Οι αντιδιαμετρικές ιδεολογικο-πολιτικές συγκλίσεις , της αντισυστημικής δεξιάς (εξαιρώ την φασιστική καθοτι συνιστά κοινωνικό καρκίνωμα) και της επαναστατικής και όχι ρεφορμιστικής αριστεράς, ακόμη και όταν έχουν ως στόχο τον νεοφιλελευθερισμό και τον ευρωπαϊσμό των τραπεζιτών τοκογλύφων είναι «παρά φυσιν» συμμαχίες , με τα παλιά πολιτικο-κομματικά δεδομένα. Όταν όμως, στα υπερεθνικά κοινωνικά μοντέλα («Χωνευτήρια» των εθνών-κρατών και πλήρους απαξίωσης των δικαιωμάτων των πολιτών), υπάρχει ένας σαφής διαχωρισμός των ελιτ που ευημερούν και προκαλούν και των υπολοίπων, της πλειοψηφίας των πολιτών, με κορμό την παλιά κραταιά μεσαία αστική τάξη, που τώρα είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι και φτωχοποιημένοι, τότε η κοινωνική πραγματικότητα αλλάζει. Αυτή η κοινωνική πραγματικότητα, ωθεί τις «ανώμαλες» συμμαχίες σε οριακά ανεκτές ετερόκλιτες συγκλίσεις, με στόχο την ανατροπή του καταπιεστικού, ληστρικού και ανάλγητου καπιταλιστικού μοντέλου εξουσίας. Άλλωστε το σύνθημα που κυριαρχεί...
Δημοσιογράφος-Μαθηματικός