Χρήστος Καπούτσης

  ·      Το ΟΧΙ στους   τοκογλύφους   είναι συνυφασμένο με την ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους και την επιβίωση του Λαού. Άρθρο του Χρήστου Καπούτση   Κάθε πολιτική προσέγγιση και ανάλυση του βαθύτατα πολιτικού προβλήματος της Ελλάδας, είναι η αποδοχή του αδιαμφισβήτητου γεγονότος, ότι η χώρας μας βρίσκεται υπό ανελέητη κατοχή των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης της   οικονομίας (τοκογλυφικό κεφάλαιο, χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό σύστημα και   δυνάστες της ελεύθερης αγοράς). Συνεπώς, προέχει, η απελευθέρωση της χώρας από τους «θεσμικούς» κατακτητές,   τους τοκογλύφους – δανειστές και η διάσωση του φτωχοποιημένου ( σε ποσοστό 80%) Λαού, που ωθείται πλέον στην εξαθλίωση και μέσω των συστημικών ΜΜΕ και μνημονιακών πολιτικών κόμματων (ΤΡΟΙΚΑ εσωτερικού) στην απάθεια και   την υποδούλωση. Αναγκαία η παραπάνω υπενθύμιση, αλλά θα ήταν περιορισμένης, τοπικής εμβέλειας, αν δεν ήταν μέρος της μεγάλης εικόνας, των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών εξελίξεων παγκοσμίων διαστάσεω

Άρθρο Του Χρήστου Καπούτση Η αξιοποίηση της Στρατηγικής γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας, μέσω   μιας αναβαθμισμένης ελληνοαμερικανικής   διπλωματικής και στρατιωτικής συμφωνίας, φαίνεται να «κερδίζει»   έδαφος στις προτεραιότητες της   αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.    «Θα πρότεινα, ως ΗΠΑ,   να αναπτύξουμε ισχυρότερη και πιο ορατή παρουσία στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Θα πρότεινα και την ενδυνάμωση των δεσμών μας με την Ελλάδα. Η Κρήτη είναι ένα σημαντικό μέρος για μας» λέει σχετικά, εν όψει της συμμετοχής του, ως ομιλητής, στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, ο Αμερικανός πτέραρχος εν αποστρατεία Τσαρλς Γουόλντ, πρώην κορυφαίο στέλεχος των Αμερικανικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, σε συνέντευξή του (Εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ»).     Η Ελλάδα, είναι δυνατόν και υπό προϋποθέσεις, όπως η οικονομική και πολιτική σταθερότητα, να εξελιχθεί σε   Στρατηγικό σύμμαχο των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο,   μέσω της παροχής στρατιωτικών διευκολύνσεων, αποσπώντας και ανάλογα οφέλη , διότι:  

ΑΡΘΡΟ Του Χρήστου Καπούτση Σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης με πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, η επιλογή της Κυβέρνησης να προχωρήσει στην υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων   κόστους περίπου 4,4 δισεκ. Ευρω, προκαλεί εύλογες απορίες και επιδέχεται   κριτικής, εκτός και αν επιβάλλεται για σοβαρούς λόγους εθνικής ασφάλειας, που θα πρέπει να αναλυθούν επαρκώς.   Επειδή,   τα εξοπλιστικά προγράμματα , έχουν αποδεδειγμένα   φαύλο παρελθόν   καταλήστευσης του Δημόσιου Ταμείου, κάθε ευρώ που θα δίδεται για την αγορά ή τη συντήρηση οπλικών συστημάτων , θα πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένο   και υπό τον διαφανή και εξονυχιστικό έλεγχο της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής.     Η Ελλάδα, έχει την ατυχία, να γειτονεύει γεωγραφικά με την Τουρκία, μια χώρα,   που όχι μόνο δεν κρύβει τις εδαφικές αξιώσεις της σε βάρος του Ελληνισμού (Αιγαίο, Θράκη και Κύπρος), αλλά   διεκδικεί εμπράκτως ελληνικά εδάφη με την απειλή ή την χρήση στρατιωτικής βίας.   «Ζωντανά» παραδείγματα η εισβολ

1.                  Πως αξιολογείτε, την συμπεριφορά των θεσμικών δανειστών, προς τη χώρα μας; ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1 : O στόχος μας είναι σαφής. Το 2018 να έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, η χώρα να έχει βγει από την επιτροπεία και να υπάρχει για την Ελλάδα ευρωπαϊκή “κανονικότητα”.  Σε χρόνο παρόντα αυτό σημαίνει: να κλείσει με επιτυχία η δεύτερη αξιολόγηση, χωρίς νέα επώδυνα μέτρα για τον λαό και με ανοιχτό μονοπάτι για την ρύθμιση-απομείωση του  χρέους. ‘Αρα το μεν ΔΝΤ πρέπει να σταματήσει να κωλυσιεργεί  και να αποφασίσει αν θα παραμείνει ή όχι στο πρόγραμμα και οι δανειστές από την Ευρώπη ή μέρος των δανειστών που στέκεται αρνητικά, να αποδεχθούν την έως τώρα επιτυχημένη πορεία και να μην σύρουν την Ευρώπη σε μια νέα κρίση. Τα έως τώρα επιχειρήματα που έχω ακούσει, βρίθουν αντιφάσεων και δεν δικαιολογούνται με βάση τα τεχνοοικονομικά δεδομένα. Άρα θεωρώ πως το ζήτημα δεν αφορά «συμπεριφορά» αλλά πολιτικο-οικονομικές στοχεύσεις. Λύση, απάντηση και δικλείδα ασφαλείας σ’ αυτό αποτελεί η παρ

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση Η χώρα μας ανήκει σε μια, γεωπολιτικά ασταθή, γεωγραφική περιοχή. Από την Ουκρανία, τα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή μέχρι και τις μεσογειακές ακτές της Αφρικής,   μαίνονται οι ένοπλες συγκρούσεις , που μάλλον θα κλιμακωθούν επικίνδυνα.   Κοινό χαρακτηριστικό των Λαών αυτής της περιοχής είναι, η φτώχεια, η εκμετάλλευση από διεφθαρμένες πολιτικές φατρίες, η λεηλασία των φυσικών πόρων και οι επεμβάσεις (στρατιωτικές, πολιτικές, οικονομικές), έμμεσες ή άμεσες,   ισχυρών συμμαχικών δυνάμεων, που ανοίγουν το δρόμο στις   πολυεθνικές εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στον κερδοφόρο τομέα της ενέργειας.