και οι δυο εξίσου πρόθυμοι πολιτικοί ηγέτες  να υποχωρήσουν από τις πάγιες Εθνικές θέσεις τους, ώστε να κλείσει η εκκρεμότητα του ονοματολογικού,  ουσιαστικά να αρθεί ένα σοβαρό εμπόδιο, που δεν επέτρεπε την ένταξη  της  FYROM (τώρα Βόρεια Μακεδονία), στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. και μάλιστα, χωρίς να πολυενδιαφέρονται ποια θα είναι η λύση και πόσο αυτή, θα είναι αποδεκτή και από  τους δυο Λαούς. Η συμφωνία Τσίπρα- Ζαεφ, δεν είναι το αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης δυο ανεξάρτητων κρατών, αλλά το υποχρεωτικό «διαβατήριο»,  για την προώθηση αμερικανονατοϊκών και Γερμανικών Στρατηγικών σχεδίων για τα Βαλκάνια.  Μάλιστα οι πιέσεις των αμερικανών για άμεση λύση του Σκοπιανού συνδυάστηκαν  και από γερμανικές  υποσχέσεις για ελάφρυνση του χρέους!!! Είναι το οικονομικό «κόστος» της συμφωνίας Τσίπρα –Ζαεφ ...  Ακόμη και ο αδίστακτος κερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος , με άρθρο του στην εφημερίδα “New York Times” στηρίζει τη συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα και του Ζόραν Ζάεφ για το Σκοπιανό, αποθεώνοντας τους πρωθυπουργούς !!

Η Δυτική Συμμαχία (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για μια ουσιαστική λύση στο Σκοπιανό. Αυτό που κυρίως την ενδιέφερε ήταν και είναι,  το «σφράγισμα» των Βαλκανίων από την ρώσικη επιρροή. Από την άλλη πλευρά, δεν επιθυμούν λύση στο Σκοπιανό,  η Ρωσία  και  η Τουρκία, για «ομολογημένους» λόγους γεωπολιτικούς , πολιτισμικούς και γεωοικονομικούς. 

 Ένα από τα «αγκάθια» της συμφωνίας Τσίπρα- Ζάεφ, είναι ότι η γειτονική χώρα θα πάρει τώρα,  άμεσα,  πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Τι θα γίνει όμως, στην περίπτωση που οι Σκοπιανοί δεν τηρήσουν τα υπεσχημένα, είτε σκοπίμως , είτε για λόγους πολιτικής  αδυναμίας; Πως μπορεί να  αμυνθεί Ελλάδα;  Αν επιχειρήσει να εμποδίσει την δρομολογημένη πορεία  της FYROM (ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ)  σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., η Ελλάδα θα κατηγορηθεί από τους σύμμαχους μας , ότι υπαναχωρεί και δημιουργεί προβλήματα στην λειτουργία των συμμαχικών θεσμών.  Είναι βέβαιο ότι οι σύμμαχοι μας δεν θα επιτρέψουν στην Ελλάδα , σε οποιαδήποτε ελληνική Κυβέρνηση, να ακυρώσει την δρομολογημένη ένταξη της ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ στο ΝΑΤΟ, για κανένα απολύτως λόγο...

Το δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό αγκάθι της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ είναι ότι, υιοθετώντας η ελληνική πλευρά, αλλά  και η διεθνής κοινότητα τη χρήση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία», είναι δυνατόν, σε μια επομένη φάση δυναμικών γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην Βαλκανική, να υποστηριχθεί από ιμπεριαλιστικούς και εθνικιστικούς  κύκλους  , ότι υπάρχει και γεωγραφική περιοχή «Νότια Μακεδονία», αναπόσπαστο κομμάτι το μοναδικού διεθνώς  αναγνωρισμένου κράτους με το όνομα «Μακεδονία» και μάλιστα , με αναγνωρισμένη μακεδονική εθνότητα και γλώσσα! Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, η σύνθετη ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού για κάθε χρήση, δεν είναι εντελώς απορριπτέα λύση, όμως η αναγνώριση της ανύπαρκτης Μακεδονικής Εθνότητας και η εκχώρησή της στους Σκοπιανούς , είναι εντελώς απαράδεκτη υποχώρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Έχει ιδιαίτερη αξία το εξής περιστατικό. Η Ελλάδα, κατά την διάρκεια του «εμφυλίου» (2000-1) στην τότε  FYROM, είχε ενεργό ανάμειξη, με εντολή της Δύσης. Ενίσχυσε με στρατιωτικά μέσα τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας, τους Σλαβομακεδόνες, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους εναντίον των συμπατριωτών τους αλβανών  ανταρτών, που είχαν βάσεις εξόρμησης το γειτονικό Κόσσοβο και έκαναν εκτεταμένες επιχειρήσεις (ανταρτοπόλεμο)  στο Τέτοβο και  Κουμάνοβο, αλβανόφωνες περιοχές της FYROM .  Το αντάρτικο των αλβανών της π. Γ.Δ. Μακεδονίας  εξουδετερώθηκε, κυρίως χάριν στα ελληνικά ελικόπτερα ΧΙΟΥΙ και στα Τεθωρακισμένα οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού( ΤΟΜΠ «ΛΕΩΝΙΔΑΣ»), μαζί με τα πυρομαχικά και ανταλλακτικά τους,   που διέθεσε η Ελλάδα, ενώ σε ελληνικά στρατόπεδα εκπαιδεύτηκαν οι Σκοπιανοί,  που αποτέλεσαν και τα πληρώματα αυτών των μέσων!  Παραθέτω μια προσωπική μαρτυρία. «Το 2000-1 ήμουνα σε δημοσιογραφική αποστολή στα Σκόπια, για να καλύψω τον αιματηρό «εμφύλιο» Αλβανών- ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΌΝΩΝ (Σκοπιανών) για λογαριασμό του Ρ/Σ «ΑΘΗΝΑ 984» και της εφημερίδας «το ΠΑΡΟΝ» (ακούστηκαν και δημοσιεύτηκαν εκτεταμένα ρεπορτάζ). Είμαι στο ΤΕΤΟΒΟ, όπου από το πρωί μαίνονταν σφοδρές ένοπλες συγκρούσεις των κρατικών δυνάμεων της FYROM  και αντάρτικων Μονάδων αλβανών. Μετά το μεσημέρι προς μεγάλη μου έκπληξη, συμμετείχαν με επιτυχία ελικόπτερα ΧΙΟΥ, που κυριολεκτικά διέλυσαν τις ομάδες των αλβανών ανταρτών! Το βράδυ, στο Ξενοδοχείο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στην κεντρική πλατεία του ΤΕΤΟΒΟ, όπου έμεναν αρκετές δημοσιογραφικές αποστολές από ολόκληρο τον Κόσμο, μας επισκέφτηκε ο επικεφαλής των κρατικών δυνάμεων της FYROM. Του συστήθηκα και τον ρώτησα από που προμηθευτήκατε τα ελικόπτερα . Και μου απάντησε: «μας τα έδωσαν τα αδέλφια μας οι Έλληνες»! (σ.σ. 1.Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ΥΠΕΘΑ Α. Τσοχατζόπουλος, ΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου.2.  ο τότε Διοικητής της Ελληνικής Δύναμης Κοσσόβου (ΕΛΔΥΚΟ) Στρατηγός ε.α. Χρήστος Βαφειάδης, έγραψε: « Ήμουν το αναφερόμενο χρονικό διάστημα Δκτης της ΕΛΔΥΚΟ και απ οτι θυμάμαι δόθηκαν δυο Ε/Π Χιουι σαν δωρεά ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ,  χωρίς ελληνικά πληρώματα.!!»).

Και μία ματιά πως αντιμετώπισαν το Σκοπιανό τα ελληνικά πολιτικά κόμματα.

Η Δεξιά συντηρητική παράταξη, με τους πολιτικο-κομματικούς χειρισμούς της ηγεσίας της (Α. Σαμαράς, Κυρ. Μητσοτάκης, Φ. Γεννήματα και Στ. Θεοδωράκης) στο Μακεδονικό και με τη στάση της απέναντι στα συλλαλητήρια και την συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ, «ξεγυμνώθηκε» και έπεισε και τον πλέον καλοπροαίρετο , αλλά και συνάμα σκεπτόμενο ψηφοφόρο, ότι ο καιροσκοπισμός της Δεξιάς στο σύνολό της ως πολιτικο-κομματικός χώρος είναι βιωματικός,  ότι στόχος της είναι η κατάκτησης της Κυβερνητικής εξουσίας ως αυτοσκοπός,  η λαφυραγωγία της εξουσίας  κομματικό καθήκον  και ασφαλώς, το κομματικό και ατομικό συμφέρον, είναι αξιακά υπεράνω από το εθνικό και λαϊκό συμφέρον.  Είναι σαφές ότι στην νεοφιλελεύθερη Δεξιά της υποταγής στο διεθνές χρηματοπιστωτικό και τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα, ανήκει και το Κυβερνητικό συμπλέγματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), που με εκπληκτική ταχύτατα έμαθε να συμμορφώνεται προθύμως προς τις υποδείξεις της Δυτικής Συμμαχίας.

Αλλά και η Αριστερά, για δεκαετίες κατατρυχόμενη από το ιδεολόγημα,  ότι  οι διεκδικήσεις γειτονικών κρατών σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας, είναι στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και του ανταγωνισμού των κυρίαρχων αστικών τάξεων, χαρακτήριζε (κυρίως η ρεφορμιστική αριστερά) με «ευκολία», ακόμη και τις αυθόρμητες  λαϊκές ανησυχίες και εύλογες αντιδράσεις, ως «εθνικολαϊκιστικές» ή «εθνικιστικές» και «ακροδεξιές» εκδηλώσεις. Μάλιστα δε, είχε επικρατήσει η άποψη ότι, αναγνωρίζοντας δικαιώματα του αυτοπροσδιορισμού, χωρίς όρια και περιορισμούς , σε μειονότητες ή κρατικές οντότητες,  θα απαλλαγούμε από φαινόμενα αλυτρωτισμού και διεκδικητισμού σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Μια άποψη που εξοβέλισε η διεθνοπολιτική  πραγματικότητα.  Το γεωπολιτικό πλαίσιο είναι αυτό που επικαθορίζει την πολιτική και κοινωνική ζωή, γι’ αυτό ακριβώς, το κοινωνικό , λαϊκό και εθνικό συμφέρον, δεν διαμελίζονται,  αλλά αποτελούν ή πρέπει να συναποτελούν,  ενιαία έκφανση κάθε γνήσιου λαϊκού κινήματος.  

Και κάτι τελευταίο για γενικότερο προβληματισμό.  Στους κύκλους της «προοδευτικής»  διανόησης (οι γνωστοί δήθεν, οι εναπομείναντες μεταμφιεσμένοι εκσυγχρονιστές του αριστερού Σημίτη , οι αριστεροί της κονόμας της διαπλοκής, οι πολυθεσίτες πανεπιστημιακοί του κατεστημένου, οι κοσμοπολίτες, οι διεθνιστές του γλυκού νερού και οι ειρηνόφιλοι των διεφθαρμένων ΜΚΟ ) είχε επικρατήσει η άποψη ότι, αναγνωρίζοντας δικαιώματα του αυτοπροσδιορισμού, χωρίς όρια και περιορισμούς , σε διάφορες μειονότητες ή και κρατικές οντότητες, θα απαλλαγούμε από φαινόμενα αλυτρωτισμού και διεκδικητισμού σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και θα ζήσουμε ευημερώντας , σε ένα ειρηνικό διεθνές περιβάλλον. Αποδεικνύεται ότι η άποψη αυτή , με βάση τη σημερινή διεθνοπολιτική πραγματικότητα, είναι βλακώδης, κατά την επιεικέστερη εκδοχή ... μόνο που όσοι την υποστήριζαν έκαναν χρυσοπληρωμένες καριέρες!