Η τηλεφωνική επικοινωνία, του πρωθυπουργού Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο Ερντογάν, ενώ μαίνεται η κρίση στην λεκάνη της Μεσογείου, αποτελεί καταρχήν μια θετική εξέλιξη. Ασφαλώς, ο διάλογος και μάλιστα σε ισότιμη βάση υπεύθυνων ηγετών, είναι καλοδεχούμενος, όταν πρόκειται για γειτονικές χώρες ειδικά μάλιστα, όταν οι διμερείς σχέσεις ακολουθούν μια πορεία κλιμακούμενης έντασης. Η επικοινωνία τους, άλλωστε, αποτελεί πάγια επιθυμία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που διατείνονται, ότι θα πρέπει να εκτονωθεί η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μέσω διμερούς διαλόγου. Πιέζουν οι εταίροι μας για διάλογο Αθηνών-Άγκυρας, που από τη φύση του είναι ανισομερής. Ουσιαστικά, πιέζουν τον αδύναμο εταίρο, να υποχωρήσει και να δεχτεί, κάποιες από τις αξιώσεις του ισχυρότερου. Βέβαια, η ημίωρη συνομιλία των δύο ηγετών, δεν μπορεί να εκληφθεί ως λύση της δύσκολης εξίσωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ούτε καν αφετηρία προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης της κατάστασης, που έχει δημιουργήσει η Τουρκ
Δημοσιογράφος-Μαθηματικός